Tee Time For Willy (B) Blues Banana Peel Ruiselede (09-09-2024) reporter & photo credits: Marcel info organisatie: Banana Peel © Rootsville 2024

Nu het festivalseizoen op zijn laatste benen loopt, beginnen de clubs stilaan hun activiteiten te hervatten. Onder het motto: “It’s always a good time for the blues”, mochten we ons alweer klaarmaken voor een seizoen schitterende blues bij onze vrienden van de Banana Peel. Wijlen dus weg richting West-Vlaanderen. Jeuj!!!

Naar goede gewoonte wordt er daar geopend met talent van eigen bodem. Nu hadden ze Willy de Vleesschouwer, vaste gast en bekend gezicht aldaar, om iets in elkaar te steken en dat werd Tee Time For Willy. Schrik niet, want Willy heeft hier een band rond zich verzameld om “U” tegen te zeggen. Een mix van de oude Belgische bluesgarde en een nieuwe generatie jonge talenten. Op blues staat geen leeftijd…

Laat ons starten met Marc ‘Tee’ Thijs (zang en gitaar). Marc wordt geprezen als authentiek en integer en is van alle markten thuis: fantastische zanger en gitarist, multi-instrumentalist, producer en componist. Hij brengt zijn eigen Luikse bassist mee, Renaud Lesire. De drums zijn voor Bernd Coene. Een meester in luisteren naar de bandleden en aanvoelen hoe hij ze een niveau hoger kan tillen. De tweede frontman is de drijvende kracht achter de Gentse Missy Sippy Allstars. Leander Vandereecken is zanger en gitarist en een van de bezielers van de wekelijkse jams in de Missi Sippi Bluesclub en is eigenaar van een schitterende stem.  Laatste in dit indrukwekkend rijtje is Olivier Vander Bauwede. Hét supertalent op de harmonica. Zeg nu zelf, zo’n line up zal je niet gauw tegenkomen. En zoals te verwachten was, was deze avond in een mum van tijd volledig uitverkocht. Het leven is nog steeds aan de rappe….

In een volle Banana Peel mochten Leander en Olivier de spits afbijten en dat deden ze op schitterende wijze met Howling Wolf’s ‘I Asked Her For Water (And She Gives Me Gasoline). Hopla! Als dat geen sterk begin is. Na het succes van hun eerste plaat “Live From Room 13” zijn ze blijkbaar bezig met nieuw werk waar deze ‘Sunnyside Of the Street’ zou moeten op verschijnen. De mix van de speciale stem van Leander en de scheurende harmonica van wizzard Olivier doet wonderen. Een covertje mag er ook altijd bij en dat werd ‘Make It To The Woods’ van Woody Pine en ondertussen waren ook Willy, Bernd en Renaud het podium mee opgestapt. Alvorens hij samen met Olivier het podium zou verlaten werd ‘Catchy’ nog de joint ingestuurd.

Dan maakte Marc “Tee” Thijs zijn entrée en werden we overdonderd door zijn geweldig gitaarspel en een slowblues getiteld ‘They Call Me Mister Cleanhead’ en ik denk dat Mr Proper daar niks mee te maken heeft. Neen, het is duidelijk, Marc is nog niets verleerd, wel integendeel. Het niveau bleef hoog en de ritmesectie kwam sterk uit de hoek. Marc overlegt geregeld met Renaud en de rest van de band. Er wordt een beetje “à l’improviste” gespeeld; Veel is er op voorhand niet gerepeteerd en soms klinkt het daardoor wat rommelig, but who cares? Ook nog ‘That’s Our Call’ en ‘Cold Cold Feeling’. Tee heeft er duidelijk zin in en serveert er nog een paar voor de pauze en dit op voorstel van Willy want ik vermoed dat hij anders nog aan het spelen zou zijn.

De pauze was meer dan welkom en een fris drankje deed wonderen. Olivier en Leander kwamen hierna de tweede set aanvatten met ‘It’s Gonna Rain’ en het knappe ‘Lonely Avenue’ waar je kon merken dat Olivier ook een mooie zangstem heeft. Een sing along werd gehouden bij ‘Judith’ en nadat de band ons duo had vervoegd werd er een klein feestje gebouwd bij ‘2:19’. Olivier heeft vele talenten, want hij schrijft zelf ook nummers zoals ‘Ride Through The Rain’, een song dat swingt gelijk de beesten. Hierna verdwijnt Leander even in de coulissen om plaats te maken voor Tee. En die slingert stevige Chicagoblues over ons heen geruggensteund door het alweer sterk harmonicawerk van Olivier.

Het betere werk met andere woorden zoals ‘I Feel So Bad’ van Chuck Willis. Pure improvisatie soms, want Marc moet geregeld zijn spiekbriefje raadplegen en dirigeert de rest van de band met hetgeen er moet gespeeld worden. Er wordt vervolgd met ‘Ain’t Nothing But A Lover’ en de prachtige slowblues ‘Worried Mind’. Marino Noppe wordt dan door Tee uitgenodigd om een “airken” mee te spelen en dat moet je Marino geen twee keer vragen en een funky blues klinkt door de muziekinstallatie. Ondertussen zitten we al na 23 uur en na het terugkeren van Tee en Leander wordt er afgesloten met de voorstelling van de band.

Jawadde, dat was alweer een avondje om in te kaderen en als opener van het seizoen kon het wel tellen. Supermuzikanten die elkaar steeds op de juiste manier weten te vinden en wat nog belangrijker is, dit is Belgisch gastjes!!! Volgende afspraak in Ruiselede is aanstaande maandag met de komst van het Gerry Hundt Trio. Allen daarheen zou ik zeggen. Marcel