In het Ace Café kan je vroeg op de avond een gig meepikken. En gratis bovendien. Waarop wachten ? Dat je nog geld toe krijgt ? Kom nou. Dat vroeg op de avond heeft als voordeel dat je ergens nog een tweede gig kan oprakelen als het pas geeft.
Eerst 2 koffie’s want nog een beetje onder de voeten van de dag voordien, en dan beginnen we eraan. Of tenminste, dan begint de band eraan. Bedford Green ! Waar zou de naam van komen ? Shit, vergeten te vragen. Wie noemt zich nu naar een groene Engelse ,stuur aan rechterzijde, ouwe lorrie ? There must be a reason. Ze begonnen gedegen met “Oh, Lonesome Me” in E. Of nee, toch niet. Verdomme, ik weet het niet meer. In het begin had ik mijn playlist niet hernummerd. Die was namelijk in een andere volgorde dan degene die de groep gebruikte. En zoals iets later op de avond zou blijken waren er in de groep vermoedelijk ook verschillende playlisten in gebruik ;-) Nummer twee was “Sixteen Tons” altijd toegeschreven aan Tennessee Ernie Ford, maar eigenlijk is het van Merle Travis. Mooi gebracht, alsof ze zelf uit die mijn kwamen. En dan “Ludella” van Jimmy Rogers, denk ik en “Ramblin’ Man” van Hank Williams. Goeie keus hebben deze jongens. Stuk voor stuk songs van country en blues-iconen die een boodschap hadden. ’t Moet niet altijd over verloren liefdes gaan, wè. “Smoke That Cigarette” kwam er ook vol overtuiging uit; de ene sigaret met de andere aanstekend , en zo een rookmachine ïmproviserend, hadden ze intussen al de sfeer van de rokerige blue collar-saloons opgeroepen.
“Robert”, “Pain & Misery” allemaal mooie momenten. Af en toe ging het even mis met apparatuur, fluitende versterkers, tekstverlies. Uiteindelijk gaan ook de zenuwen parten spelen als het ene na het andere komt. Maar op het einde van de rit, blijft het een band met een enorm potentieel. Frank heeft een goeie stem voor dit repertorium.
Evenals zijn vriend (naam vergeten..) die tevens nog behoorlijk uit de voeten kan met de smoelschuif, zelfs de chromatische. Ook al de eigen, een beetje vaudeville-esque, manier van het vertolken van deze prachtige songbook is de moeite waard.
Keep on rehearsing, guys !!!! Dat is het geheim van een gebetonneerde vlekkeloze show. Wat er in zit, moet er uit !!

Review: witteMVS
Photo's: Freddy B