Tot wat een behoorlijke hoeveelheid frustraties kan leiden ...dertig jaren geklungel van een aantal platenmaatschappijen is meer dan voldoende voor Harry Hoving (Plato, Den Haag, Nl) om de halve wereld te overtuigen van zijn gelijk .....af en toe je muzikale grenzen verleggen is een must !

Rootsville. be hoort en ziet niets liever en staat dan ook vol bewondering voor de wijze waarop singer / songwriter, gitarist en beeldend kunstenaar Melle de Boer een streep trekt onder de Smutfish periode (albums "Lawnmower Mind" , "Through A Slightly Open Door", Ep "The Fish That Couldn't Swim" ) en vol overtuiging met Dick Zuilhof / gitaar, Rob Lagendijk / contrabas en Sean de Vries / drums resoluut de kaart trekt van de John Dear Mowing Club. De band werd genoemd naar een clubje grasmaaierfreaks die onder dezelfde naam waarschijnlijk heel wat meer decibels de lucht inzwieren dan dit debuutalbum waarvan de opnames in Frankfurt plaatsvonden. Nederland en Duitsers ... gaat het dan toch ooit goed komen? Dit schijfje is alleszins een goede stap in die richting en misschien is het toch waar ....muziek verzacht de zeden. De ietwat aarzelende aanvang "Marylin (Monroe?) Postcard", "New Eyes"  met dat vertrouwde ijle stemmetje van Melle de Boer verschilt in wezen niet veel met het vroegere werk van Smutfish maar wanneer het viertal resoluut kiest voor een portie stevige roots / country / rock  met "The First Time I Heard Townes Singing", "Bare Hands"; "Mr. Inbetween" en "Cowboygirl", Tom Waits naar de keel grijpt met " Broken TV",  Neil Young hetzelfde ondergaat met "Leather Pants" en Sean de Vries zijn "Golden Hands" in de hoogste versnelling weet te schakelen zijn wij ook overtuigd dat dit debuutalbum dezelfde emoties gaat losmaken als destijds "Lawnmower Mind". (SWA) Met dank aan Harry Hoving.