Paul Hecht (US) tiltle: Pyrography music: Jazz release date: april 04, 2025 promotion: Lydia Liebman Promotions info artist: Paul Hecht © Rootsville 2025

Paul Hecht is een veelzijdig kunstenaar met een expertise die veel verder reikt dan alleen muziek. Als geschoold jazzpianist, wiens taal en vorm werden gekoesterd door een vroege ontmoeting met Yusef Lateef, raakte Hecht al snel gefascineerd door creatieve gebieden buiten één genre en medium. Vanuit een achtergrond als professioneel muzikant naar die van taal, behaalde Hecht een gezamenlijke PhD en MFA aan Cornell University in poëzie en poëziecompositie, en volgde hij tevens een opleiding tot klassiek violist. Uiteindelijk vestigde Hecht zich in Chicago, waar hij bevriend raakte met leden van het International Contemporary Ensemble (ICE) en Gidon Kremers Lockenhaus Festival in Oostenrijk. Hij werkte eraan om deze twee te verbinden, wat culmineerde in een optreden van de toenmalige ICE-directeur Claire Chase in Lockenhaus.

Gedurende Hechts tijd in Chicago bewees hij zijn toewijding aan artistieke expansie: als docent Engels bleef Hecht zich muzikaal ontwikkelen, terwijl hij theaterles gaf en studentenvoorstellingen van Shakespeare en Renaissance-drama regisseerde. In 2022 bereikte Hechts werk in de Engelse literaire traditie een hoogtepunt toen hij een boek publiceerde over de geschiedenis van de poëzie in de Engelse Renaissance bij de prestigieuze uitgeverij Oxford University Press. Hecht heeft zich in zijn geheel gevestigd als een van de meest gezaghebbende, veelzijdige artiesten in de hedendaagse jazzscene, met veelzijdigheid in beweging, spraak en muziek. Vanuit deze drie-eenheid ontkiemde Hecht de kiem voor zijn nieuwste project: een op jazz gebaseerd album met originele composities getiteld Pyrography.

Het woord "pyrography", letterlijk vertaald uit het Grieks, betekent simpelweg "vuurschrift". Het idee om taal in hout te branden, schoonheid en taal te creëren met zoveel controle over de anders zo formidabele kracht van vlammen, is een beeld dat Hecht is bijgebleven als een prominente metafoor voor creativiteit. Bij het verkennen van dit idee merkt Hecht op dat "jazz van nature vluchtig is, afgestemd op het moment, de lucht, de ruimte, de specifieke ontmoeting van mensen op een plek", en hij vraagt ​​zich af: "Wat betekent het om voor zo'n medium te schrijven?" Buiten deze betekenislagen is de titel van het album, Pyrography, een directe toespeling op het gelijknamige gedicht van John Ashbery, waarin de dichter (op zijn gebruikelijke ironische, abstracte wijze) een overzicht lijkt te bieden van de geschiedenis van continentaal Amerika vanuit een maatschappelijk en geografisch perspectief.

Het openingsnummer van het album, "He Made Up His Mind", brengt een balans tussen Hechts aantrekkingskracht tot complexiteit en zijn verlangen om tot de kern van de zaak te komen. Door gebruik te maken van moderne jazzharmonische taal met een vleugje Braziliaanse elementen en progressieve rock, behoudt dit nummer de oprechte schoonheid van de melodie, terwijl de omgeving eromheen verleidelijk onrustig blijft. "Waltz For Franny" leunt dichter aan bij de normatieve jazztraditie in het gebruik van melodie en vorm, maar neemt afstand van het improvisatorische gedeelte, dat zich opent en muzikanten bijna volledige vrijheid geeft. Zo toont dit stuk opnieuw de eenvoudige ideeën, of een idee van eenvoud, terwijl het ruimte biedt voor urgente, vurige uitwerking in het sologedeelte. "Frankie's Place" is een liefdesbrief aan de muziek van Mark Turner, waarin Hecht zijn betrokkenheid bij een van de meest originele en volledig uitgewerkte improvisatietalen van de moderne jazz internaliseert en personaliseert.

Een van de meest aangrijpende, ideegedreven nummers op het album is het titelnummer "Pyrography". De openingszin en de speelwijze van dit stuk zijn geïnspireerd door wat Hecht een "apocalyptisch" akkoord uit een vioolsonate van Prokofjev noemt, terwijl de rest van het stuk bijna volledig geïmproviseerd is, geleid door een krachtig mentaal beeld. Hecht beschrijft het beeld als een droom die hij in grote helderheid had van "een enorme fabriek of pakhuisruimte met vlammen die vanuit hoogovens de nachtelijke hemel in schoten" – waarschijnlijk geïnspireerd door de jarenlange, regelmatige rit langs de industriële uitgestrektheid van de staalfabrieken van Gary, Indiana. "Dasha" daarentegen is een stuk geïnspireerd door dualiteit: enerzijds door de humoristische capriolen van een kitten, en anderzijds door de mensen die Hecht ontmoette tijdens zijn tijd in Oekraïne, waar "Dasha" een liefkozende bijnaam is voor de gewone vrouwennaam "Daria". De opening van dit stuk maakt op dezelfde manier gebruik van zo'n dualiteit, met een bijna directe transcriptie van een Schumann-symfonie, die begint in de buurt van wanhoop voordat het overgaat in een vreugdevol melodieus gebaar. In dit stuk roept Hecht, door de combinatie van klanken, vermengd met de ondertonen van de impliciete betekenis uit de titel, een gevoel van jeugdige onschuld en hoop op vernieuwing en een betere toekomst op.

Het personeel van Pyrography is een trio dat met vier nummers is uitgebreid tot een kwartet. Onder leiding van pianist en componist Paul Hecht bevat Pyrography de veelgeprezen drummer Gustavo Cortiñas, de veelgevraagde bassist Ben Dillinger en een van Chicago's grote favorieten, trompettist James Davis. Hecht beschrijft Cortiñas als een "dynamo" die "een opmerkelijke conversationalist is als speler, een genot om mee te spelen in zowel traditionele als experimentele contexten." Hecht zingt soortgelijke lof over Dillinger, die hij prijst als "een felle speler, met een diepgaand theoretisch begrip van muziek en een zeer breed oor." Davis wordt door Hecht gewaardeerd om zijn "ongelooflijke bijdrage, van geweldige inzichten in het sequencen van solo's en het optimaal begrijpen van stukken, tot zijn fenomenale en inspirerende spel." Al met al versmelt Hechts kwartet naadloos en beweegt het perfect tussen het geschreven en het geïmproviseerde, terwijl ze Hechts visie verwezenlijken.

Met Pyrography toont Hecht de schoonheid van interdisciplinaire inspiratie, en zijn bestudeerde, doordachte inspiratie schittert evenzeer in de momenten van gedetailleerde compositie als in de gedistilleerde, emotionele improvisatie. Zoals Hechts ensemble hun sonische indrukken in de lucht brandt als de kunst waarnaar hun album is vernoemd, zo zal de muziek zich meesterlijk in de harten en geesten van de luisteraars nestelen.