McKinley James (US) Blues - Soul The Maple Ertvelde (03-11-2025) Reporter: Marc info organisatie: The Maple info band: McKinley James © Rootsville 2025

Drukke maandagavond. Zo was Sean McDonald te gast in de Banana Peel, dat zoals gewoonlijk alweer totaal was uitverkocht, maar ondertussen was ook McKinley James te gast bij de mannen van Zelzate. Het was dus kiezen geblazen. Gezien ik Sean McDonald de laatste tijd al een aantal keer aan het werk had gezien, koos ik ervoor om richting Ertvelde te trekken, gezien het al redelijk lang geleden dat ik James aan het werk zag.

Motown, soul of blues deze zeer jonge en begenadigde gitarist kan het allemaal! Hij is een echte guitarslinger, singer en songwriter en wist in 2021 met zijn debuut EP “Still Standing By”, de muzikale wereld te verbazen. Ondertussen is vorig jaar zijn nieuwste album “Working Class Blues” ook al uitgekomen. Schitterende plaat die een mengeling werd van rock ’n roll, soul en rauwe rhythm and blues.

Deze youngster werd geboren en getogen in Webster, New York – verhuisde een aantal jaren geleden met zijn gezin richting Nashville en was nu te gast in Ertvelde. Zoals steeds wordt hij bijgestaan door vader en drummer Jason Smay, ook gekend van bij JD McPherson, en ondertussen is het onafscheidelijke duo een trio geworden want bassist Conrad Govrik is vader en zoon komen vervoegen. Normaal zou dit optreden zware vonken moeten geven, ik was benieuwd.

Daar was ik niet alleen in, want The Maple was goed volgelopen vanavond en er waren veel bekende gezichten te spotten.

Na de aankondiging door MC Ivan, mocht het trio de avond in gang schieten. En dat zouden we geweten hebben want er werd meteen stevig ingevlogen met ‘Next To You’ en ‘Crazy Over You’. Nou moe, er was een wervelwind gesignaleerd boven Ertvelde. We waren vertrokken voor een volledige rollercoaster van muziek: Texas blues, Chicago blues en soul zoals bijvoorbeeld bij het knappe ‘Stuck In The Shadows’.

Geen geleuter onderweg dacht het trio, de mensen betalen voor muziek en muziek zouden ze krijgen. Non stop gas geven is blijkbaar het motto want ‘Leadin’ Me On’ werd zonder moeite gevolgd door ‘Silly Dilly Woman’. Stevige en vettige gitaarlicks met uitgemeten solo’s. James weet duidelijk waarmee hij bezig is. Conrad heeft zich aan de bas moeiteloos ingepast in het vader en zoon-duo en iedereen staat versteld van wat Jason Smay uit zijn minimaal drumstel weet te halen. Het “fenomenaal drumwerk” noemen is soms een understatement.

'Bad Boy Blues’ is McKinley op het lijf geschreven en het eerste trage nummer van de avond. Hoewel, traag, niet echt de juiste beschrijving in, want er zat even goed nog wat tempo in deze song. Dit intermezzo was maar van korte duur want onmiddellijk daarna, werd richting de pauze, de gashendel weer opengetrokken met ‘Get To My Baby’ en de nieuwste single ‘I’m In Love’. Bij deze dacht McKinley dat dit het laatste nummer voor de pauze was maar werd al snel door papa eraan herinnerd dat er nog eentje op de lijst stond en met ‘Searchin’ For My Baby’, wat alweer stevig uptempo door de boxen werd gejaagd, mochten we gaan rusten.

Even de koelte opzoeken en een frisse Duvel deden alweer wonderen en ik was volledig klaar voor McKinley James, The Sequel.

Er werd aan het winnende concept niets veranderd en met een stevige vettige riff en ‘Call Me Lonesome’ mochten we het laatste deel van de avond inzetten.

James en zijn twee kompanen hadden er nog steed heel veel zin en je zag dat hij zich goed amuseerde, daar vooraan op het kleine podium van The Maple. De knappe stem van James bracht ons het soulvolle ‘Always On My Mind’ op de voet gevolgd door het swingende ‘Goodbye Baby’ en het meer dan stevige ‘Riding In My Car’. ‘This Is The Last Time’ werd aangekondigd als een trager nummer, maar daar was niet echt veel van te merken eigenlijk want alweer was het tempo reten strak.

Ondertussen voelde je het einde van deze, meer dan aangename gig, aankomen. Met ‘Still Standing By’ en het fijne ‘Spare Change Blues’ werd afscheid genomen van een meer dan dankbaar publiek. Het trio ging eruit zoals het begonnen was en dat was met een stevige “BANG”.
Ivan moest niet veel doen om het publiek warm te maken voor een extraatje. En we kregen zowaar nog drie nummers op ons bord, waaronder het leuke ‘BooHoo’ waarna het doek definitief over dit optreden viel.

Weinig woorden moeten hieraan worden vuilgemaakt eigenlijk, want dit was een optreden om in te kaderen. Zeer energiek met heel weinig poespas. Niet te veel gebabbel tussen de songs, maar rammen en gas geven. Dit was gewoon TOP!

Marc