Willy DeVille is altijd een van mijn favorietjes geweest in het singer -songwriterswereldje die misschien wel vreemd genoeg met enkele prima covers de grootste bekendheid in de wacht sleepte ("Hey Joe", "You  Better Move On", "Stand By Me", "Cadillac Walk") maar met zelf gepende pareltjes als "Just To Walk that Little Girl Home", "Even While I Sleep","I Call Your Name", "Love and Emotion", "Spanish Stroll" ,"Teardrops Must Fall", "Demasiado Corazon", "Each Word's a Beat of My Heart" ook zijn verdienste mag opeisen. Het album "Crow Jane Alley" en de dubbelaar "Live in Berlin" konden enigsinds de pijn verzachten van zijn niet zo bijster geslaagd concert op het BRBF - editie 2002 en "Tattoo Willy" bleef een magnetische aantrekkingskracht op mij uitoefenen.

Zijn unieke mix van rock, soul, country, rhythm & blues, blues en cajun, de aanvangstonen op "So So Real", dat vertrouwde stemgeluid, die imposante macho houding op het podium ...alles wijst er op dat Willy terug van weggeweest is ("When I Get Home" ?) ondanks hij zijn drank en druggebruik blijkbaar nog niet heeft afgezworen ( "Give me a drink, give me a shot") . Gelukkig beschikt de man over het eeuwig leven en komt hij met het album "Pistola" erg dicht in de buurt van "zijn" klassiekers als "Cabretta", "Le Chat Bleu", "Coup De Grace", "Where Angels Fear to Tread", "Backstreets of Desire". De uitblinkertjes " Louise" ( Paul Siebel /  with Chris Lawrence on pedal steel), "When I Get Home", de classic ballad " I Remember the First Time", de voodoo blues on " You Got the Wold in Your Hands" en "Im Gonna Do Something the Devil Never Did", het reggae uitschuivertje "Been There Done That" zijn er in ruime mate voor verantwoordelijk dat wij Willy & band opnieuw in de armen sluiten. "There's the artist, the creator, see & feel his work " .....en die gelegenheid wordt u binnenkort geserveerd met optredens in Brugge, Brussel en Hasselt. ALLES UITVERKOCHT!!!

"Pistola" is een erg verdienstelijke poging om opnieuw aan te knopen met zijn (Europese) vedette / cultstatus, een beetje vergelijkbaar met "zijn" New Orleans dat zich langzaam herstelt van de de verwoestende doortocht van orkaan Katrina ..." So sad and sweet, that's what it be, I lost my New Orleans"  ("The Band Played On") . (SWA)