Tradition & Moderne uit Duitsland heeft een neusje voor artiesten die ons nauw aan het hart liggen, het album "On Air" van Guy Davis werd afgelopen maand nog onder de loep genomen of een nieuw juweeltje dient zich al aan. Dit maal is niemand minder dan Dave Van Ronk aan de beurt .(*30 Juni 1936 Brooklyn, New York   + 10 Februari 2002 Greenwich Village, New York City)

De begenadigde fingerpicking en ragtime gitarist schreef niet alleen geschiedenis als één van de eerste mentors van Bob Dylan maar vooral door zijn niet te verwaarlozen aandeel in de grote folk - hysterie van de jaren zestig. Zijn eerste album verscheen in 1959 op Folkway Records en in de loop der jaren was Van Ronk betrokken bij produkties van Odetta, Pete Seeger, Tom Paxton,Jack Elliott, Phil Ochs, Joni Mitchell ...enz. De man beschouwde blues als zwarte folk en folk als blanke blues en stak zijn voorliefde voor Billie Holiday, Charlie Parker en country / blues helden als Mississippi John Hurt, Skip James, Brownie Mc Ghee, Willie Dixon, Papa Charlie Jackson, Scrapper Blackwell, Jelly Roll Morton nooit onder stoelen of banken. Jammer genoeg had de man een panische vliegangst die hem decennia lang van de Europese bodem hield maar in 1993 kon Radio Bremen hem toch overhalen om eens een bezoekje te brengen aan het Packhaus - Theater en nam die gelegenheid te baat om de opnames van het concert voor het nageslacht te bewaren.

Een schitterend album van een artiest die veel meer was dan een folk- singer in his lifetime maar, volgens mijn bescheiden mening, veel te weinig waardering oogste als autoriteit in jazz & bluesmiddens. "The Mayor of Mac Dougal Street" gaf die bewuste 19 Januari '93 in zijn uppie iedereen lik op stuk door het subliem coveren van traditionals als "Down South Blues", "He Was a Friend of Mine", "House of the Rising Sun", "Stack - O - Lee",  Sportin' Life Blues" (Walter "Brownie" Mc Ghee), "God Bless the Child"  (Billie Holiday), "Rock Me Mama" . Dave Van Ronk ....Een monument in het blues / jazz / folk wereldje ! (SWA)