Leander Vandereeecken & Olivier Vander Bauwede (B) Blues - Americana De Kleine Notelaar Dendermonde - 08-05-2025 reporter & photo credits: Marcel info organisatie: De Kleine Notelaar © Rootsville 2025

Alweer en tijd geleden dat we naar Vlassenbroek waren afgezakt voor een optreden. Eindelijk deed de kans zich weer voor met de komst van Leander en Olivier. Twee toppers uit de Gentse blues scene, die in dat kleine café aan de Schelde het beste van zichzelf zouden geven. Allen daarheen dus. Ik herinner mij een memorabel optreden in 2021 tijdens de “Missy Sippy Sessions”, zo eentje dat aan de ribben bleef plakken. Wat eigenlijk niet moeilijk is als je zo twee getalenteerde muzikanten op je podium krijgt.

Beide heren maken deel uit van de fameuze Missy Sippy All Stars, Leander Vandereecken is het manusje-doe-al bij Murder In Mississippi en MC bij de folk en americana jams. Olivier Vander Bauwede is dan weer het mondharmonica wonder ons welgekend van bij Guy Verlinde onder andere maar de man kan al evenzeer overweg met de gitaar. Ik vermoedde dat wij een mix gingen krijgen van folk, americana en blues, en mijn vermoeden bleek op het einde van de avond te kloppen als een zwerende vinger.

De Kleine Notelaar zat bijna afgeladen vol deze avond en de aanwezigen zouden op het einde van de rit geen spijt van hun aanwezigheid hebben gekregen. Nadat ze zich hadden voorgesteld en Leander de magische woorden “Kleine Notelaar make some noise” de keet had in geslingerd, gingen ze aan de slag met ‘Busy Bee’. Meteen zat de sfeer er goed in en na het tweede nummer ‘Chitlists Again’, song dat op een nieuw aankomende plaat zal staan, had het tweetal alle aanwezigen ingepakt en dit niet alleen dankzij hun uitstekende muziekkwaliteiten, maar ook door het feit dat Leander zich alweer ontpopte als een entertainer pur-sang.

Met ‘Key West Backstroll’, song van hun eerste plaat “Live From Room 13”, was het hek volledig van de dam en kregen we een heuse sing a long in de sfeer van de beste juke joints en die sfeer zou de hele avond blijven hangen. Een eerste cover kregen we met ‘I Asked Her For Water And She Gives Me Gasoline’ van Howlin’ Wolf. Niet klakkeloos nagespeeld maar met een eigen twist en waarbij we ondervonden dat beide heren perfect op elkaar zijn ingespeeld. Het fijne gitaarspel van Leander samen met zijn imposante stem gekoppeld aan de snerpende mondharmonica van Olivier liet bij velen een stevige indruk na.

Het tempo ging terug even de hoogte in met het, alweer meegezongen, ‘Make It Up To The Woods’ gevolg door het knappe ‘Mrs Guthries’ Got Away’. ‘Maura Maura’ was dan weer een spiksplinternieuw nummer waarna we met een schitterende versie van Howlin’ Wolf’s ‘Poor Boy’ bijna aan de pauze toe waren. Wie deze twee al aan het werk heeft gezien, weet dat Olivier niet alleen een virtuoos is op de Mississippi saxofoon maar dat hij ook een stukje kan zingen en de bewijzen werden op tafel gelegd bij ‘Your Mind Is On Vacation’ van Mose Allison.

De tweede set ging al van start met de huilende mondharmonica van Olivier voor een beklijvende versie van ‘Lonely Avenue’ waarbij hij ook de zang voor zijn rekening neemt. Alvast een veelbelovend begin. Hierna trekt Leander het laken alweer naar zich toe met ‘I’m Leaving’ en het schitterende nummer ‘Age Of Sleep’met een tekst die op dit moment, met wat er gaande is in Gaza, brandend actueel is.

Het niveau van de muziek zakt geen millimeter, wel integendeel. De temperatuur stijgt, er wordt duchtig met de songs meegeklapt en gezongen. De Kleine Notelaar is omgetoverd tot een juke joint, niet aan de Mississippi maar wel aan de Schelde.

De twee blijven het beste van zichzelf geven met ‘Knockin’ On Miserie’s Door’ en de Tom Waits cover ‘2:19’, wat alweer gebacht wordt in hun eigen versie en de aanwezigen smullen ervan. Dan mag Olivier zijn zangtalenten tentoonspreiden met ‘Ride Though The Rain’, nummertje van eigen hand. Er blijft een feeststemming hangen bij het swingende ‘Judith’ en de afsluiter van de avond ‘Coming In Hot’, song dat staat op het laaste album van de Missy Sippy All Stars Vol II.

Daverend applaus en doek over deze schitterende avond, enfin zo dachten de meesten toch maar na wat aandringen kwam het duo terug voor een laatste song en dat werd ‘I Got Mine’ van Frank Stokes. Bij deze was het doek definitief gevallen over deze schitterende avond met twee topmuzikanten Wat een kwaliteit! “La grande classe” zeggen ze in Frankrijk en meer hoef ik hier niet over te zeggen! Cheers folks!

Marcel