Delanie Pickering (US) Blues Move2Blues Heusden-Zolder (10-04-2025) reporter & photo credits: Freddie info band: Delanie Pickering info club: Move2Blues © Rootsville 2025

Na ons uitstapje richting het Kroatische Split voor de 'European Blues Challenge' zijn we terug paraat om onze vertrouwde plek in de eigenste Belgische blues scène weer in te vullen. Donderdagavond is dan zo ook een vaste maandelijkse blues avond bij de organisatie 'Move2Blues' die na de sluiting van de MOD in 2022 hun heil kwamen te vinden in het 'Muzecafé' van 'CC Muze' in Heusden-Zolder, waar we op donderdag 15 mei het duo 'Ian Siegal & Johnny Mastro' zullen aantreffen met hun vorig jaar uitgebrachte album 'Easy Tiger'.

Op de affiche deze maand niemand minder dan 'Delanie Pickering' en zij zal voor de meeste onder ons nog een onbeschreven blad zijn. Delanie werd geboren in Concord, de hoofdstad van de staat 'New Hampshire'. Mede door de blues collectie van haar vader werd ze als 16-jarige aangetrokken door deze muziekstijl.

Als autodidact leert ze zichzelf gitaar spelen en door het bewonderen van de vele blues muzikanten nam ze hun skills in haar op en begon zo op 17 jaar haar eigen optredens te verzorgen. Ondertussen verhuisde ze richting 'New England' en meer bepaald naar het eiland 'Martha's Vineyard' AKA 'The Vineyard' in de staat 'Massachusetts' en licht aan de oostkust waar ze met regelmaat ook deel uit maakt van 'Johnny Hoy & The Bluefish'.

Vandaag de dag staat deze 'Delanie Pickering' ook op eigen benen en dat zullen we hier in 2025 geweten hebben in België. Met diverse concerten in Belgische clubs zal ze ook deze zomer te zien zijn op het 'Gevarenwinkel Festival' op vrijdag 29 augustus. Pickering laat zichzelf begeleiden door een Frans trio met opde drums Denis Agenet, aan de doghouse bass hebben we Abdell B Bop en op de black & white keys niemand  minder dan Damien Cornelis. Ze brengt een mix van rauwe Chicago en Texas blues gekruid met een flinke dosis swing. Dit samen met haar krachtige stem en haar gevoel voor 'Low Down Blues' staat dit garant voor een blues avond die ons nog lang zal bijblijven. De 'MC' is als vanouds Danny die zich dan weer verwonderend afvroeg of de VS wel een eiland heeft...heu, en Groenland dan? Er mag al eens gelachen worden in deze absurde tijden.

Wj vroegen ons dan weer af wat het zou gaan worden met deze toch nog nobele onbekende en met swing en een ouwe getrouwe shuffle diende deze youngster ons al meteen van repliek en voelde we toen al dat het een topavond zou gaan worden. Met 'I Would If I Could' en het door boogie woogie gespeende 'Juiced' trok Delanie meteen alle registers open en wisten we dat het aan de nodige diversiteit niet zou gaan ontbreken. Haar speelstijl op haar 'Les Paul' golden top toont bijzonder veel gelijkenissen met die van een Ronnie Earl. Wie meteen ook in de spotlights kwam te staan was toetsenist Damien Cornelis die liet bewonderen hoe gracieus hij zijn 'black & white keys' kon beroeren, iets wat ook Delanie Pickering wist te appreciëren.

Wij lieten ons gewillig meedrijven het slowbluesje 'He's My Heart Desire', of wat dacht je van een rumba bluesje met 'I Got To Know'. Speelse blues in een vernieuwend jasje en zo kreeg ook drummer Denis Agenet zijn moment de gloire met een blues nummer voor aan de bar. Meteen ook terug full charge met wat West Coast blues en het aanstekelijke '3 Times'.

