The Bean Pickers Union blijken niemand meer en ook niemand minder te zijn dan duivel - doet - al Chuck Melchin die de Boston area afdweilde in de hoop enkele  lotgenoten te vinden die, niet onbelangrijk, hun eigen muzikale ambities eventjes terzijde schuiven en zich volledig toeleggen op de tien songs die big boss Melchin uit de mouwen van zijn  houthakkershemdje schudt. Paul Gallo - drums, vocals, Gary Goodlow - guitars and other twangly things, Alan Levesque - bass, vocals kunnen leven met die gedachte en zorgen er voor dat Chuck Melchin - guitar, mandolin, vocals met de ietwat vreemde titel "Potlatch" een fraai staaltje van zijn doen en laten kan etaleren. Een album dat door Americana Uk met een 8 / 10 wordt bedeeld en bij Miles of Music op het kwaliteitslabeltje "It's a Cracker" mag rekenen laat natuurlijk ook Rootsville niet onbewogen. En, eerlijk is eerlijk, de twangly  americana rootsrock van dit gezelschap is best te pruimen en vooral deuntjes als "I'm so Sorry" en "Warrior"  die een behoorlijk Bottle Rockets gehalte vertonen zijn natuurlijk spek voor onze bek. Maar ook de opener "Photograph" met een Mark Knopfler / Dire Straits soundje, de verdraaid lekkere alt. country / bluesy songs "Reaper" en "Bride"  met een likje slide en wat mandoline gepingel vallen ook niet te versmaden. Wanneer de jongens uit Boston wat inspiratie gaan zoeken bij die andere beroemde houthakkerhemdjes drager, in casu Neil Young,  en de Hammond B3 zorgvuldig en in juiste proporties op ons bordje geschoteld worden met "Independence Day" zijn wij niet alleen halverwege het schitterende schijfje maar moeten wij ons zelf een beetje intomen of het album dreigt met vier songs op de teller al opgenomen te worden in ons jaarlijstje. Met songs als "Home" en het heerlijk ingetogen, instrumentale  "Waltz No. 1  schreven  destijds the Jayhawks & Uncle Tupelo geschiedenis en het leidt geen twijfel dat the Bean Pickers Union goed op weg zijn om dit exploot met het album "Potlatch" te evenaren. Je materiële rijkdom uitvoerig tentoonstellen is in onze Westerse wereld een (laakbaar) gemeengoed geworden maar je talentvolle,  muzikale boodschap uitdragen op de wijze waarop Chuck Melchin en zijn vrienden het doen is alleen maar aan te moedigen. (SWA)