Blues Peer (zaterdag) 40 Years of Kings and Legends Peer (07-06-2025) reporter & photo credits: Freddie info organisatie: Blues Peer © Rootsville 2025

It's the most wonderful time of the year...dit zong in 1963 Andy Williams maar de essentie van deze titel begon voor de blues liefhebbers pas in 1985 toen we getuige waren van de eerste editie van 'Blues Peer' toen nog onder de naam 'Belgium Rhythm 'n' Blues Festival' of gewoon kortweg 'BRBF'. Ook toen waren we er al bij met veel leute, blues en...bier! Veel grote namen uit de blues scéne, om niet te zeggen bijna allemaal, passeerden hier sinds toen de revue en zo tekenden we bij de start van Rootsville in 2007 dan ook meteen present.

Uiteraard stond het weekend van 17 t.e.m. 20 juli 2009 al vanaf het begin van dat jaar in het vet aangestipt in onze agenda want dat jaar zou 'BRBF' zijn '25th Anniversary' vieren welk we met 'Rootsville' dat jaar ons geliefd festival extra in de verf kwamen te zetten met een bijzonder festival verslag (verslag BRBF 2009). Ook toen net als nu kreeg het de titel mee van '25 Years Kings and Legends' met op de affiche toen namen als 'Rod Piazza', 'Joe Bonamassa', 'Steve Winwood', Roger McGuinn, Derek Trucks, John Mayall en Jeff Beck om er maar een paar te noemen. Een extra dag kwam er toen met niemand minder dan John Fogerty.

In 2021 volgde er toen voor de blues liefhebbers een zwaar verdict, het 'BRBF' was niet meer! Mede door een crowdfunding kon ons geliefd festival in 2022 terug van start gaan en na wat muzikale ups and downs staan we hier sinds dat jaar terug op ons toch nog steeds geliefde 'Blues Peer'. Door omstandigheden moeten we dit jaar evenwel de 'Peerse Feesten' aan ons voorbij laten gaan zodat we dit jaar enkel de focus kunnen leggen op zaterdag en zondag, oftewel 'Blues Peer'. '40 Year of Kings and Legends' is dus een feestjaar. Een jaar dat reeds op 23 januari feestelijk werd op gang getrapt met een optreden van de herboren 'Seatsniffers' in 't Poorthuis. (concert verslag)

De aftrap op zaterdag wordt gegeven in de ondertussen goed gekende 'Club Mississippi' door 'Deman Rogue', een bluesrock band uit het Limburgse Alken. 'Deman Rogue' dat zijn frontman Diether 'Deman Rogue' Govaerts, gitarist Jens 'The Wizard' Jacobs en een ritmesectie die bestaat uit drummer Robrecht 'Mister Magic Sticks' Smolders en niet vreemd maar ook niet alledaags, barefootin' bassist Lore 'Rhythm Queen' Jaenen. Deze formatie zullen later dit jaar (net als vorig jaar) ook meedoen met de 'Belgian Blues Challenge'.

Vorig jaar brachten ze hun album 'Deman Rogue II' uit van welk we hier zeker de titeltrack kunnen beluisteren. Stevige set met nummers als '12BB' en 'Reverse Reverse'. Je ziet en hoort wel dat deze formatie passie uitstraalt voor dat geen ze brengen. Een passie die je voelt bij 'Escape Run', een nummer dat verscheen op hun tweede album. Soms voelen de nummers wel wat donker aan maar dat wordt dan weer verdrongen door het enthousiasme van de band. Meteen dan ook een stevig begin van deze '40 Year of Kings and Legends' en zo kunnen we nu gaan verzamelen aan het podium van de 'Uptown!'.

Geen onbekenden in onze Belgische blues- en rootsscène hier op het podium. 'Doghouse Sam & His Magnatones' hebben op de valreep met 2025 hun nieuwste boreling 'Gone Too Long' aan de fans voorgesteld. Dit gebeurde toen onder het goedkeurend oog in een bomvolle 'Move2Blues' editie. Hiervoor wisten ze al samen met 'David Ronaldo & The Dice' voor een vloedgolf te zorgen richting onze noorderburen tijdens de tweede editie van het 'Bikkel Blues'. Ook daar was het 'volle bak'.

'Doghouse Sam' voorstellen is als een open deur intrappen net ook als zijn 'Magnatones' die bestaan uit met op de slappin' bass Martin Ubaghs en uiteraard ook de shuffles van de al even imponerende Franky Gomez. Met het titelnummer uit hun nieuwste album 'Gone Too Long' zetten ze de hier de 'Uptown!' merteen op stelten en is de tent al ruim gevuld met fans van deze dynamische rootsband.

