Jeff Potter is al bijna een eeuwigheid aktief in het rock / rockabilly wereldje, ondermeer als de bezieler van The Contenders, Jeff Potter & the Rhythm Agents, hij hielp samen met Al Anderson het mooie weer maken bij the Wildweeds en NRBQ en staat regelmatig op de planken met "good old" Wanda Jackson.

Toch kwam onze eerste kennismaking met "the magician on the piano and a wizard on the drums" pas door zijn deelname aan het schitterende album "Rocket Girl" van Betsy-Dawn Williams. Een schijfje dat net als "Great Big Beat" verscheen op El Toro Records en het is dan ook niet verwonderlijk dat Jeff Potter opnieuw beroep deed op Graham Tichy, one of the hottest, most capable guitarists on the rockabilly scene today, en Jim Haggerty, bass (oa : Chuck Berry, Wanda Jackson, Bo diddley, Robert Gordon) die ook van de parij waren op "Rocket Girl". Multi-instrumentalist Potter (vocals, piano, drums, organ, lead gt) levert meteen een prima rockin' and boppin', jumpin 'n' jivin' album af dat met de opener "She's Got A Great Big Beat", "High Octane", het instrumentale (orgel/piano) pareltje "Golden Roll" en "When the sun goes down & the moon comes up" onmiddelijk Jerry Lee Lewis doet blozen en duidelijk maakt aan de wereld dat "Everything is All Right With Him".

Er hangt blijkbaar elektriciteit in de lucht en het is oppassen geblazen want met "She's So Explosive" komen de katjes tevoorschijn die men, een verwittigd man is er twee waard, best niet zonder handschoenen aanpakt. "Time On My Hands" lijkt op het lijf geschreven van dikkerdje Fats Domino maar de originele Blasters zouden er ook mee overweg kunnen en de originele liefdesverklaring "Somebody Loves You" hoort ongetwijfeld thuis op ieder rockabilly/rock & roll feestje dat op deze aardbol plaatsvindt maar misschien in de toekomst op de maan kan doorgaan. ("Let's Go To the Moon"). Blijkbaar grijpt de tand des tijds ook onze muzikale duivel-doet-al bij het nekvel en moet hij het tempo eventjes laten zakken met "I Can't Believe", "Kinda Lovin' Man", "Some Of the Time" ..... het gevolg van "The Modern Busy World" misschien? Een kortstondige inzinking blijkbaar want met "The Romp" en "Get Some Rest" swingt en rockt "Onze Jeff" weer als vanouds. "Great Big Beat" is de wel erg toepasselijke titel voor dit fantastisch album dat nu al beschouwd mag worden als een klassieker in zijn genre. (SWA)