Delaney Bramlett (1 July '39) is een muzikaal genie die er in slaagde om de traditionele Southern Rhythm & Blues te doorspekken met aardig wat rambling country - soul - rock invloeden en de man uit Pontotoc City (MS) onsterfelijke roem bezorgde. De sixties & seventies waren de hoogdagen van deze fabulous singer / songwriter & musician die misschien nooit de status bereikte van superstar maar ongetwijfeld heel veel verdienste heeft in het muzikale wereldje van blues, R & B, soul, country, gospel, rock. Bramlett  verdween een tijdje van het toneel, mede door behoorlijk wat alcohol problemen, maar kwam als "born - again Christian" opnieuw aan de oppervlakte en liet met de albums "Sounds for Home" (1998) , "Sweet Inspiration" '02) en zijn bijdrage aan Jerry Lee Lewis' album "Last Man Standing"  met de song " Lost Highway" duidelijk uitschijnen dat er nog steeds rekening moet gehouden worden met Delaney, Bekka & friends. Inderdaad van Bonnie Bramlett ( aka Bonnie Lynn O' Farrell ) is al jaren geen sprake meer en zijn het vrouwtje Susan, dochter Bekka en Iva Lazone "Mamo" Bramlett ( the best Mom in the whole wide world)  die op de overigens prachtige inlay, met originele foto's van Delaney's samenwerking met om : Jimi Hendrix, Duane Allman, King Curtis,  uitvoerig in de bloemetjes gezet worden. Delaney blijkt nog steeds een erg vriendelijke persoonlijkheid te zijn die het werk van Rootsville weet te waarderen ...." From ; Delaney Bramlett :  My new CD, "A New Kind of Blues", is going out to you today...for review, airplay, or just simply your personal listening pleasure...hope you'll feel that. It's folks like you that make it all worth it.  Thanks so much...Good Things Always, Delaney " en, wat veel belangrijker is voor de muziekliefhebber, nog steeds niets van zijn talrijke singer - songwriters, musician pluimen verloren heeft.

Van a new kind of blues durven wij niet spreken ( lijkt mij een onmogelijke opgave, zelfs voor DB) maar zoals hij zelf al uit de doeken doet op de openingstrack "What Do You About The Blues" ben ik al tevreden met de schitterende manier waarop hij vocaal uithaalt ( en meteen weet je waar Clapton de mosterd haalde) de blazers en keyboards laat schitteren en het legertje background vocals je op een voortreffelijke manier overdonderen. Pareltje één is alvast genoteerd en de (biografische ?) terugblik op de "Cold and Hard Times" ( met behoorlijk wat vettige slide kanken) en het zes minuten durend "I was born on the "Mighty Mighty Mississippi" (Stan "the Man" Ruffeo on mondharmonica) geven ons na drie nummertjes opnieuw het gevoel dat Bramlett & friends na vier decennia nog steeds behoort tot een van de laatste reddingsboeien in de huidige bange bluesdagen.  Het schitterende akoestische  "Old Moanin'Blues"  (6:18 ) haalt in zijn eentje alle Fata Morgana stemmen binnen  en  de gospel op "Pontotoc" kan zelfs de grootste farizeeër bekeren. Alhoewel, ik ken er enkele .....niet afdwalen Swa, maar eigenlijk ... "Ain't Got Nothing to Lose"  moet ook Delaney Bramlett gedacht hebben en tovert meteen met "P.O. Box 32789" een prima blues / harmonica shuffle uit zijn mouwtjes, plaatst met "Change Gonna Come" die andere grootmeester Sam Cooke nog eens in de (verdiende) belangstelling en laat hij ondermeer Moulin Blues Ospel, Nl ( 2 & 3 Mai, '08)  en het Belgium Rhythm & Blues festival, Peer (11*12*13 July '08) langs zijn  blues - soul - gospel neusje weten  dat  "He Got the Time" and "He's Gonna Be Ready" om this kind of new blues aan ons te presenteren .....Fons Daamen en Wim Vermeyen .....grijpen die kans ! Een schitterend album en stevige kandidaat voor de jaarslijstjes !   (SWA)