Met 'The Other Side' en 'Nobody Else Around' blijven we bij het album alsof ze hier op 'Blues Peer' nog een album release party willen geven. De obligate trucjes en drumsolo dat we al allemaal kennen komen ook hier in beeld. Na 'Shakey Situation' krijgen we dan nog 'Ain't Got Time', het nummer waar ze in anders mee aanvatten.

Voor het volgende optreden moeten we ons terug verplaatsen richting 'Club Mississippi' waar 'Early James' zijn opwachting komt te maken.  Fredrick James Mullis Jr. aka Early James werd in 1993 geboren in Troy, Alabama en heeft ondertussen onderdak gevonden bij het platenlabel van The Black Keys. De man weet als geen ander een mix te brengen van luisterliedjes en swingende rockers, maar hij is vooral een rasechte storyteller.

De man kwam niet allen maar was in het gezelschap van Max Genouel aan de bas. Het werd een vlekkeloze prestatie. Dit was een zeer energiek optreden. Zelf was het de eerste keer dat ik de man aan het werk zag en ik was degelijk onder de indruk. Zeer goede mix van blues, roots en zelfs een vleugje country, dus noemen we het dan maar Americana Roots Music. Gelukkig konden wij terug te vallen op man’s setlist met onder andere ‘I Got This Problems’, ‘Steely Kives’, ‘Man Can Be’, ‘Go Down Swinging’ of ‘Tumble Weed’. James gaf het volle pond en we zagen dat het goed was.

In de 'Uptown' is het nu de beurt aan Milo Meskens en zo stappen we dan een eerste keer af van het gekende bluespadje. Milo Meskens is een singer-songwriter uit Vilvoorde en brengt in zijn zog ook nieuwe album 'All The Things I Couldn't Tell My Therapist' mee naar Peer. Meteen dus al een mondvol om ermee te beginnen. Ik had me verwacht aan een easy listening set maar dat was het allesbehalve.

Milo Meskens is er eentje van het soort dat onmiddellijk onder je huid komt te kruipen. Het nieuwe album bevat 12 nieuwe nummers die je zonodig als een muzikale biografie kan beluisteren. 'All The Things I Couldn't Tell My Therapist’ vertelt het verhaal van een hobbelige weg naar mentaal herstel. Nummers als 'Immortal' en 'Stranger' maken dat je hiernaar kom te luisteren. Voor 'Mister Millions' zal ons landje wel een beetje te klein zijn. Sterk!

De boel op stelten dan met de 'Delta Generators' in 'Club Mississippi'. Deze uit Boston komende bluesband telt in zijn rangen ook niemand minder dan 'Brian Templeton'. Verder staan ook op het podium de broertjes Charlie O'Neal op gitaar en Rick O'Neal op basgitaar aaan het drumstel is er dan nog Jeff Armstrong. We kennen uiteraard wel allemaal hun album 'Hipshakers & Heartbreakers' uit 2016, toen nog met frontman Craig Rawding in de rangen.

Blues met een vleugje Southern Rock zijn de ingrediënten van deze 'Delta Generators' en weten we zo al op voorhand dat we gaan genieten van de rauwe harp grooves van Brian en kunnen zo ook meteen 'The Lost Years' in ons opnemen. Meteen spek voor de bek van de talrijke blues liefhebbers en drumden dan samen op de tonen van het ondertussen al 10 jaar oude 'That Evil'.

Ook met 'Shame Shame Shame' zitten we nog bij het oudere repertoire al werd het daarna met 'No More' en zeker op 'Mind Eraser' een stukje steviger en dat was wat ze hier wilden horen in 'Club Mississippi'. Vanaf Brian Templeton zijn bluesharp ter hand nam werd het allemaal weer een Dèjà Vu maar dan in de positieve zin van het woord. Zeker ook al met 'Strawdog Shut'.

Na 2007 en 2012 is dit voor de 'North Mississippi Allstars' al de derde passage op 'Blues Peer'. Luther Dickinson passeerde vorig jaar nog in België met een opmerkelijk aantreden op 'Sortie Blues'. In hun merchandising steekt uiteraard ook hun nieuw album 'Still Shakin' welk hier op de weide van 'Blues Peer' zal worden voorgesteld. Het album is een ode aan het 25 jaar geleden uitgebrachte 'Shake Hands With Shorty' en meteen ook de aanzet voor hun 30-jarig jubileum in 2026.

Luther en Cody Dickinson kwamen deze band op te richten in 1996 als een collectief van muzikanten uit North Mississippi. De muze voor hun muziek haalden ze bij hun vader Jim maar ook bij namen als RL Burnside, Junior Kimbrough en Fred McDowell. Na dertig jaar tonen ze met hun nieuw album aan dat ook de 'North Mississippi Hill Country Blues' in een moderner jasje kan worden gestoken.

