Red House Records mag tevreden terugblikken op een fantastisch muzikaal 2007, de albums van Lucy Kaplansky, Storyhill, Eliza Gilkyson, Robin & Linda Williams, The Pines, Bill Staines, Cliff Eberhardt, Jorma Kaukonen en onze vriend Jimmy Lafave (zie reviews '07) vlogen als zoete broodjes de deur uit en bekronen op die manier het 25 - jarig bestaan van het label dat destijds werd opgericht door Greg Brown (Blue Highways, 19 April '08, zie concertkalender) en de in 2006 overleden Bob Feldman. Een feestje dat ongetwijfeld gaat opgeluisterd worden door the slow - burning bluesman Roy Bonneville die met het album "Goin' By Feel" na vier jaren  (studio) stilzwijgen opnieuw van zich laat horen. Bonneville is geboren en getogen in Canada maar komt vlotjes in aanmerking om het globetrotter stempeltje "Wherever I Lay My Hat, That's My Home" te dragen.

Born in Canada raised in the United States heeft de singer - songwriter "with the smoky voice" de ambtenaren van de burgerlijke stand in New Orleans, Colarado, Montreal, Arkansas, Alaska, Boston, Seattle, Parijs (!), Austin, al menig wat  grijze haren bezorgd. Toch is het voornamelijk New Orleans dat een onuitwisbare invloed heeft op de deze one - man band die met zijn 'storytelling songs, a highly percussive guitar style, dramatic harmonica lines and a foot that keeps the rock steady beat' na dertig jaren nog steeds even origineel voor de dag komt. Sweetness, streetwise & well travelled met de old Gibson J -50 Acoustic binnen handbereik en het smoelschuivertje in het hemdzakje ...het typeert Bonneville die, net als Mississippi John Hurt, van zijn super, funky duim zijn (gitaristen)handelsmerk gemaakt heeft. Een sound die zweeft tussen country / blues / New Orleans / swamp en de commerciêle pop / rock geluidjes waarop ondermeer David Knopfler, Eric Clapton en JJ. Cale een patent hebben. "Roll It Down" was in 2004 zijn Red House Record debuut en kan beschouwd worden als zijn visitekaartje in blues en roots middens. Concerten met BB King, JJ. Cale, Robert Cray, The North Mississippi AllStars waren het logische gevolg en ondermeer Chris Smither & Ray Wylie Hubbard zijn sindsdien Bonneville -fans voor het leven.

Het trio Bonneville - Gurf Morlix - Rick Richards maakt van de openingstrack "Crow John" een song die na één keer beluisteren een ganse dag in je hersenpan blijft nazinderen, een slow bluesy, swampy geluidje dat met het titelnummer "Goin' By Feel", "Run Jolee Run", "What Katy Did" en "Carry the Fallen" (Morlix on banjo, Eliza Gilkyson, harmony vocals) erg gesmaakte verlengstukjes krijgt. Meteen zijn Bonneville guitar, harmonica, vocals, Morlix on bass, Brad Hayes / guitar, Nick Connoly / keys, Rick Richards / drums voldoende opgewarmd om met "Sabine River" en "Reckless Feeling'  net als de orkaan Katrina door het New Orleans landschap te razen ..schitterende, adembenemende staaltjes van muziek waar ondermeer the Dire Straits een puntje aan kunnen zuigen.

Maar ook JJ. Cale zal nagelbijtend, groen van jaloezie toekijken en luisteren hoe Bonneville - Morlix - Geoff Arsenault (drums) met "Cemetery Road" en the New Orleans Tribute " I Am the Big Easy" (Eliza Gilkyson, backingvocals) heel rustig maar zelfverzekerd een benijdenwaardig top -niveau bereiken. "So Long Blues"  kleurt een beetje reggae door een heerlijke streep mondharmonica, "Shy Star" is alt. country / americana op zijn best, mede door de sublieme harmony stembandjes van labelgenoot Eliza Gilkyson, en de afsluiter  "Cool Cool Rain" brengt op het juiste moment de juiste dosis afkoeling voor de sexy, zwoele stem / gitaar / harmonica geluidjes die van dit  album één pareltje maken.

Een zonnige juli namiddag op de weide aan de Deusterstraat in Peer, Belgie met Ray Bonneville ...moet kunnen !!! (SWA)