Toen eind jaren '60 begin '70 de originele Rhythm & Blues scene ergens in de vergeethoek aan het raken was en doordat ik als 16-jarige echt niet wakker lag van andere muziekgenres werd ik toch enigzins verplicht uit te kijken naar een soortgelijk genre waarnaar ik natuurlijk niet hard moest zoeken wanneer je dan de crossroads neemt naar de Blues.

De eerste 'blanke madammen' waar ik toen muziek van aanschafte waren Lou Ann Barton, Marcia Ball en Angela Strehli...straffe kost en voor mij niet echt ver weg van de good old R&B. Vorig jaar op Pajotblues leerde ik de Jill Hilleger Band kennen en dus was ik aangenaam verrast iets in Jill terug te vinden van deze diva's. De Jill Hilleger Band stond daar voor de ondankbare taak om het festival te openen, met Jill Hilleger als de frontmadam, Harry Van Buel/Keyboards, Eric De Wolf/Bass, Gerry D'Haeyer/Drums en Willy De Vleeschouwer/Guitars. Iedere festivalganger weet dat bij het begin er weinig aandacht wordt geschonken aan de opener omdat iedereen dan nog een beetje aan 'socialising' doet en sommigen nog niet uit hun luie zetel kunnen.

Op Pajotblues '07 was het wel even anders... zoals gezegd was de opener de Jill Hilleger band en stonden alle aanwezigen direkt met hun gezicht richting 'buhne' want daar stond Jill. Was het nu door haar bevallige verschijning? natuurlijk kan daar elke gezonde man niet onberoerd voor blijven, maar op de eerste plaats was het ook zeker voor haar stem en performance en 'last but not least' om het aanhoren van haar goed geoliede Hilleger Band want ze gaven daar een prachtprestatie weg van Blues, Soul, Jazz en Swing....AF. Natuurlijk ook niet uitzonderlijk want de leden van de band kunnen toch al een serieuze CV voorleggen.

Daar zouden we in 2008 nog van horen, en nu binnen een paar maanden de festivals er aan komen is het moment aangekomen om hun demo aan jullie voor te stellen. Volgens Jill is de officiele druk nog niet klaar en voor mij hoeft het ook niet als ze dan maar dadelijk met een full cd in de plaats komen.

Een demo met 6 prachtige nummers en waarbij ze bijna alle aspecten van hun kunnen aan bod laten komen. 'Sick and Tired' een nummer ook door r&r grootheden zoals Eddie Cochran, Fats Domino en Diz & The Doormen zijn gecoverd laat het al dadelijk de pan uit swingen. Bij 'Lonesome' (T-Bone Walker) hoor je dadelijk dat Willy een begenadigd guitarist is en bij wijlen hoor je BB King. Subtiel en prachtig. 'You don't Love Me No More (Candey Kane) een song van een andere straffe bluesmadam en met een jazzy stem gebracht door Jill. 'Deceptively Yours' eentje van Peter Malick en zoals Peter het beschrijft ééntje om te horen 'at the backseat of your car'. deze sleper komt zo uit een film uit de sixties. 'So Long' en 'Moondance' zijn #4 en #5 van deze demo en Van The Man zal wel trots zijn moest hij deze versie van z'n moondance kunnen horen.

Zes cover brengen van sterke nummers is uiteraard niet zo moeilijk voor ras-artiesten zoals de Jill Hilleger Band en wat graag zet ik m'n cd spelers eens op om te luisteren naar eigen werk want ze kunnen het!!! Dirk en Marc van Blues Aoan Daa Staozze zitten op dezelfde golflengte en waren er natuurlijk als de kippen bij om deze band te boeken voor hun editie '08 op 01/03 augustus op het pleintje in Hamme en ik hoop natuurlijk ook dat Marc z'n belofte houdt t.o.v. mij.... en met enige fierheid plaatsen we hier toch het label op..'DIT IS BELGISCH'. (Freddy)