Country Mavericks (B) Country - Americana GC De Wildeman Herent (23-10-2025) Reporter: Freddie info organisatie: De Wildeman © Rootsville 2025

Onder de noemer van 'For The Sake of the Song' hebben enkele geïnspireerde en talentvolle muzikanten uit onze Belgische muziek scène de koppen bij elkaar gestoken en kwamen dan aandraven met als resultaat 'Country Mavericks'. Het is niet dat Raul Malo & co nu plots het geweer van schouder zijn gaan veranderen. Nee, we hebben het hier over een volledig Belgische bezetting met namen als Bjorn Eriksson, Nathalie Delcroix, Piet De Pessemier, Tomas De Smet en Patrick Riguelle, de 'Country Mavericks' van dienst hier vanavond in 'De Wildeman' te Herent.

Gure weersomstandigheden buiten en warm aanvoelende muziek binnen, er bestaan haast geen betere omstandigheden om van countrymuziek te kunnen genieten of we moesten een houtvuur buiten kunnen aansteken maar dat mag dan weer niet van de politiekers. Alles klaar en nu maar hopen dat Herent en niet het minst 'GC De Wildeman' gevrijwaard blijft van de stormelementen vanavond.

De definitie van een 'Maverick' is dat het gaat over een persoon die onafhankelijk en onconventioneel is en niet bang is om tegen de massa in te gaan. Iemand zoals er wat meer in de wereld zouden mogen zijn. Voor wie met regelmaat de projecten volgt van deze muzikanten weet dat ze afzonderlijk aan het woord komen en alleen topsongs hun zullen vergezellen vanavond en zo kon, ik deze 'Country Mavericks' niet aan me voorbij laten gaan. Voor 'Slecht Weer Vandaag' is het nog wat vroeg dus ...'Hi Ho Silver' dan maar.

Het is 'Patrick Riguelle' die de avond komt te openen met 'The Big Rock Candy Mountains', een nummer van 'Harry McClintock' (1882-1957), een Country-Folk nummer uit alweer 1928 maar eentje dat in 2014 werd opgevist als soundtrack voor 'Oh Brother, Where Art Thou?'. Vervolgens neemt 'Nathalie Delcoix' met haar prachtige country stem het woord met een nummer van 'Loretta Lynn' (1932-2022). Een vrouwelijke 'Maverick' met een turbulent leven en van wie 'The Pill' uit 1975 als een van haar best gekende nummers mag worden beschouwd ook al werd het destijds als 'te' controverieel beschouwd en door vele radiostations zodoende niet werd gedraaid.

'Piet De Pessemier', die in ons kleine België wereldberoemd werd door zijn tribute over Neil Young krijgt zo ook de ganse zaal meteen mee met zijn versie van Willie Nelson's 'On The Road Again' uit 1980. Vervolgens is het de beurt aan de wederhelft van Nathalie, Bjorn Eriksson. Een avond als deze zou onvolledig zijn indien Bjorn er niet bij zou horen. Hij brengt ons een nummer van 'Wayne 'The Train' Hanckcock'. Het hoeft gezegd dat een volle 'GC De Wildeman' aandachtig zaten te luisteren maar ook zeer respectvol  applaudisseerden na ieder gebracht nummer.

De sound van lap- en padel steel gitaren waren een mooie toevoeging op de gebrachte nummers waardoor we ons aller fan gaan noemen van deze countrymuziek. 'Tomas De Smet' beperkte zich vanavond enkel tot backing vocals maar zijn doordachte grooves op die machtige contrabas spraken des te meer. Patrick en Nathalie kwamen zo terug aan het woord met eentje van 'John Prine' (1946-2020). Deze uitmuntende songsmid liet een erfenis na van vele gecoverde songs en waarvan we hier vanavond door deze 'Country Mavericks' hun prachtige versie kregen van 'In Spite Of Ourselves' uit 1999. Een nummer dat John Prine destijds bracht aan de zijde van de Amerikaanse singer-songwriter 'Iris DeMent'.

Toen kwam 'Piet De Pessemier' aandraven met misschien, wel het mooiste nummer dat ooit werd geschreven door 'Kris Kristofferson' (1936-2024). Nee, niet één van de chartbusters als 'Me and Bobby McGee' of 'Help Me Make It Trough The Night' dat hij nog bracht met de supergroep 'The Highwaymen' maar het mooie en bijzonder ingetogen 'Sunday Morning Coming Down' uit 1970. Een nummer waar misschien ook wel iedere 'Maverick' zich kan in terugvinden.

