Maurice heeft zich in zijn gitaarspel laten beïnvloeden door Clarence White (+) en dat is niet niets. Functioneel en gevarieerd. Steve Kallai lijkt naar hogere sferen op te stijgen als hij, met gesloten ogen, zijn zelfgebouwde en gefrette fiddle bespeelt en als het ware streelt. Sommige nummers klimmen als electrische bluegrass langs de muren omhoog. Voor deze wordt de hulp ingeroepen van de banjo van James van onze belgische Moonshine Playboys, die de tijdelijke job op zijn gekende coole manier tot een goed einde brengt. Bijwijlen herinnert de groep ons ook aan Commander Cody and the Lost Planet Airmen, vooral dan in de meer rock-getinte nummers. “’Keep Your Hands to Yourself” is er zo eentje. Veel eigen werk, sommige van het lichtvoetige genre dat helemaat past binnen het genre, andere dan weer neigend naar country-rock. Maar ook enkele schitterende covers zoals Orbison’s “Cryin’ Over You”, of nog “I Walk the Line” het nowadays obligate Johnny Cash nummer, en “Jackson” van Lee Hazlewood. Zoals beloofd in het begin, was dit inderdaad een f…..g great show. Daarna nog ‘enkele’ pinten en dan een geanimeerd afscheid. “See you next year, guys” was de algemene en wederzijdse teneur.
En volgend jaar komen we zeker terug kijken, maar zolang gaan we niet wachten om naar het Ace Café terug te komen. See you there.