Naast 'Shimmy She Wobble' kregen we alvast ook een bloemlezing uit het verleden met nummers als 'Goin' Down South' en 'Po Black Maddie' en zo leek er het op of RL Burnside ook kwam meespelen. Wie die daadwerkelijk wel deed was niemand minder dan 'Samantha Fish'.

Voor onze éminence grise van de blues, Roland Van Campenhout kent 'Blues Peer' ook al geen geheimen meer en staat hij zo samen met Mauro Pawlowski en Steven De Bruyn. Wat we gaan krijgen is met deze samenstelling altijd wat koffiedik kijken. 'The Spacecowboys' zoals ze zich daadwerkelijk komen te noemen blikken het kleinere podium in met maar liefst negen muzikanten.

Onze collega Marcel kwam ze in deze hoedanigheid al te bewonderen op het eerder dit jaar 'nieuwe' Boogietown festival in Ghent. Op het hoofdpodium, mochten we ons opmaken voor de “Godfather of Belgian Blues”, say no more! De 80 voorbij maar still alive and kicking, wel misschien iets minder dan vroeger maar de man staat er nog steeds. Roland is goed thuis in blues, maar ook in reggae, country, jazz, wereldmuziek en folk.

"Space Cowboys is een humoristische verwijzing naar de onhandelbare groep die in de jaren 60 in Californië hun vrijheid op alle mogelijke manieren uitleefde. Denk aan Jerry Garcia en The Grateful Dead. Ze zeggen dat gelijke dingen gelijke dingen aantrekken. Met deze vrijgevochten cowboys is werkelijk alles mogelijk. Een pak volk op het podium met Maura Pablowski (gitaar), Nicolas Mortelmans (sitar), Teun Verbruggen (drums), Frederik Segers (gitaar), Mirko Brakovic (bas) en last but not least Nils De Caster (Mandoline, viool, lapsteel). Redelijk wat muzikaal talent aanwezig op de Main Stage voor deze in de eerste plaats Oriëntal grooves.

Met 'Equal Idiots' krijgen we een stevige portie garagepunk uit Hoogstraten te verwerken. Thibault Christiaensen en Pieter Bruurs zagen we als duo al aan het werk tijdens 'Sjock' in 2022. De band werd opgericht in 2012 en onderscheidt zich door een harde stijl van garage, met levendige live-optredens. In 2014 werd de  'EP'  Judas' Reincarnation-Loveless Love uitgebracht, met daarop de single Salmon Pink.

Na het winnen van 'De Nieuwe Lichting' in 2016 en het bereiken van de finale van Humo's Rock Rally, werden de twee jongens gelanceerd op de weg naar succes. Hun single Put My Head In The Ground (2017) bleef vijf weken lang aan de top van Studio Brussel's 'De Afrekening' chart. In 2020 presenteerden ze hun tweede album 'Adolescence Blues Community'. Met een stel fanatiekelingen zoals zij zijn high-energy optredens tot in de perfectie gegarandeerd. Na vijf jaar is Equal Idiots terug met diepere, opzwepende muziek die iedereen raakt.

Samen met deze 'Equal Idiots' stond er ook vanavond een saxofoonspeler mee op het podium wat hun sound nog meer vollediger kwam te maken.

Ook 'Samantha Fish' zagen we hier al eens op 'Blues Peer'. Dit jaar laat ze zich begeleiden door drummer Josh Freese en bassist Diego Navaira. Samantha Fish, rauw en intens, we zijn er klaar voor. Nog maar recent kwam haar nieuwste album 'Paper Doll' uit. Wat al meteen voor een bommer zorgde was dat er al geen doorgang was met richting podium en al vlug ook geen plaats meet in 'Club Mississippi'.

Uiteraard werd er al vlug aangezet met 'Paper Doll' en kregen we ook al vlug het duivelse 'I Put A Spell On You' te horen. Wie we ook te horen kregen was Luther Dickinson en zo werd dit een positieve uitwisseling hier op 'Blues Peer'.

photo © Brullerina Greet

Het publiek ging hier volledig uit hun dak, allee toch voor diegene die nog net binnen konden. Hoe de blues is dood? Met 'Forler' en 'Rusty Razor' bevonden we ons dan weerom in het nieuwe album en was het gewoon genieten van deze explosieve dame, allee 'If Can You Handle The Heat'

Terug tijd voor iets totaal anders. Op het podium staat Joost Zweegers of het met de naam van de band te zeggen, 'Novastar'. Het begon voor Joost allemaal tijdens 'Humo's Rock Rally' in 1996. Het leverde tijdens die tijdspanne enkele tijdloze hits op zoals 'The Best Is Yet To Come' uit het millenniumjaar 2000, en waarvan vorig jaar een compilatie uitkwam, 'Never Back Down' uit 2004 en 'Mars Needs Women' dat uitkwam in 2008.

