AXL PELEMAN & MARIO PESIC (B)
Cafe Meulenberg Mol Millegem - november 22, 2007

Website Org:MEULENBERG (cafe) MOL
Website Artist:Axl Peleman (B)

Review: Laurence
Photo: Heidi (Cafe Meulenberg)

Als voorlaatste van een reeks van 5 indrukwekkende clubconcerten georganiseerd door Bugaboos, trakteerde Jo ons ditmaal op een duo van eigen bodem. De bekende mediafiguur Axl Peleman botste in 1988 toevallig in een Westmals café op de Dalmatiër Mario Pesic en sindsdien zijn ze vrienden gebleven en delen ze hun passie voor muziek via diverse formaties en genres met een breed publiek. Dat het geen zuiver bluesconcert ging worden wisten we van tevoren, en Axl herhaalde dat dit niet echt zijn ding was. Niettegenstaande kregen we toch wel mooie dingen te horen, beginnend met werk van o.a. The Police en Bob Dylan. Alhoewel hun gitaren verbonden waren met een complete doos knopjes en pedalen werd daar zo goed als geen gebruik van gemaakt en speelde het duo vanop hun barkruk als ware het akoestische gitaren, waarbij Mario het solowerk en Axl de ritmische akkoorden voor zich nam. Met Roxanne en Message in a bottle kwam het publiek wat los en tussen de verschillende nummers door converseerde Axl in z’n Antwaarps accent met iedereen die het wou, zelfs doorheen een aangereikte gsm met de stomverbaasde zoon van een toeschouwster.
En toen kregen we toch een portie blues te horen met een uitstekende gitaarsolo van Mario Pesic op Voodoo Daddy. Zijn virtuositeit kwam nog meer bovendrijven in Louisiana girl, is she really? Dan terug Axl met Simon and Garfunkel klanken. Uiteindelijk wisselden beide spelers met elk nummer af om de lead te nemen. Before you accuse me klonk dan al wat bekender bij het talrijke publiek. Hoe komt het toch dat in Meuleberg alles steeds stampvol is, daar waar op andere plaatsen het al een succes is als er 50 man komt opdagen voor gerenommeerde artiesten. Aan de temperatuur en vochtigheid zal het wel niet liggen, misschien aan de vlotte bediening waar je ook zit, of aan de democratische inkomprijs, of aan de eenvoudige maar goede PA die steeds de mogelijkheid voor wat onderling commentaar laat. Na de rondvraag van Axl naar wie in de zaal welk instrument bespeelt, volgde I can’t stand losing you en populair Iggy Pop werk. Einde van de voorstelling moest Born on the bayou worden, waarbij een originele afwisseling tussen elektrische en diep akoestische klanken zeer meeslepend was.
Het was de bedoeling maar één set te spelen maar ze kwamen al snel terug het podium op voor wat extra nummers. Voor I want to hear you riepen ze Barbara Dex vanuit het publiek op om te zingen en haar stem klinkt nog steeds heel zuiver in de hogere tonen. Daarna gingen ze de Belgentour op met een dialect versie van Ik zien U gerne, je weet wel: geef me een kus,  waarbij de aanhoorders spontaan van links naar rechts begonnen  te bewegen en armen in elkaar staken. De getalenteerde Kroaat Mario besloot met een impressionant stukje snaarspel en overtuigde gans de avond al met veel stemgevoel, terwijl BV Axl naast hem het meer van zijn entertainer capaciteiten moest hebben. Uitbaters Heidi en Louis kregen alweer een pluim voor de goede ontvangst en zullen binnenkort wel gemist worden na hun vertrek naar zonniger oorden, maar wie kan hen dat ooit kwalijk nemen?

Laurence