The Cinelli Brothers (UK) - The Blue Chevy's (B) Blues - Soul - Americana Kaffee Claude Haacht (15-11-2025) Reporter: Freddie info bands: The Cinelli Brothers - The Blue Chevy's info organisatie: Kaffee Claude © Rootsville 2025

Een topavond in de maak in 'Kaffee Claude' in Haacht want met een 'double bill' staan er twee sublieme bands op het programma met vooreerst 'The Blue Chevy's' die hier in hun thuisbasis wel veel volk op de been zullen brengen. Als tweede act zijn er de uit Londen afkomstige 'The Cinelli Brothers' en sinds mijn kennismaking nu drie jaar geleden heb ik de indruk dat deze band nog maar zelden zijn thuis geweest. Dynamite Exploding @ 'Kaffee Claude'!

'The Blue Chevy's' zijn al lang geen onbekende meer in ons kleine landje. Met al zo goed als 35 jaar ervaring ontstond deze band in het Don Bosco college uit het brein van Kris Bries, de broertjes Frederic en Philippe Martello en Jan Ursi. Enkel Jan Ursi heeft sinds toen de band verlaten en zo worden deze 'Chevy's sinds toen aangevuld met Sven Smekens en Jean-Luc Cremers. In 2016 kwam een blazersectie de band te vervolledigen met Koen Desloovere en Kim Vandeweyer. In 2003 brachten ze hun debuutalbum 'Motel Birdcage' uit en dit kan nu nog steeds aanzien worden als het betere werk op Belgische bodem. 2019 betekende dan de uitgave van 'Twice Fifteen' en in 2022 werd dit verdrongen door hun recentste album 'The Night Calls'. Het was hun 'Danny DE Man' die als bookingsagent van beide groepen vanavond als 'MC' mocht aantreden.

'The Blue Chevy's' zouden er wat graag aan willen beginnen maar plots was hun drummer Philippe van geen kanten meer te bespeuren of was die toen al op zoek naar 'Mister Murphy'. Alles in kannen en kruiken en zo galmde plots 'The Night Calls' hier door een goed gevulde 'Kaffee Claude'. We weten dat deze 'Chevy'kes' bekend staan om Blues, rock 'n roll en Americana door elkaar te weven en vanavond zal dat niet anders zijn. Met het footstompin' 'Willow Tree' en met country geïnfiltreerde 'Prisoners of the Mighty Mind' kon voor hun talrijke fans de avond al niet meer stuk.

De enige die nog roet in het eten zou kunnen strooien was de technicus van het licht want denkelijk dacht die dat hij in de 'Zillion' aan het werk was en zo zag die een eventuele job in de 'Hnita Hoeve' aan zijn neus voorbijgaan want daar staat het 'kunnen' hoog op de verlanglijst.

Ze brachten werk uit hun laatste albums zoals 'Pick You Up' en 'Thin Line' uit hun in 2022 uitgebrachte album 'The Night Calls'. Aangedreven door de loeiende harp grooves van Kris brachten ze met 'Caught In The Middle' een nummer dat klaar staat om op een nieuw album te worden uitgebracht $. Met 'Got That Feeling' brengen ze er eentje waar ook ooit den John van de 'Fab Four' zou kunnen hebben getekend maar is er wel degelijk eentje van de smoelschuiver van deze 'The Blue Chevy's'.

De samenwerking van de afwisselende harp grooves en de rifjes van Frederic zijn 'Gretch Electromatic Orange Stain' loopt na al die jaren nog altijd even gesmeerd. De blazerssectie met Koen en Kim die zijn er bijgekomen voor een extra touch en dat is te horen op 'Turn It back' en de perfecte interventie van Kim op zijn trompet. Met 'Sitting On A Stone' brengen ze ons richting Mississippi swamps maar helaas loopt zo ook hun korte set naar zijn einde toe.

Met hun laatste nummer kwam dan toch weer even Murphy om de hoek piepen of dacht Kris er heimelijk nog een extra nummer bij te voegen. De 'Mississippy Saxofoon' speelde nog een extra rol in hun laatste 'Live' nummer van de avond en toch waren de fans nog steeds niet aan een delirium toe. Dat kwam er pas toen 'Danny De Man' deze 'The Blue Chevy's nog kwam aan te porren om een welverdiend bisnummer te spelen.