Na opener 'Wrong' konden we ons verdiepen in de spirit van Joost met songs als 'Look At You Now' en steeg de temperatuur hier in de 'Uptown!' tent wanneer 'Mars Need Woman' door de boxen galmde. Saving The Best For Last dat deden ook die van Novastar en maakten zo hun aantreden op 'Blues Peer' volledig bij het brengen van 'The Best Is Yet To Come'. Een feilloze prestatie was dit en dan plots gingen de lichten uit op het podium...

We trekken op deze zaterdagavond nog een laatste avond richting 'Club Mississippi' voor een ontmoeting met 'Lee Fields'. Elmer Lee Fields zoals hij zijn geboortenaam meekreeg in 1950 dat is soulmuziek om van te genieten. Tijdens zijn carrière werd Lee Fields ook al eens vergeleken met James Brown waardoor hij de nickname 'Little JB' kreeg toebedeeld. Zijn carrière kreeg een boost toen hij mee de hort opging met niemand minder dan Charles Bradley.

In het geheugen zit zeker nog bij iedereen zijn hit 'Don't Leave Me This Way' uit het album 'Emma Jean'. Sinds 2009 toerde hij als 'Lee Fields & The Expressions' waarvan in 2019 de laatste single 'It Rains Love' werd uitgebracht. Met deze 'Lee Fields' staat er hier zowaar een echte legende op het podium.

Na de intro is het met grote zekerheid dat we kunnen stellen dat 'Soul' nu aan bod gaat komen en met 'You Can Count On Me' doen we dat ook daadwerkelijk en nemen we zo een stapje terug in het verleden met de 'Soul Review' uit de sixties. Hoeft het nog gezegd dat bij het brengen van 'Ladies' iedere vrouwelijke aanwezige hier compleet uit de bol gaat. Nummers als 'Two Timer' en 'Let's Talk It Over' gaan er hier in als zoete koek en maakt zo het feestje op 'Blues Peer' zo goed als volledig. Afsluiter werd 'Faithful Man' maar zijn we dat allemaal niet? ;-)

Nog eenmaal vandaag trekken we richting het 'Uptown' podium waar 'Seasick Steve' de avond zal afsluiten. Seasick Steve, artiestennaam van Steven Leach is een Amerikaans bluesmuzikant en hij speelt vooral op zelfgemaakte instrumenten, waaronder een driesnarige gitaar. Laat ons evenwel eerlijk zijn want rond deze bluesman is vanaf zijn optreden in 2006 bij de jaarlijkse 'Jools Holland Hootenanny' steeds een beetje een mysterieuze zweem rond zijn persoon blijven hangen. Het jaar ook dat zijn tweede album 'Dog House Music' op de markt kwam. 'I Started Out with Nothin and I Still Got Most of It Left' werd in 2008 een enorme kaskraker met daarop de Jamaicaanse zangeres 'Ruby Turner'.

Met nummers als 'You Don't Know Why She Loves me' zitten we wel terug bij de blues maar die van 'Seasick Steve' en hij komt er nog mee weg ook. Na de assistentie van zijn drummer komen we zo bij het herkenbare ritme van 'Diddley Bo'. Nog meer hulp kreeg Steve van Luther Dicksinson want ook hij had een stoel op de eerste plaats gereserveerd en zelfs diene directeur van Pixl, de Ben Lambrechts mocht ook nog eentje komen mee blazen en ja hoor hij kan het nog.

Uiteraard krijgen we met 'Startin' Out Without Nothing' ook nog dat nummer waarmee het hier in Europa allemaal begon. Na 'Let The Music Talk' en 'Thunderbird' wordt deze zaterdag afgesloten met 'Dog House Boogie' maar het is nog de vraag of onze Doghouse Sam hier nog tussen de menigte staat? Ikzelf bleef een beetje op mijn honger zitten.

Wie hierna nog echt geen zin heeft om huiswaarts te keren kan nu nog genieten van de After Party met Ben Lambrechts & Kristof Claes waarbij het kleinste blues instrument in de clinch gaat met techno muziek maar helaas is dit op dit late uur niet meer voor mij weggelegd. Ook de intimiteit 'Chapelle' hebben we liks laten liggen anders was er al helemaal geen plaats meer aan het podium van de 'Club Mississippi'. CU