Delanie Pickering, it's all good was het minste dat we konden zeggen want met haar krijg je een volledig pakket aan stijlen hoe blues aantrekkelijk kan worden gemaakt. Het bewijs waren de koppeltjes die spontaan aan het dansen gingen al moesten ze daarvoor wel naar de inkomhal. Iedereen was hier vanavond aan het genieten zelfs bij een jazzy blues als 'My Hat On Yhe Side Of My Head' wat dan weer als biografisch kon worden aanzien bij Delanie.

Nog tijd voor een boogie met 'Sleeping Outside By Myself' om daarna de eerste set na een intens uur af te sluiten met een boogaloo met 'Blow My Stack'. Ook al was het concert nog maar aan de pauze toch konden we stellen dat deze avond nu al een schot in de roos was voor 'Move2Blues'.

Een kleine pauze konden we toch wel gebruiken om even adem te happen na het schouwspel dat we hier de volle 60 minuten hadden kunnen bewonderen. Meteen dan weer de beuk erin zal Delanie Pickering gedacht hebben met het meer dan swingende 'That Old Feeling', dit gevolgd door 'Tell Me Why' van Sugar Ray & The Bluetones.

En toen werd het tijd voor een earthquake want met een onvervalste tearjerker en zo zou bij het horen van 'If You Ever Love Somebody' er hier in het 'Muzecafé' geen vierkante meter meer over blijven om te dansen. Wat heerlijk! Via een shuffle kwamen we met 'Hitchhicking Home' dan uit bij een original van Pickering, een talking blues welke de vroegere Little Charlie & The Nightcats zo goed konden brengen. 'Boogie With My Baby' is dan weer zo een aanstekelijke swing waar blijkbaar deze Delanie Pickering het meesterschap over heeft.

Incredibele was dat Delanie met 'Every Wicha Kinda Way' van Earl King er dan een portie 'Northern Soul' kwam tussen te gooien en voor de liefhebbers hiervan it's Popcorn time! Mijn hart kwam zich te vervullen met blijdschap en zo voelden we ons meteen 40 jaar jonger. Ook die van 'Gevarenwinkel' kirden van plezier en konden al niet meer wachten tot deze 'Delanie Pickering' in augustus haar opwachting zou maken op hun festival.

Terug dan naar meesterdrummer Denis Agenet met zijn versie van 'Flip Flop & Fly' uit 1955 van Big Joe Turner. Even tijd dan voor een cool down maar wat voor één! Met het jazzy bluesje 'Here I Stand With My Heart In My Hand', een oud New Orleans rhythm 'n bluesje uit 1993 van Little Sonny. Na eentje uit de era van de jaren 30-tig keerden we terug naar de rumba met 'Walking To My Baby'.

Op de setlist had ik ook 'Stormy Weather' waargenomen maar bleek het afsluitende nummer iets totaal anders te zijn. Swingend tot en met en daarbij liet Delanie de skills van Denis op een drumsolo nog eens in de spotlights staan, dit gevolgd door de een al even indrukwekkend staaltje slappin' bass van Abdell B Bop, een 'Arabian Love Call' waardig. Na een concert van meer dan twee uur was dit voor ons dan een aangename kennismaking en kreeg Delanie Pickering als dank een begrijpelijke staande ovatie hier bij 'Move2Blues' en zo gingen Danny & Co toch maar aan de haal met deze bullseye. Genieten, het was genieten ook voor zij die er niet waren...

Niet enkel wij hadden genoten maar ook, samen met haar band, Delanie Pickering zelf. Een concert dat voor velen nog moeilijk overtroffen zal kunnen worden en zo zal deze Pickering vast en zeker hier een geweldige start hebben gemaakt op onze podia. Als dank dan toch nog 'one more' om net niet de volle 140 minuten vol te maken. Respect voor een youngster met een hart dat overloopt van de blues...

Abdell en Delanie vol bewondering voor de skills van Denis Agenet

meesterlijke beheersing op de black & white keys door Damien Cornelis