'The Everly Brothers' mogen volgens 'Patrick Riguelle' ook tot de categorie van 'Mavericks' worden omschreven, al worden door het brengen van vele akkoorden hun nummers niet meteen als country songs omschreven. Van Don (1937-2021) en Phil Everly (1939-2014) brachten deze 'Country Mavericks' vanavond het in 1960 uitgebrachte 'Sleeples Nights'. Een nummer dat later veel werd gecoverd door namen als 'The Judds' en 'Emmylou Harris'.

Wie misschien wel niet in het rijtje mag ontbreken en zeker als niet wanneer het woord de betekenis 'Maverick' betreft is grootmeester Townes Van Zandt (1944-1997) waarbij op zijn 19de een bipolaire stoornis werd ontdekt. Van hem brengen Piet en Nathalie in duet het nu iconische en in 1972 uitgebrachte 'Pancho and Lefty'.

In de rangorde van deze 'Country Mavericks' is er nu opnieuw een momentum voor 'Patrick Riguelle' en die heeft wel een zeer speciaal countrynummer voor ons in petto. Van countryzanger 'Sturgill Simpson' krijgen we 'Death Don't Die' uit de in 2019 uitgebrachte Zombie movie 'The Death Don't Die', een niet alledaags countrynummer gebracht door outlaw Patrick van dienst vanavond.

Een mooi, warm en intiem moment was er toen deze 'Country Mavericks' zich kwamen te verzamelen voor een monotone micro en het prachtig en ontroerende 'Orphan Girl' van 'Gillan Welch' uit 1996 de zaal instuurden. Ontroerend moment toch met de woorden...I know no mother no father, No sister no brother, I am an orphan girl. Op een nummer van 'Jimmie Rodgers' (1897-1933) AKA 'The Blue Yodeler' kan 'Nathalie Delcroix' vervolgens nog haar jodel skills laten horen.

Terug wat meer schwung werd er dan gebracht door Patrick met de chatbuster 'Garden Party' van 'Ricky Nelson' (1940-1985) uit 1972. Een zelfs meer swingende versie dan die van Ricky zelf. Terug de beurt aan 'Bjorn Eriksson' en die brengt ons dan 'Long Gone Lonesome Blues' van 'Hank Williams' (1923-1953), een zanger die ondanks zijn korte levenswandel toch tot één van de meest invloedrijke countryzangers mag worden aanzien.

'Patrick Riguelle' brengt ons dan bij het oeuvre van 'Johnny Paycheck' (1938-2003) met diens in 1966 uitgebracht en ook wel outlaw gezind nummer '(Pardon Me) I've Got Someone To Kill'. Een nummer dat pas later doorbrak na de bewerking van 'Take This Job and Shove It'.

Van 'Guy Clark' (1941-2016) kregen we vervolgens het nummer 'Magnolia Wind' een nummer dat op het album 'This One's For Him: A Tribute To Guy Clark' uit 2011 werd gebracht door Emmylou Harris en John Prine. Eriksson bracht vervolgens er eentje van Johnny Horton (1925-1960) en zo lonken we eventjes richting rockabilly en wisselen we ons paard met onze blue suede shoes.

'Patrick Riguelle' bracht ons vervolgens bij het werk van 'Merle Travis' (1917-1983) met uit 1947 het nummer' So Round, So Firm, So Fully Packed'. Alvorens het laatste nummer te brengen was er eerst nog de voorstelling van de band van deze meer dan aangename avond. Een flash back in time werd er eentje dat we niet meteen als 'Country Mavericks' zullen bestempelen maar dan wel degelijk als 'Mavericks' in de brede betekenis van het woord. Dit was 'Death Flowers' van de ongenaakbare 'Rolling Stones' uit 1971.

Een daverend applaus brak toen los in 'GC De Wildeman' en zo konden deze 'Country Mavericks' niet anders dan terug te keren naar de bandstand. Met een wijze raad voor alle moeders kregen we toen de wijze raad mee met 'Mamma's Don't Let Your Babies Grow Up To Be Cowboys'.

Voor zij die afvragen wat de speelgoed paardjes deden op de 'grote Tom' van het drumstel, wel volgens Nathalie Delcroix was dit enkel om de toonaard aan te geven...HiHaw!