LAND OF TALK (Can)
Some Are Lakes

1.    Yuppy Flu
2.    Death By Fire
3.    The Man Who Breaks Things (Dark Shuffle)
4.    Some Are Lakes
5.    Give Me Back My Heart Attack
6.    It’s Okay
7.    Young Bridge
8.    Corner Phone
9.    Got A Call
10.    Troubled

Buiten het gedegen vakwerk van oudgediende artiesten als Lucinda Williams en Bob Dylan, komt ook een aanstormende nieuwe garde met opmerkelijke frisse impulsen. Zo heeft het Britse label One Little Indian altijd een fijn neusje voor vernieuwende artiesten, die hun basisingrediënten vissen binnen folk en rockmuziek. Nadat ze een 2-tal jaren op tournee te zijn geweest, komt Land of Talk met de opvolger voor hun EP Applause Cheer Boo Hish. Te Montreal opgenomen onder de productionele leiding van Justin Vernon (Bon Iver). Tevens is Vernon verantwoordelijk voor de eindmix, en een serie gitaar en orgelbijdrages.

Land of Talk speelt enerzijds moderne rock, in de tijdgeest van Sonic Youth, zodat het tempo hoog ligt, met complexe tempowisselingen, zoals je duidelijk kan horen in Give me Back my Heart Attack. Terwijl ook meer introspectieve en melodieuze nummers tot hun range behoren. Frontvrouw van deze energieke 3-koppige Canadese band is Elizabeth Powell, die behalve gitaar zorg draagt voor de voornaamste vocalen. Als Cat Power rockt, dan zou ze klinken als Elizabeth. Dit soort bands splitsen mijn muzikale voorkeur in tweeën, want mijn liefde voor rustieke muziek komt hier niet echt aan bod, terwijl anderzijds het lichaam af en toe domweg wil rocken.

En Some are Lakes biedt primair het laatste, maar met een gigantische scheut puurheid. Wat mij betreft uitstekende muziek voor een lange autorit, en let daarbij op je snelheid, want deze band zal je ongemerkt meezuigen.

SMP