JJ Grey & Mofro zijn met “Orange Blossoms” reeds aan hun vierde album toe. Eerder verscheen van hen “Blackwater” in 2001 en “Lochloosa” in 2004. Toen noemden ze zich nog kortweg Mofro . Vorig jaar brachtten ze “Country Ghetto” uit, veranderden de groepsnaam in JJ Grey & Mofro en kregen eindelijk voet aan Europese wal. Dat had veel te maken met het feit dat Bruce Iglauer van Alligator Records vanaf deze derde CD de distributie waarnam, maar ook hun tournée door Noord-Europa als voorprogramma van Los Lobos had ermee te maken. Hoedanook, wij zijn er blij mee, want de muziek van JJ en companen is héél goed te aanhoren en weer net iets anders dan de anderen. Zo moet dat zijn.

JJ Grey is geboren in Jacksonville, Florida en hij toogt er nog steeds. Het is daar dat zijn composities tot stand komen en uitgroeien tot de pareltjes die op de CD te vinden zijn. Onder één noemer kan je Grey’s muziek niet scharen, daarvoor is ze te complex. Ze is doorspekt met funky ritmes, diepwarme soul, back porch blues en heftige rock. Dit alles is zodanig in vorm gegoten, dat de plaat op geen enkel moment op een labiel samenraapsel van de meest verschillende genres gaat gelijken, maar integendeel als heel coherent en stijlvol over komt. Live zijn ze een lust voor oog en oor, en hoewel ik dat nog niet zelf heb mogen meemaken, wil ik dat best geloven. Vorig jaar was ik, wegens een te lange werkdag, net te laat in de AB om ze nog te kunnen meemaken. Los Lobos stak net van wal, toen ik de zaal binnenfloepte.

Ook de lyrics zijn van niveau. JJ Grey is een ware storyteller, die de details niet schuwt, heldere teksten, met politieke dan wel universele onderwerpen. Elf nummers zijn van hemzelf, tekst én muziek, één cover “Everything Good Is Bad” van Bond/Johnson/Perry. Hij heeft zijn CD ook geproducet, samen met Dan Prothero. En terwijl hij dan toch bezig was, heeft hij gelijk nog snel even de artwork voor de inlays verzorgt.

De band is een ijzersterke verzameling all-roundmuzikanten en onveranderd gebleven sinds januari van vorig jaar, met uitzondering van Anthony Cole die George Sluppick op drums heeft vervangen in april dit jaar. De line-up ziet er als volgt uit:

-JJ Grey : vocals, guitar, harmonica, keyboards
-Daryl Hance : guitar
-Adam Scone : organ
-Art Edmaiston : saxophone
-Dennis Marion : trumpet
-Anthony Cole : drums

De CD is een opeenvolging van stuk voor stuk sterke nummers. Dat gevoel krijg je van bij het begin met het titelnummer “Orange Blossoms” en het laat je niet meer los tot “I Believe (in Everything)”. Met stip wil ik ook nog “The Devil You Know” opvoeren, en “Wylf” is werkelijk “What You’re Lookin’ For”. En dan de trance-matige beat van “On Fire” die je naar de dansvloer zuigt indien voorhanden. Een zeer ‘hete’ sensuele song. En wat dan gezegd van “Move It On”, potverdekke, alle songs zijn stippen waard, het kan niet op…Om af te ronden wil ik me aansluiten bij wat er in de Billboard te lezen staat over JJ & Mofro, ze hebben ook goed geluisterd naar deze schijf, zoveel is zeker: "intriguing and fortuitous... Grey's a songwriter with a sharp wit and a knack for skewering the hypocrites, jive politicians and carpetbaggers who litter the landscape. The MOFRO vibe travels freely among swamp funk, blues, rock and soul, and does so with a certain down-and-dirty swagger that's as real as it is appealing." (Billboard)

Deze plaat hoort ook in jouw collectie te vertoeven, voor de prijs hoef je het ook niet te laten. Twee duvels minder vanavond, en je bent uit je kosten. En ze zijn zelfs de ontbering van twee zulke duivelse bekers waard.

witteMVS