Folk & Bluegrass Festival Festival (zaterdag) reporter & photo credits: Freddie info organisatie: CC Het Gasthuis - Rootstown © Rootsville 2024

Het 'Folk & Bluegrass Festival' is nieuw op de kalender in een organisatie van 'CC Het Gasthuis' in Aarschot en 'Rootstown'. Het gebeuren vindt plaats in de museumtuin 'Stenen Cirkel' van het culturele centrum. Het bevat twee dagen met op vrijdag een folkbal dat ik helaas wegens gezondheidsredenen links moet laten liggen want dansen kan ik niet :-) Dus 'focus' op zaterdag dus met op de affiche liefst zes bands die folk en bluegrass hoog in het vaandel dragen. Helaas w<as er voor zaterdag ook een spelbreker en dat was die tropische hitte.

Helaas werd het zo ook zoeken naar een plaatsje in de schaduw en zo werden ook die enkele plaatsjes onder de statige bomen op het terrein al vlug ingenomen. Gelukkig was er ook een drankkraampje anders zouden er hier wel eens bezoekers een flauwte kunnen krijgen. Maaike van 'Het Gasthuis' en Kurt van 'Rootstown' die bleven hun werk doen met de glimlach. Zelfs 'Le Loup d'Osschot' was naar hier afgezakt voor wat rust. De mensen van 'Westelfolk' hielden ook een 'toonmoment' van handcrafted oude folk instrumenten en zo werd een cigaarbox die we kennen uit de blues hier plots een koekjesbanjo, knap toch!

'Le Loup d'Osschot'

De aftrap wordt hier onder een stralende zomerzon gegeven door de uit Cardiff afkomstige 'Taff Rapids'. Een 4-koppige stringband die bestaat uit Darren Eedens (banjo), Sion Russell Jones (guitar), David Grubb (fiddle), en Clem Saynor (double bass). In hun merchandise steekt hun debuutalbum 'Blŵgras' dat bestaat uit 11 tracks dat bestaat zowel uit Engels gezongen nummers alsook in het 'Welsch'.

Met hun originele "Blŵgras"-geluid, tomeloze drive en toenemende internationale vraag, is 'Taff Rapids' van plan om een ​​nog grotere impact te maken in de bluegrass wereld, door Welsh bluegrass te introduceren bij een wereldwijd publiek en zichzelf te vestigen als een toonaangevende kracht in het genre.

Daags ervoor waren ze nog te gast in een cultuurcafé in de buurt en zo waren er dan ook al meteen nieuwe fans mee afgezakt naar dit 'Folk & Bluegrass Festival'. Met hun opener 'Moliannwn' konden we zo ook meteen kennismaken met hun 'Welsch Folk'...Oh La La La. 'No Good For You" is er dan weer eentje uit hun debuutalbum en kregen ze ook met nummers als 'Photograph' en het met country vibes doordrenkte 'Monco Monco' het publiek meteen op hun hand.

Ondanks hun mooie Bluegrass bleef het midden van de 'Stenen Cirkel' onbevolkt bang van door de hitte bevangen te worden maar dat lieten die van 'Taff Rapids' nu eens niet aan hun hartje komen. Bluegrass muzikanten die moeten het hebben van hun muziek en dus kan je er ook weinig interactie van verwachten. Toch bleven de bezoekers ook genieten van hun songs en dus kregen we ook letterlijk 'One For The Road'.

Hun afsluiter was dan weer volledig in het 'Welsch' met 'Cyn Ddaw'r Bore Nôl'. Bij ons ontstond er dan ook een prachtig grapje van Folk liefhebber Carl die ergens op een camping overzee plots aangesproken werd met de vraag: Are You Welsch? Zijn antwoord was dan maar 'No I'm Belgsche'. Niet meteen zo opmerkelijk want deze oude Keltische taal heeft ook raakpunten met ons oud Nederlands. Alvorens het 'Kanaal van Bristol' over te steken hadden die van 'Taff Rapids' nog een afspraak in de 'Vloanders' en zien we ze in de toekomst nog wel terug, dus 'Auf Wiederseh`n Sweetheart(s)' we'll meet again.

Iets totaal anders dan. Door de organisatie werden ook de mensen van 'Westelfolk' betrokken en dit niet enkel met de stand van oude instrumenten maar ook met hun 'symfonisch' folk orkest waar ze tijdens de change-overs tweemaal hun 'liederen' mochten laten horen. Oude folksongs geboren uit de Vlaamsche klei waarvan velen onder ons het bestaan niet meer wisten of het moest banjoman Dirk zijn.

Er daagden instrumenten op als een authentiek wasbord, een blokfluit, ratelende soeplepels en...een banjo. Dus deden we ons tegoed aan een polka of een kadril maar toch dan wel heel ver weg van Willy DeVille en zijn 'Mazurka'. We kregen een 'Brussels Danske', Polka's uit Kortenberg en Hulshout en zelfs 'Tant' Jeanette' was erbij. Een nummer als 'Den Oude Boer' dat werd dan weer pure nostalgie voor banjoman Dirk, oei is diene al zo oud?

