GhostRiders (B) Sunday Evening Blues Mine Blues (Muzecafé) Heusden-Zolder (26-10-2025) reporter: Freddie info band: GhostRiders info organisatie: Mine Blues © Rootsville 2025

Vanavond stappen ze bij'Mine Blues' en hun 'Sunday Evening Blues' even weg van de blues...of toch niet helemaal. Dat doen ze met een band waarvan we nog een blanco blad bezitten. De band met als naam 'GhostRiders' bestaat uit in het totaal zes leden en buiten het nummer uit 1948 van Stan Jones over 'A Cowboy Legend' en de versies van Gene Autry en uiteraard Johnny Cash is het uiteraard afwachten hoe deze band met stelplaats het naburige Genk het er hier vanavond zullen gaan afbrengen.

Hier en daar toch een 'You Tube' filmpje gevonden zonder 'spam' en blijkt hun setlist veelal rock-en blues covers te bevatten. Dus toch ook een zeldzaam bluesje dat verloren ging in de 'Sky', maar zeker een nostalgische flashback naar de voor ons allemaal wildere jaren en de memories uit de era 'Once We Were The Youngs Ones'. De 'place to be' van vanavond is nog steeds het 'Muzecafé' in Heusden-Zolder.

Deze 'GhostRiders' bestaan uit Fonny Peeters (vocals/keyboards), Charlie Kravanja (guitar), Paco (vocals/guitar), Paddy (bass), Wasyl Korolik (drums) en Katrien (backing vocals). Veel volk op het podium en dus rampzalig voor de portrettentrekkers. Toch zijn het naast hun vele fans ook vertrouwelijke blues liefhebbers die zijn afgezakt voor hun maandelijkse 'Sunday Evening Blues'. De muzikanten zijn getooid met het bekendste logo uit de motor geschiedenis maar of het nu bikers en/of muzikanten zijn dat moet nog blijken. Toch bloeit mijn hart ook een beetje open want tenslotte heb ik meer dan 20 jaar gereden in gezelschap van een 'King'.

Groot was mijn verbazing toen ik bij het binnen komen van het 'Muzecafé' kwam vast te stellen dat deze 'Ghostriders' een heuse vleugel in elkaar aan het knutselen waren wat mijn interesse nog meer kwam aan te wakkeren. Geen al te lange soundcheck maar gewoon eens even de afzonderlijk instrumenten afstellen en that's it...zijn het dan toch doorwinterde muzikanten?

Toen ik kennisnam van hun setlist merkte ik op dat we een nachtvergunning hadden moeten aanvragen want er stonden maar liefst 34 nummers op. Tijd dan dat de opper-kompel er even tussen kwam en zo moesten die van de 'GhostRiders' beginnen schrappen want 11PM was hier de deadline wat achteraf heel spijtig zou blijken.

Om de 'blues' hier vanavond wat in ere te houden beginnen deze 'GhostRiders' eraan met 'Let The Good Times Roll' uit 1947 van Louis Jordan en het altijd wel leuke 'Riding With The King'. En ja hoor al meteen straffe kost, zeker ook wanneer 'Honky Tonk Women' van de 'Rolling Stones' door de speakers galmde. Daarna brachten Fonny en zijn 'GhostRiders' van Bog Seger het swingende 'Old Time Rock 'n Roll' en helaas voor Fonny was dat we in Heusden-Zolder zijn want wanneer een Delbert McClinton die nummer brengt in de 'States' vliegen de 'BH's' zomaar richting podium.

Blues of geen blues het kon ons toen al allemaal niet meer schelen want we waren allemaal reeds in 'Party' modus. Met het daaropvolgende 'Walking By Myself' van Gary Moore en de chartbuster 'Spanish Stroll' van 'Mink DeVille' zaten ze korter bij de blues en aanverwanten dan ze zelf misschien wel dachten. Ehi, estese aqui al lado Rosita!

Even de rock 'n roll liefhebbers verwennen dan met 'Great Balls Of Fire' van 'Jerry Lee Lewis' en zo bewijzen deze 'GhostRiders' hier dat ze tot de betere ambiance makers behoren. Zelfs 'Biker Chick' Katrientje bracht het er keurig van af.

