TechnoCats (US) tiltle: The Music Of Gregg Hill music: Jazz release date: august 11, 2023 label: Cold Pluch Music info artist: TechnoCats promotion: Kari-On Productions (Kari Gaffney) © Rootsville 2023

In de Amerikaanse jazzscene, waar de oost- en westkust als koning worden beschouwd, is niet iedereen op de hoogte van de andere, kleinere regionale scenes waar enorm veel talent huist. Hoewel Detroit al lang wordt erkend als het epicentrum van de jazz in het Midwesten, waaruit veel legendarische spelers zijn voortgekomen, moet het aangrenzende East Lansing, Michigan, ook worden erkend vanwege zijn opmerkelijke pool van spelers, van wie velen op de een of andere manier banden hebben met de fantastische jazzstudieprogramma aan de Michigan State University. Alle leden van deze groep hebben de MSU-verbinding.

Gitarist Nathan Borton en trombonist Chris Glassman leiden de groep. MSU Professor of Jazz Xavier Davis speelt op piano. Michael J. Reed (drums) en Javier Enrique (bas) completeren dit fijne ensemble van spelers. De release kapselt op deze manier de geest van twee verschillende generaties in.

Gregg Hill, componist en coproducent van het album, heeft lange banden met de MSU-jazzscene. Na meerdere albums te hebben geproduceerd met MSU-professoren Rodney Whitaker en Randy Napoleon, is Hill al lang betrokken als jazzfan en beschermheer en de laatste jaren als jazzcomponist en platenproducent.

Technocats ontleent zijn naam aan de titel van een van Hill's tunes. Het deuntje (niet opgenomen tijdens deze sessie) haalde zijn inspiratie uit avonden genietend van bebop-snijwedstrijden tussen de jonge spelers tijdens lokale optredens. Dat concept werd de vormende kracht in deze band, waarin een aantal van Gregg's favoriete jonge spelers ter plaatse zijn om zijn originele muziek aan te pakken.

Gitarist Nathan Borton, een voormalige leerling van Randy Napoleon, brengt een hard rijdende en gerichte toon in alle selecties. Waar andere spelers misschien hun toevlucht nemen tot snelle vlagen van noten om te flitsen, houdt Borton het altijd smaakvol en in de zak. Meteen uit de poort vestigt Technocats zich als een hard swingende en gezaghebbende release.

"Come on Down" bevat Glassman's volle bastrombone die de lage tonen accentueert en een smaakvolle rechtopstaande bas-solo van Enrique. Het heldere tempo van "Elden's Bop" wordt ondersteund door een smaakvolle groove van Reed, en een vamp tussen twee zwevende akkoorden helpt de spanning van de actieve akkoordwisselingen in evenwicht te brengen. "Go Figure" zorgt voor nog meer afwisseling met een contrast met swing en een meer urban of neo-soul vibe. Het samenspel tussen Reed en Davis is sterk op deze snit, de solo prachtig ondersteund door Glassman's bastrombone. Na het uitgebreide maar korte solo-intro van Davis op "I Want To Live", keert de groep terug naar swing met een coole melodieuze levering door Borton en Glassman die herinneren aan klassieke Blue Note-platen van Horace Silver of Herbie Nichols. Het gevoel van een rechte acht en de Latijnse behandeling van "Inside Straight" is een welkom contrast. Dit nummer zorgt voor een meer moderne en onderzoekende sfeer tijdens het solo-gedeelte dat wordt afgesloten met Reeds krachtige drumsolo en de terugkeer naar het thema.

"Loisiana", geschreven voor Greggs vrouw Lois, wordt gespeeld in speelse swing, met twee van de meest verhalende solo's op de plaat van Borton en Davis. "Never Forget", oorspronkelijk geschreven voor de tragedie van 9/11, opent met een passend donker en contemplatief intro van bassist Enrique. Lyrische gitaar, ondersteund door trombone-contrapuntdans over een zoekend snel drie- of 6/8-gevoel. Het uitbundige rechte achtste gevoel van "Ristra! Ristra!” en het gesyncopeerde patroon van Enrique, leveren een tapijt voor het melodische samenspel tussen Borton en Glassman om zich te ontvouwen, weergalmd door Davis' rijke en gearticuleerde stemmen.

Beginnend net als een introspectief duo tussen Davis en Borton, "Sunny Daze", opent zich in een Reed drum solo-sectie, gevolgd door een ensemblethema dat doet denken aan het kwartet van Branford Marsalis. De Technocats zorgen tijdens de solo's voor een swingend harpbop-gevoel, met handelsfiguren van Glassman en Borton. Davis maakt stilistisch logische verwijzingen, altijd mooi in dienst van de melodie. De enige ballad op het album, "Thank You Notes", sluit de set af met zingende gitaar van Borton en Glassman's harmoniserende bastrombone, ondersteund door Davis' sprenkeling van uitgelezen kleuren rond de melodie.

De hele release bevestigt de reputatie van Gregg Hill, niet alleen als uitstekende jazzcomponist, maar ook als producer. De verscheidenheid aan ritmische gevoelens zorgt ervoor dat het kwartet veel emotionele smaken bestrijkt. Hoewel stevig verankerd in klassieke rechttoe rechtaan jazzstijlen uit het midden van de eeuw, is het muziek die is ontworpen voor de hedendaagse tijd. Het zet de luisteraar aan het denken of Hill's deuntjes misschien op een dag standaard zouden kunnen worden - dat jonge Technocats zouden kunnen blijven spelen op jams in East Lansing, op zoek naar iets nieuws voor het jaar in plaats van een andere overgespeelde standaard.

tracks:

1. Come On Down - 5:13 (Arr. Javier Enrique)
2. Elden’s Bop - 4:26 (Arr. Seth Ebersole)
3. Go Figure! - 5:34 (Arr. Nathan Borton)
4. I Want To Live - 6:43 (Arr. Chris Glassman)
5. Inside Straight - 4:47 (Arr. Michael Reed)
6. Loisiana - 5:08 (Arr. Nathan Borton)
7. Never Forget - 6:32 (Arr. Chris Glassman)
8. Ristra! Ristra! - 4:04 (Arr. Chris Glassman)
9. Sunny Daze - 5:14 (Arr. Javier Enrique)
10. Thank You Notes - 3:32 (Arr. Chris Glassman)