Vlaamsche folklore

Voor mezelf werd het niet de 'Helaasheid der dingen' maar de 'Traagheid der dingen' en dat is uiteraard in de 21ste eeuw nog moeilijk te vatten ook al ben ik opgegroeid met series als 'Johan en de Alverman', maar we misten toch wel iemand als 'Otorongo'. Respect evenwel dat 'Westelfolk' de geschiedenis van wat toen als smartlappen werd bestempeld in ere blijven te houden. Wij keerden dan maar terug naar de 'Stenen Cirkel' waar van de toverring 'Fafifoernik' geen spoor meer was.

voor wie ze niet kent...dit zijn twee banjo's

De volgende op de affiche zijn 'Hills of Belgium'. Het duo brengt een combinatie van rauwe, ongekunstelde klanken en een diepe passie voor traditie. Ze treden op in Nederland en combineren hun stemmen, viool en banjo om oude parels en nieuwe ontdekkingen te presenteren. Hun muziek is trouw aan de bronnen, maar heeft ook een frisse blik, en dompelt het publiek onder in de sfeer van de Appalachen van het begin van de twintigste eeuw.

De "Hills of Belgium" is een Amerikaanse rootsmuziek duo, bestaande uit Lorcan Fahy en Jérémie Fraboni, die oude-tijd viool- en banjomuziek spelen. Ze brengen traditionele nummers en melodieën van de oorsprong van de Amerikaanse muziek opnieuw tot leven. 

Voor mezelf was dit weerom een ontmoeting vanuit een ander standpunt van 'Folk & Bluegrass muziek'. Ik dacht dat ik ze al wel eens gezien had tijdens een editie van 'Roots in het Park' of een 'Busker' rondgang want Aarschot heeft een hart voor deze muziek. Ook nu weer weinig interactie te beleven dus dansen doen we niet. Wel genieten we van de o' zo rustige sound van deze 'Hills Of Belgium' met grappig genoeg een nummer als 'Hills of Mexico'.

We kregen ook nog 'Hesitation Blues' en 'Little Birdie', nummers die je kan terugvinden op hun album 'Come On Buddy Don't You Want To Go' dat vorig jaar werd uitgebracht. Op ons wacht nu een tweede interludium van 'Westelfolk' en ook tijd voor een 'Vegan Ijsje' op basis van rijst. Ja een mens moet er soms wat voor over hebben ;-)

violà se, de koekjesdoosbanjo

We gaan hier verder met 'Late Again', een formatie uit de regio Leuven die de 'Open Call' hier in Aarschot kwamen te winnen. De band werd in Leuven opgericht door Ezra (zang en gitaar) en Frans (viool, banjo, zang) maar kwam pas echt op kruissnelheid toen Ann hen kwam versterken op contrabas. Hun repertoire bestaat uit bluegrass maar brengen ook country gerichte nummer, Americana dus!

Met een nummer als 'You Are My Sunshine' dat al te horen was in 1935 en werd gecomponeerd door Jimmie Davis en Charles Mitchell brengen ze naast bekende nummers in het genre ook minder bekende die gelukkig door bands als deze de tand des tijds weten te doorstaan. Een song die het ook bracht tot de soundtrack van 'Brother Were Art Thou?'.

Hun nummers brachten dan meteen een verademing voor 'oldies' als we zijn. Songs als 'Hey Porter' van Cash maar ook het nummer over die zwartharige met blauwe ogen, The Galway Girl'. Stuk voor stuk nummers waarbij we niet hoeven terug te vallen op een setlist zoals het opmerkelijke 'Fox On The Run' uit 1975 van 'The Sweet' maar dan wel in Bluegrass versie wel te verstaan. Afscheid namen dan met 'Raise Hell' van Brandi Carlile en neeje we zitten niet op 'Graspop' maar in Aarschot op het 'Folk & Bluegrass Festival'.

Met de Amerikaanse fiddler Chris Murphy hebben ze hier een ware virtuoos in huis gehaald. Murphy groeide op in een Iers-Italiaans gezin in de buurt van New York City, omringd door de uiteenlopende klanken van de traditionele muziek van zijn buren: Italiaanse mandolineliedjes, pulserende Latijns-Amerikaanse ritmes en opzwepende Ierse rondes. Uiteindelijk raakte hij in de ban van de overleden, geweldige multi-instrumentalist David Lindley. Naast folk zijn er ook raakpunten met gypsy muziek en rock.

Speciaal voor dit festival heeft Chris Murphy zijn ganse band meegebracht...in de vorm van veel, heel veel loopings uiteraard, en ook nog wel wat vaste fans en kijk...dansen doen we wel. In zijn 'pop up' merchandising stand kon je ook albums vinden van deze Chris Murphy waar je de nummers 'Half Way There' en 'Hard Bargain' kan op terugvinden.