Nog geen cover gehoord vanavond waar we mee willen aantonen dat deze 'The Blue Chevy's' een band zijn van wereldformaat en toch...toch kwamen de gitaarrifjes een wereldhit van formaat te onthullen met de al reeds 10 jaar oude chartbuster van 'Nathaniel Rateliff & The Night Sweats' en op de tonen van 'I Need Never Get Old' brachten deze 'The Blue Chevy's' dan hier zowat iedereen in extase in 'Kaffee Claude'. The End!

'The Cinelli Brothers' zag ik voor het eerst in 2022 tijdens een sessie bij 'KTBA' in het Nederlandse Vlierden. Dit was meteen een start richting hoogste regionen van de hedendaagse blues door het brengen van fis en vernieuwend materiaal en een niet te evenaren interactie met het publiek. De band bestaat uit de in Italië geboren broers Marco en Allessandro 'Nanni' Cinelli aangevuld met Tom-Julian Jones en Jorma Gasperi. Hun vernieuwde inbreng bracht hun in 2022 als laureaat van de 'UK Blues Challenge' en eindigden ze in 2023 ook op de tweede plaats tijdens de 'International Blues Challenge' in Memphis. In 2024 kregen ze in hun land de Award van 'Blues Band of The Year' toebedeeld. Zij weten soul, blues en andere stijlen tot één geheel te mixen.

Deze 'The Cinelli Brothers' wisten zich in 'no time' tot de top in onze hedendaagse 'blues' scéne te werken met enkel maar uitstekende nummers die ook hun soul kwam te etaleren. Dit hippe viertal vertegenwoordigt een nieuwe generatie blues muzikanten en dit doen ze met verve. Met 'Don't Need No Favor' uit hun album 'Almost Exactly' (2023) en het eveneens soulvolle en prachtige 'Dozen Roses' in duet met Marco en Tom worden de fans van 'The Blue Chevy's' dan ook meteen maar fan van deze 'The Cinelli Brothers' voor zover ze het al niet waren want het was meteen knokken om een plaatsje vooraan te kunnen bemachtigen.

Toch maar mooi dat deze band hun tour in Duitsland kwamen te onderbreken voor een enig concert in België en dat zullen we geweten hebben. Hun albums ademen een echte vintage sound uit de jaren 50 en 60 waarbij ze verder veel inspiratie vinden in de elektrische blues uit de jaren 60-ties en 70-ties. Met 'Ain't Blue But I Sigh' mixen dit viertal even wat Latin blues ertussendoor waarbij Jorma Gasperi zijn basgitaar kwam te vervangen door een sixstring en zo tussendoor wat Carlos Santana feelin' liet horen.

'Lucky Star' uit 'Almost Exactly' is ook meteen een bullseye te noemen en dan wordt het even anders. Misschien niet door de aanwezige Die Hards' maar voor mezelf was toen hun versie van 'Polk Salad Annie' van Tony Joe White waarbij Marco naar de gitaar greep wel even anders. Ook niet meteen een copy van het originele maar een uitgesponnen versie met zeer degelijke gitaarrifjes.

Alle vier de muzikanten zijn multi-instrumentaal en dat laten ze ook zo blijken. 'Pencil Pusher Doze' kan je onderbrengen als een moderne 'Getto' instrumentaaltje die door het wisselende tempo in dit nummer voor de hedendaagse muziekliefhebbers onder ons bijzonder soulvol en hip overkomt. Hier vanavond met een indrukwekkende gitaar interventie van Tom en een eveneens magnigficent Marco op de black & white keys.

We schakelen dan over naar een slowbluesje pur sang met 'Last Cigarette'. Een nummer dat je moeiteloos kan thuisbrengen in de categorie 'Tin Pan Alley'. Het daaropvolgende 'Prayer' is dan weer gospelblues waarmee ze aantonen dat ze zowat alle stijlen meester zijn in de hedendaagse muziek. Hallelujah prase the Lord!!!

Het funky 'Fool's Paradise' maakt het dan weer allemaal meer dansbaarder en dat zie je ook hier in 'Kaffee Claude'. Chicago blues benaderen deze 'The Cinelli Brothers' dan meer met 'Spell On Me'. Helaas komt aan al dit moois ook een einde en dat doen ze met het ophitsende 'Mama Don't Like It' en helaas is dit nummer enkel op single te verkrijgen. Maar om het met de woorden van 'The Blue Chevy's' te zeggen...It Ain't Over Till The Sun Goes Down en dat gebeurt hier in Haacht enkel wanneer ze het licht uitdoen want the night time is the right time!