STACIE COLLINS (US) The Lucky Spot 01. It Ain't Love |
Women be wise, keep your mouth shut, don't advertise your man" (Sippie Wallace)
Dames die bijzonder goed overweg kunnen met de smoelschuiver ...ze zijn niet dik gezaaid in het blueswereldje. Ondermeer Robin Rogers, Amelia White, Lidewij Veenhuis, Jenny Kerr, Little Jenny en Kelly Rucker zijn uitstekende vaandeldagers van de bluesharp en dit fraaie gezelschap krijgt met Stacie Collins een erg leuke en beloftevolle aanwinst. Dit katje, dat je best niet zonder handschoenen aanpakt, beschikt over een eigen prima band waarin echtgenoot Allen Collins de bass en acoustic guitars hanteert."Collins makes beer - and - whiskey music that blends sassy hillbilly vocals, gut - bucked blues and southern rock style while singing and wailing away on the harp" staat er keurig vermeld in de Sonicbids presskit en dat had deze jongen, bescheiden als hij is, niet beter kunnen uitdrukken. Globetrotter Stacie Collins is met alle respect, niet geboren in Bommerskonten, opgegroeid in Herstappe, verhuist naar Erps - Kwerps en gesetteld in Zonhoven ....muzikaal zou er dan waarschijnlijk iets heel anders uit haar strotje gekomen zijn. Neen, deze aantrekkelijke verschijning zag het levenslicht in het Muskogee van Merle Heggard, groeide op in het Bakersfield van Buck Owens, verhuisde naar de rockscene in Los Angeles, Hollywood, kwam via het ommetje Cleveland, Ohio in Nashville terecht en ontdekte er de bluesharp. Het bijeen harken van al die country / roots / bluesinvloeden resulteerde in een debuutalbum en het mooie kind wist zelfs enkele toernees te versieren in Europa. Haar carrière kwam in een stroomversnelling toen zij niemand minder dan gitarist / producer Dan Baird, ex - Georgia Satelliter en huidig Yayhoos lid, tegen het lijf liep die op zijn beurt ondermeer Ken Mc Mahan (the Dusters,Trent Summar, electric & slide guitars, tic -tac bass), Paul Griffith ( drums, John Prine, Tom Snider), Eric "Ebo" Borash ( Radney Foster, lap steel & electric guitars) bereid vond om een handje toe te steken. Het album "The Lucky Spot", genoemd naar "an old honky tonk in Bakersfield" is het resultaat van die noeste arbeid en kan onmiddelijk gerangschikt worden onder "verplichte aanschaf". " De opener "It Ain"t Love that breakes your Heart" en "Baby Sister" gaan in de beste Fabulous Thunderbird's traditie van start (periode dat zowel Kim Wilson als ondergetekende nog over een weelderige haardos beschikten), "Long Gone" drijft een beetje op Chuck Berry's "C'est la Vie" maar dan in een versie die hem van zijn sokkel blaast. Meteen het sein om de Bakerfield country van onder het stof te halen in het titelnummer "Lucky Spot" en opnieuw die gedachte aan Heather Myles al gaat Stacie op "Ramblin" met twangy guitars en mondharmonica een gedurfd eindje verder. Het orgeltje (van Jack Irwin) maakt van de een - plavei - sleper "Storyville" een soul pareltje, het smoelschuivertje van Collins op "Show Your Mama", "Top of that Mountain" en "Never Ever" zullen de bluesliefhebbers zeker niet onberoerd laten. Veelzijdigheid is hier meer dan één muzikale troef, Collins & band hebben er een patentje op en solliciteren met dit uitstekend schijfje voor een plaatsje op de talrijke festivals die weer op stapel staan. Wij weten nu al dat wij eind 2008 een gepast antwoord weten te vinden op de vraag "Do You Miss Her" .... Yessssssss !!!!! (SWA) |