Tropisch warm en dus misstaat een reggea nummer niet op dit 'Folk & Bluegrass Festival'. Eentje waarbij we dan ook wat meer sfeer komen waar te nemen. Zijn muziek werkte aanstekelijk op zijn vrouwelijke fans en dus werd er gedanst!

nee, het werd niet 'singin in the rain' maar 'dancing under a tropical sun'

Tijd ook voor Chris Murphy om meer interactie te zoeken met het publiek en deed hij zo een 'toerke' in de 'Stenen Cirkel'. De sfeer werd nu helemaal gedragen door zijn skills op de viool en uiteraard die van zijn voltallig orkest. We genoten nog van songs als 'Never Learned To Drive' en nam hij zo afscheid van ons met eentje uit de 'Big Easy' en 'Early Grave'. Yep wat zydeco invloeden is nooit slecht bij dit warme weer.

Alles is 'sunny' hier vandaag en zo zijn we al toe aan 'Paris Texas'. Deze band hun roots liggen in het Antwerpse en de groep is uitgebouwd rond de songwriter Gerrit Hüppertz. Samen met Dave Crokaerts, Maarten Michielsen, Jan Michielsen en Dirk Peeraer brengen deze 5-koppige formatie heerlijk luisterende Americana, Folk en Bluegrass. Ongetwijfeld zullen kenners hier invloeden in herkennen van "Bill Monroe", "The Nitty Gritty Band" en de "Eagles". Van opzwepende bluegrass tot diepgewortelde country, ze hebben het allemaal in huis.

Ze beginnen eraan met 'Sometimes It's Harder Getting Up Than Fallin' Down' uit hun in 2023 uitgebracht album 'Bird In Hand' en al meteen zitten heel wat vrouwelijke fans gekluisterd aan hun lippen. Prachtige en intense 'close harmonies' die een invloed hebben op je gemoed zoals 'Lonesome Road' uit hun debuutalbum 'When You're Gone' uit alweer 2019.

'Songbird', 'Golden Leaf' en 'Train Train' tonen aan dat dit het beste is wat we op Belgische bodem kunnen vin,den in dit genre, zoveel mooier dan al die replays die we veelal te horen krijgen. Met 'Cold Is Coming' krijgen we er zelfs eentje dat 'Live' voor een primeur komt te zorgen. En dan...toch een cover maar ook eentje dat bij mezelf tot de top behoort en dat is 'Gentle On My Mind' van John Hartford uit 1967 en waarmee deze 'Paris Texas' voor mezelf de perfectie benaderd van de versie van de Duitse formatie 'Smokestack Lightnin'.

En dan Pa Pa Ra Pa Pa met aan de vocals ditmaal Dirk Peeraer en zijn 'Dobro' met het nummer 'Don't Write Me Off'. En nee hoor want we zien jullie volgende maan terug in de tuin van de ? ;-) Al laatste brengen ze dan nog 'Sleepingbag of the Chasing Sun' en die gouden bol was stilaan aan het zakken in de zee.

Na de oooh kwam ook de aaah want 'MC Kurt' gaf hen zo tot vreugde van de talrijke fans ook de mogelijkheid om twee bisnummers te brengen en zo hun setlist volledig af te werken. Tijd voor een biertje gasten want dat hebben jullie dubbel en dik verdiend. Top band!

Afsluiter van deze eerste editie van het 'Folk & Bluegrass Festival' is de progressieve jamgrass-band 'The Muddy Souls'. Afkomstig uit het in Oregon gelegen plaatsje 'Eugene' brengen ze originele nummers in een virtuoze improvisatie, strakke vocale harmonieën en een swingende groove die de dansvloer altijd doet dansen.

Met albums als 'A Lifetime In A Day', 'The Raven', 'Medecine' en 'The Muddy Souls' kunnen ze reeds putten uit een heleboel eigen materiaal en zijn momenteel bezig aan hun eerste Europese tournee. Muddy Souls, een pareltje uit de muziekscene van het noordwesten, zal je voeten gegarandeerd aan het dansen krijgen en je gezicht laten stralen. Ook het soort Bluegrass dat ondergetekende kan blijven boeien. De soundcheck, dat was er eentje die blijkbaar bleef duren en dit was niet eens de fout van de PA-technicus die de ganse dag een een loden zon voortreffelijk werk kwam te leveren.

'Bound To Loose' en 'Suzanna' waren hun binnenkomers en zorgden zo ook voor d-onze laatste krachten op deze zonnig maar zware zaterdag. Ook zij hebben hier vier albums mee in hun merchandising met daarop nummers als 'Dancing in The Rain' uit hun album 'The Raven'. Opzwepende bluegrass op een bloedhete dag het vergt iets van de krachten van een mens. Voor ook deze 'The Muddy Souls' kwam er hier een einde aan hun debuut op Belgische bodem en kennen we er nu weer een band bij in het kader 'eentje om terug te zien'.

Ondanks de hitte is deze eerste editie van 'Folk & Bluegrass Festival' nog met voldoening beëindigd maar nu eerst tijd om een frietje te gaan steken...

een azuurblauwe lucht boven Osschot en geen wolkje te bespeuren...

true music lovers, mijmerend over 't zeetje

'We Love' Folk'...maar alleen als er drank is

dansen? pfff niet vandaag

een Folky maiden dans

Handcrafted originals

Carl's singin' wolf

en oh ja, Maaike en Kurt een dikke merci