Paco nam toen de honneurs waar met volgens hem eentje van John Fogerty en zijn 'CCR' al is het gebrachte 'I Put A Spell On You' een bluesje uit 1956 van 'Screamin' Jay Hawkins' en met het volgende '(Take Another Little) Peace Of My Heart' van Emma Franklin dachten de meesten dan aan Janis Joplin met hier de hoge noten van Katrien. Even een tussenstop dan in de 'Big Easy' met Fats Domino zijn 'Blue Monday' maar dat is dan weer voor morgen.

Een flashback dan richting Woodstock met Joe Cocker en diens weergaloze 'Feelin' Allright' waarna deze 'GhostRiders' terug de blues registers opentrokken met 'Need Your Love So Bad' dat we met z'n allen wel kennen van de weergaloze hit van 'Fleetwood Mac' maar in weze een blues en rhythm 'n blues nummer is uit 1955 van 'Little Willie John, astemblieft! Afsluiten deden ze dan met de swamp song 'Travellin' Band' van CCR en dan was het toch stilaan tijd voor een break.

Het tweede gedeelte werd dan aangevangen met de prachtige hit van Chris Stapleton en zelfs op deze 'Tennessee Whiskey' konden we geen puntje van kritiek geven. It was as smooth as Strawberry Wine! 'Mustang Sally' dan maar gevolgd door 'Brown Eyed Girl' van Van the Man. Het moet zijn dat Pablo een fan is van Guy Swinnen want vervolgens kregen we 'Robbin The Liquor Store' van 'The Scabs'.

Volgens de Fonny was Paddy de voorstander van de 34 nummers tellende setlist want all he wants is playin' his 5-string bass! Het feestje ging dan verder met 'Burnin' Love' van Elvis en ja hoor he's alive. Een trapje hoger dan maar want met de Tex Mex song 'San Antonio' en in de spirit van de ongenaakbare 'Texas Tornados' was dit een party nummer bij uitstek. De Pablo bracht het zelfs en español. Hey Baby Que Paso!!! Feestje bouwen zeker...

'The Letter' van de 'Box Tops' is er ook eentje dat we graag terug horen en dan kregen we 'Sweet Home Chicago' van jawel Robert Johnson origineel uit 1936. Baby don't you wanna go...is dan blues wat in het HD jargon dan vertaald wordt naar...show your tits!. Ik was bij aanvang al eens gaan spieken en de rillingen maakten zich van me meester toen ik 'I'd Rather Go Blind' zag staan. 'Het' nummer van diva Etta James dat door Katrien gebracht zou worden. En ja hoor het was meer dan aanvaarbaar want Katrientje kan er ook niet aan doen dat ze blank is. Well done! Helaas waren er ook enkele aan het tafeltje naast ons die plots een aanval kregen van de 'Dutch Desease'. Afsluiter werd dan een uitgesponnen versie van 'Sultans Of Swing' van Mark Knopfler en zijn 'Dire Straits en zo kon ook gitarist Charlie zich te pleuris gaan werken op zijn gitaar.

Een bisnummer dan nog en dat werd 'Pride & Joy' van het Texaanse blues icoon Stevie Ray Vaughan en kon Charlie terug aan de bak. Geen blues? deze 'GhostRiders' speelden meer blues dan ze zelf misschien wel dachten want het hoeft daarom niet uit Chicago te komen en 'zw...' te zijn om goede blues te zijn. Van ons kregen ze een herfstrapport met een dikke 'A+', en als dit als kerstkado bedoeld was door 'Mine Blues' ben ik benieuwd wat we voor nieuwjaar zullen krijgen. Volgende 'Sunday Evening Blues' is er op zondag 30 november met niemand minder dan Robbert Duijf. Be There!

Wat die van 'GhostRiders' toen al wisten is van blues people don't dance :-) alhoewel dat de vaste dansers hier op 'Sunday Evening Blues' wel present tekenden.

was het de Tennessee Whiskey of Limburgse pils?