BIERBEEK BLUES saturday april 7 - 2007
De Borre is ondanks zijn C.C.-schap een geschikte zaal om een bluesfestivalletje neer te poten. Zijn kwart-arenavorm maakt dat het podium van overal en tot vanachter goed zichtbaar is. Ook voor de kleinere exemplaren van de mensheid. En daarom, en waarschijnlijk ook omdat er mijlen in de rondte niets anders te vinden is, hebben de BB-Brothers deze locatie uitverkoren voor hun jaarlijkse geschenkje aan de bluesgemeenschap. In al zijn eenvoud is het een af product, niets aan het toeval overlatend, dat onze vrienden van BB-genootschap ons afleveren. Waarvoor uiteraard driewerf applaus.
Tim Lothar Petersen mocht de avond openen met zijn haast serene delta blues rendities. Deze Deen heeft het. Terecht heeft Bobtje-blues ons in zijn pages deze jongen voorgesteld als de vrijwaring voor de vergetelheid van de oerblues. Prachtige opening dus. Iedereen werd er trouwens een beetje stil van. Lothar heeft een cleane verzorgde fingerpicking stijl. Ook als hij slide speelt is hij accuraat en remt precies boven de gewenste noot. Ergens gelijkt hij op dit gebied op onze landgenoot  Dobrojean. Zijn eigen nummers neigen van het singer-songwritergenre tot regelrechte Delta-blues, met de voeten in de Mississippi modder. Zijn vertolkingen van de ‘ouden’ , zoals Charley Patton, Willie Brown en Huddie Ledbetter om er enkele te noemen zijn een hommage. Een standbeeld voor de meesters. Maar dan een levend en het beste wat we hen kunnen aandoen. Petersen is de bescheidenheid in persoon. En dat hoeft hij helemaal niet te zijn.De set had voor mijn part tweemaal zolang mogen duren. Maar aan alle mooie liedjes komt een eind en Tim moest baan ruimen voor het auditief geweld van de …euh … ah ja…. de

Twelve Bar Blues Band  uit Nederland en voor mijn part moesten ze niet nodig naar Bierbeek afgezakt zijn om hun steen bij te dragen. Nu moet ik mij even ziek melden, want dat word ik van dit soort blues-rock, het ligt mij nu eenmaal niet. En dan die f……g popster-allures van deze gasten. Ik ben buiten een goeie hamburger gaan verteren bij de plaatselijke chiro-boys en was haast terug beginnen roken (na 4 jaar gestopt) zoals ik de vrienden daar allemaal bijeen zag staan, aan een lekker sigaretje lurkend.
Maar goed. Zeeeeer grote dorst dreef ons terug naar binnen. En wat bleek: er was toch nog een zekere interesse voor het 12barcircus. Misschien kan één van deze liefhebbers mij een recensie toesturen van deze groep, want ik kan er niets over vertellen. Ik beloof op mijn plechtige communiezieltje dat ik het zal publiceren in deze eigenste kolom.
Sorry guys. Niet getreurd evenwel, want het toneel werd een twintigtal minuten later heroverd door

Tom Principato and Powerhouse  die na een vijfentwintigtal jaar toeren en 13 CD’s later, toch nog altijd fris en monter uit de hoek komt. Hij begeleidde ons op een adembenemende tocht door zijn repertorium en op geen enkel nummer zat sleet. Na al die jaren klonk “In the Mood” van zijn tweede LP (CD) “Smokin” nog sterker en doorleefder dan vroeger. Een stevige versie van “I Hear You Knockin’ “kregen we opgedist, die niet moest onderdoen voor Dave Edmunds. Een obligaat Hendrixnummer, deze keer niet het kapotgekopiëerde “Voodo Chile”, maar wel het minder voor de hand liggende “Crosstown Traffic”. Een ode aan Hank Williams en het befaamde gerecht bracht hij met “Jambalaya” uit zijn recentste CD “Guitar Gumbo”. En ook zeer mooi klonk ”Congo Square” van Sonny  Landreth. Hij gaat er nog steeds met volle goesting tegenaan, dat voel je. In tegenstelling tot zijn stadsgenoot Jimmy Thackery, die er het laatste jaar nogal mat uitzag en idem dito klonk, verdedigt hij nog steeds met veel verve de kleuren van zijn hometown Washington D.C.Powerhouse is:
John Perry : bass
Joe Welss : drums
Al met al een geslaagd festivalletje daar in Bierbeek dankzij de keuze van Tim Lothar Petersen en Tom Principato. We kijken al uit naar volgend jaar en wat de vrienden van v.z.w. Bluesbeek ons dan zullen aanbieden. So long boys.
Review: witteMVS
Photo's: Freddy B