Connolly Hayes (UK) 70th Anniversary Hnita Jazz Club (since 1955) Hnita Hoeve Heist-op-den-Berg (01-11-2025) reporter: Freddie info band: Connolly Hayes info organisatie: Hnita Jazz Club © Rootsville 2025

Het was even twijfelen op deze 'Dias De Los Meurtos' waarheen ik me zou gaan begeven. De herinneringen aan familieleden werd, zoals het in ons land de geplogenheden zijn, tijdens het ochtendkrieken herdacht door een bezoek aan het plaatselijke kerkhof. Na het middagmaal was er de 'Koppenberg Cross' met een overwinning van de jonge Nijs maar dus restte er nog de avond voor een herinnering aan bekende of minder gekende muzikanten.

Een avond waar ik de keuze had tussen een zekerheid met 'Jumpin' Johnny Sansone die ondanks hij geboren is in New Jersey zich rond 1990 kwam te vestigen in de 'Big Easy' waar hij toen Cajun en Southern Soul kwam te omarmen. In de andere helft van de weegschaal lag er 'Connolly Hayes', een beloftevolle Britse band die door hun album 'Remember Me' dit jaar door de Britse 'UK Blues Award' genommineerd werden voor zowel 'Band Of The Year' alsook 'Album Of The Year'.

Het verdict werd 'Connolly Hayes' in de 'Hnita Jazz Club' in Heist-op-den-Berg en zo waren deze avond ook mijn gedachten bij 'Half Blind Willie' en Els die op 10 maart van dit jaar afscheid namen van hun zoon en vriend 'Frank Declercq' AKA 'DC Snakebuster' als liefhebber van de pure blues, en zo laten we een kaarsje branden voor alle overleden muzikanten in de wereld zo ook aan het recent heengaan van 'Lange Polle' en helaas te veel anderen.

Er vloeiden al heel wat beloftevolle woorden over Jess Hayes en Frankie Connolly met een eerbetoon aan 'Southern Soul' en 'Rhythm 'n Blues'. We staan hier dan in de warm aanvoelende 'Hinta Hoeve' en net als in de huidige Jazz scéne kondigen de bands zichzelf ook maar wat al te graag aan met het volledige spectrum van genres die ontstaan zijn in onze muzikale cultuur. Je kent het spreekwoord van de 'blinde' wel en dus wordt het afwachten tot 08.30PM wanneer het concert van 'Connolly Hayes' hier van start zal gaan. De 'MC' van de avond was uitzonderlijk Peter Anthonissen die na het overlijden van zijn vader Juul in 2008 zijn schouders onder deze nu 70-jarige Jazz Club heeft gezet, en zo kreeg Jan Ursi vanavond zelfs een waardige opvolger...og Jan, Peter gjorde et fremragende stykke arbejde!...ofzo :-)

Time To Impress! en zo kwamen Jess Hayes en Frankie Connolly het podium op vergezeld van hun bandleden Stevie Watts op Hammond en de black & white keys. Maar ook de ritmesectie die bestaat uit Beau Barnard op basgitaar en drummer Andy Wilder. Ze begonnen eraan met 'Fool's Game' en uit hun album 'Remember het nummer 'Secret'. Meteen maakten ze hun introductie hier waar en konden we vaststellen dat zowel Jess als Frankie een zwarte ziel bezitten.

Jess, A white Girl with A Black Soul

Met 'What Do You Want The Girl To Do', een cover van 'Allen Toussaint' doet de meerstemmigheid van Jessie en Frankie pas echt een intrede en kunnen we bevestigen dat hun 'zwarte zielen' perfect komen te matchen. Uit het album krijgen we vervolgens de prachtige soulballad 'Tired Of This Love' en valt meteen dat het nog zoveel mooier klinkt met enkele octaven lager. En zo bevestigen ze hier hun reeds waargemaakte status binnen de blues scéne.

Door het enthousiasme van zijn uitstekende gitaarspel brak er ook bij Frankie een snaar wat dan weer perfect werd ingevuld door een intermezzo van de skills van Stevie Watts op de toetsen. Gevolg door een korte intro van diezelfde Stevie die recht een een donker bluescafé zou kunnen komen kregen we dan 'Got To Be You' met op slide Frankie, origineel van 'The Bross Landreth' en zo weten deze 'Connolly Hayes' hun originals perfect te mixen met uitstekende covers uit het genre.

Volledig in de sfeer van de avond begint Connolly dan aan een jazzy intro op 'Woman's Got To Have It' van Bobby Womack en brengt deze band niets dan goede vibes over in de 'Hnita Jazz Club'. Eigen werk dan terug met 'Remember Me' de opener van hun gelauwerd album en een gepast nummer voor deze jaarlijkse dag aan goede herinneringen.

Mooi ook is hun versie van 'Find Yourself', een nummer van Lukas Nelson zoon van countryzanger Willie Nelson en weerom de perfecte balans van keuze van nummers van deze 'Connolly Hayes'. Als toetje kregen we nog het ietwat steverige 'Misunderstood' en toen was er de pause for a cause...

Eraan beginnen met die chartbuster van Stephen Stills en zo ook van 'Crosby, Stills, Nash & Young' is uiteraard bevordelijk voor de sfeer bij de oudere muziekliefhebbers en zo krijgen we een flashback richting 'Bywater Call' een naam die al herhaaldelijk was vermeld bij aanvang van het concert. Een vergelijking die enkel als positief mag worden aanzien.

Terug dan maar naar nummers als 'Part Of Me' en het met prachtige ingevulde grooves 'Meet Me In The Middle'. Heerlijk ook is hun lichte funky versie van 'That's What Love Will Make You Do' en zo krijgen we dan toch ook een beetje NOLA vanavond. Eentje dat door Little Milton werd uitgebracht in 1971 en later ook navolging kreeg in een versie van Marc Broussard en Joe Bonamassa.

Back to the era van 'The Doobie Brothers' met hun versie van 'Here To Love You'. Het zijn de niet zo dagelijkse covers die een jonge band als 'Connolly Hayes' kleur komen te geven aan hun concerten waar we achteraf toch nog veel zullen over praten in positieve zin want op hun versie van 'Midnight in Harlem' is het toch enkel genieten van de coloring voices van Jess Hayes en Frankie Connolly aangevuld met die heerlijke Hammond grooves van Stevie Watts. Kippenvel moment!

Ook het terug wat steiger ingevulde 'A Lover Ain't A Fighter' wordt hier uitermate gewaardeerd maar zo zitten we helaas ook aan het einde van de passage van 'Connolly Hayes' hier in de 'Hnita Hoeve'. Een meer dan goede kennismaking met deze Britse band van wie we hopen hen ook op onze festivals in 2026 te gaan tegenkomen.

Gelukkig is er ook een obligate bisser na een goed concert en bij deze band is dat 'Frank's Song' dat je kan terugvinden op hun album 'Remember Me' en dat zullen we dan ook doen, en zo wuiven we deze 'Connolly Hayes' terug de nacht in. Goodbye auf wiedersehen.