"There are two kinds of singers, those who hear themselves sing and those who'd rather express the text. On my part, I prefer to be able to understand the texts rather than hearing all sorts of effects and vocal acrobatics devoid of emotion."

Laïka, ‘A Tribute to Billie Holiday… Laïka Fatien kan zowel qua stem als look voor de reïncarnatie doorgaan van Billie Holiday en dat is op zichzelf al een hele prestatie zeker wanneer je weet dat haar carrière enigsinds is ontstaan als comédienne. Haar debuut album ‘Look at me Now’ uit 2004 kreeg zelfs van de ergste criticasters een onderscheiding.  De start van een glansrijke carriére? Zonder meer, maar toch laat Laïka de wereld 4 jaar wachten op het vervolg ervan. Deze ‘Dame’ weet waarmee ze bezig is en laat ieder idee rustig rijpen zodat het resultaat telkens weer zonder meer verbluffend mag worden genoemd. Deze ‘Misery’ is dan ook een hoogstandje van haar kwaliteiten en samen met haar ensemble brengt ze hier een ‘hommage’ aan Billie om ‘u’ tegen te zeggen.

Billie Holiday (Eleanora Fagan,1915-1959) staat bekend als een hoogbegaafd ‘jazz singer’ en haar legendarische tour met de ‘Count’ Basie band in 1937 is mede door de kwaliteit ervan nu nog gekend als het hoogst bereikbare in Jazz. Billie Holiday die het geluk niet echt aan haar zijde had werd in 1933 tijdens een optreden in een Jazz club in Harlem ontdekt door ‘Talent scout’ John Hammond. Haar stijl varieerde van up-tempo  Swing Jazz naar mooie dromerige ballads en ondanks haar miserabele einde wordt Holiday nog altijd erkend als de grootste jazz ontdekking ooit.

Het ensemble voor ‘Misery’ bestaat uit vijf , ieder van zich meesterlijk op zijn instrument.  Robert Glasper op piano, David El Malek op de tenor saxofoon, Daryl Hall op de ‘double bass’ en Gregory Hutchinson op de drums. Het vijde instrument en zonder de minste discussie het belangsrijkste is de stem van Laïka Fatien.

‘Misery’ bestaat voor het merendeel uit de diepe dromerige ballads zoals we ze kennen van het hoogtepunt uit de carrière van Billie Holiday. Met diezelfde hoog gewaardeerde stem fraseringen eigen aan Billie brengt Laïka hier zonder meer het beste van zichzelf. Op ‘Lady’s Back in Town’ mag de ganse band aantreden en wordt hier ingezet door een bassintro van Daryl Hall onmiddellijk gevolgd door de glasheldere stem van Laïka, een nummer waaraan zij zelf heeft meegewerkt.
‘Don’t Explain’, een nummer van en voor Billie Holiday kan je zeggen. Uit de pen van Billie en Arthur Herzog jr. wordt dit gebracht met zoveel intensiteit dat je onmiddellijk wegdroomt naar de melancholische jaren dertig, ander kunnen we het niet ‘uitleggen’.  High Class Jazz met ‘You Can’t Lose a Broken Heart’ en maakt onmiddellijk duidelijk waarom Saxspeler David El Malek hier is uitgekozen voor de job.

Een drummer met een jazzopleiding herken je onmiddellijk uit de duizend. In ‘All of You’ van Cole Porter verduidelijkt Gregory Hutchinson hier waarom dit zo overduidelijk is wanneer meesters zoals hij hun drumsticks onder handen nemen. Alleen met drums maakt Laïka hier iedereen duidelijk dat dit haar ding is. Titeltrack ‘Misery’ van Tony Scott is weerom zo’n dromerige ballad en is in volle harmonie met de hommage aan Holiday, met een Robert Glasper die hier innerlijk het hoogst mogelijke nastreeft op zijn klavier. Afsluiter van dit album is ‘Left Alone’ en pure Holiday, het nummer weerspiegelt hier zonder meer het leven van deze grootheid in de Jazz.

Laïka is voor mij een ontdekking en openbaring naar de jazz toe. Zeer intens gebracht met de ware Holiday fraseringen en van uitzonderlijke klasse getuigend mag dit album zonder meer  het etiket ‘High Class Label’ opgekleefd worden. Het spijtige met deze dame is misschien wel dat, ook al is haar carrière nog jong, ze zich meteen bij de groten plaatst en al onmiddellijk onbetaalbaar zal worden voor kleinere clubs. Desalniettemin is dit KLASSE.