Bluebird (B) tiltle: Live at Missy Sippy music: Blues year: 2018 label: independent booking: mail info artist: Bluebird © Rootsville 2018

De eerste keer dat ik deze vier youngsters van Bluebird tegenkwam is nu ondertussen al meer dan twee jaar geleden in dit was...uiteraard in hun thuisbasis 'Ghent'. Nee, niet in die ondertussen wereld bekende juke joint de Missy Sippy maar wel op de 3de editie van 'Boogieville' (report). Het jaar ervoor was harper Matis Cooreman er ook al van de partij en dus zou en moest deze 'Bluebird' willen of niet gaan doorbreken.

‘Bluebird’, is een band die bestaat uit vier jonge gasten die het hart voor de blues op de juiste plaats lijken te hebben. Matis Cooreman (harmonica & vocals), Lajos Tauber (gitaar, slide & vocals), Kasper Van de Ponseele (gitaar) en Natan Goessens (drums) zijn geïnspireerd door groten als Sonny Boy Williamson, Jimmy Reed en Little Walter om er maar een paar te noemen en weten de Delta blues te benaderen zonder franjes en in al zijn eenvoud. No nosense blues alsof ze allen in de Delta zijn geboren want deze vier 'white boys' weten wel degelijk hoe ze blues moeten aanvoelen. Straf is dat ze ook al met degelijk eigen werk weten af te komen en daarmee bewijst songwriter Matis Cooreman wel degelijk dat hij uit het juiste ebbenhout is gesneden.

In 2016 wisten ze de 'Biz'Art Blues Rally' te winnen en daardoor stonden ze al samen op de affiche met namen als Khalif Wailin' Walter (US) en Selwyn Birchwood Band (US). Datzelfde jaar heb ik ze nog aan het werk gezien in hun nest de 'Missy Sippy' en net als bij hun vorige drie optredens bij Marie Follebout aka Missy Marie was de keet gewoon uitverkocht. Reden voor mij ook om op eigen houtje wat promo te verzorgen voor 'Bluebird' en zo konden ze in 2017 aantreden op Hookrock naast onder meer Ana Popovic. Resultaat? gewoonweg de revelatie van die vrijdag in Diepenbeek. Voldoende ook om aan deze kant van België roem en glorie te verwerven en dus klaar om de rest van het land te veroveren. Recent staken ze zelfs al het kanaal over naar de UK.

Eén ding ontbrak nog en dat was een digitaal schijfje om door hun al talrijke fans te kunnen koesteren. Uiteraard is het al voor een 'prof' in bluesland alhier moeilijk om zijn boterham goed te kunnen verdienen, laat staan dat vier jonge gasten een studio kunnen afhuren. De oplossing lag weerom in de 'Missy Sippy' alwaar op 17 september 2017 deze club zou dienst doen als opnameruimte en werd dus onder luid aanmoedigend applaus deze juke joint aan de Leie weerom overrompeld.

Als is hij in de 'real world' nog eerder bescheiden te noemen toch is Matis Cooreman het ideale klankbord voor deze 'Bluebird'. Met een ietwat rauwe en echte blues stem weet hij iedereen onmiddellijk te overtuigen dat ze de echte blues kunnen brengen zoals we die kennen van diep in de Mississippy (die van de States hé). Aan beide zijden van deze harper staan twee uitzonderlijke gitaristen die luisteren naar Lajos Tauber en Kasper Van de Ponseele. Bij beiden geen al te snedige elektrische gitaarlicks maar doodeenvoudig twee akoestische gitaren die het geheel perfect weten te orchestreren. Voeg daarbij nog Natan Goessens aan de drums als eenvoudige ritme sectie en 'Bluebird' is compleet.

Deze 'Live in Missy Sippy' bevat netjes verdeelt 4 originals en 4 covers en werd gemixt door de 'Mobile Recording Studio' van Jan Myny. Stomende blues in de Missy Sippy is nu niet meteen uitzonderlijk te noemen maar toch zou het broeierig heet worden die avond in Gent. Openen doen ze met 'Louisiana', een nummer dat het totaalbeeld komt weer te geven van de blues ginds. Voor het daaropvolgende 'Hush Hush' gingen die van Bluebird te leen bij Jimmy Reed. Deze 'zwarte blues' is op het lijf geschreven van deze gasten. Neem nu zanger en harper Matis, sluit je ogen en luister naar hem. In je onderbewustzijn verschijnt er dan geen blanke jongen uit Vlaanderen maar een jonge versie van Leslie Carswell Johnson aka Lazy Lester en die kwam dan wel weer uit Louisiana. Dit aangestuurd door het eenvoudig maar knappe gitaarwerk van de beide 'guitarblenders' en je bekomt gewoonweg de blues uit 50-tig en 60-tiger jaren, zwarter kan niet!

Wanneer de huidige generatie van younster zich gaan toeleggen op het schrijven van blues verschilt dit uiteraard een beetje met het gevoel van destijds en krijgt deze blues met nummers als 'Smiling Machine' en 'Indian Head Monkey' een moderner gevoel mee en dat kunnen we ook alleen maar toejuichen. Op dit laatste nummer krijgen de harmonica grooves zelfs een beetje een fusion vibes mee. Met '(You Got Me) Dizzy' komen we terug uit bij legende Jimmy Reed en krijgen we terug dat 'swampy' gevoel over ons. De virtuositeit van Matis aan de Mississippi Saxofoon is wonderbaarlijk te noemen en dit komt in al zijn glorie in de spotlights te staan bij hun versie van de hymne 'St-James Infirmary'. Over de authentieke componist van dit nummer bestaat nog steeds discussie en indien deze youngsters begin vorige eeuw zouden zijn geboren kon 'Bluebird' misschien aanstalte op de credits maken.

Afsluiten doen ze deze zwoele nacht in Ghent met de original 'Bad Cold' en moeten we deze 'Bluebird' bedanken aan een nieuwe en jonge blues revival, en nu op naar de diverse podia. Aan Missy Marie en uiteraard hun familie nog dit, koester ze goed want het zijn 'zwarte' diamantjes, en aan Louisiana ze zijn van ons!

tracks:

01. Louisiana
02. Hush Hush
03. Smiling Machine
04. Dizzy
05. Indian Headed Monkey
06. Honey Bee
07. St-James Infirmary
08. Bad Cold

songs #3,5,6,8 written by Matis Cooreman (arrangements by Bluebird)

musicians:

Matis Cooreman: harmonica, vocals
Lajos Tauber: guitar, vocals
Kasper Van de Ponseele: guitar
Nathan Goessens: drums