BILLY BACON & THE FORBIDDEN PIGS (US) april 14, 2007 - Guitar Show Affligem / april 15, den bromfiets Bonheiden

In C.C.Bellekouter heeft onze vriend Patrick zijn tweede “Belgium Guitar Show” op poten gezet. En met succes. In acht genomen dat het prachtig weer was en dat er dus veel mensen naar “buiten” trekken, en dat het nog paasvakantie was op de koop toe. Toch niet geklaagd; er was ruime belangstelling van groot en klein, jong en oud, van muzikaal begaafd tot financiëel beslagen en alles wat daartussen laveert. Er werden hier en daar wat zaakjes beklonken, niet veel maar dat is ook niet de bedoeling, dacht ik zo. Het gaat in de eerste plaats om de show. Er stonden een aantal pareltjes. Een Gretsch Tennesean van ’63. Een viertal vooroorlogse Gibsons : een Super 400, een L7, een ES335 enz… om van te kwijlen.
Ook nieuwe gitaren en merken, zoals de Michael Kennely’s. € 475,-- voor een archtop, foutloos afgewerkt. Voor die prijs kan je ze zelf niet maken. Een custommade Will Ray- telly van Fender, dan eigenlijk te duur; en tal van nieuwe, maar kunstmatig verweerde, versleten en vergeelde strats. Goesting is koop. Toch plezant om in rond te wandelen zo’n beursje. Spijtig dat Patrick zijn eigen kleinoden niet tentoonstelt.  

En dan is het tijd voor Billy Bacon en zijn companen. ‘t Is ondertussen zes uur ‘s avonds geworden. De gig vindt plaats in de cafetaria. Gratis, mag ik wel even vermelden. Patrick en Billy zijn beste maatjes.
!Olá muchachos ! Admíre Julio Jamón con los Puercos Prohibidos.
Hij ziet er niet echt in topvorm uit ,Mr Bacon. Ik vermoed dat een vergevorderde staat van diabetes zijn prestaties remt. Hoewel de man serieus wat kilo’s afgevallen is, is het blijvende kwaad reeds geschied. Hij heeft ook al betere Forbidden Pigs gehad, lijkt me. De gitarist kan me niet echt overtuigen. Met name in de Tex-Mex nummers klinkt hij absoluut niet zoals het hoort. Ondertussen vloeit het bier rijkelijk door onze kelen als willen wij ten allen tijde bewijzen dat hier te lande Bacon’s nummer “Una Mas Cerveza” geen loze kreet is. ‘s Anderendaags in den Bromfiets komt hij beter uit de hoek. En zijn Verboden Zwijntjes ook. De jetlag is dan ook al wat achter de rug. Buiten eigen nummers en enkele traditionals, brengt hij ook nogal wat werk van de diepbetreurde meester van de bordermusic, Dough Sam. Ze waren beste maatjes destijds. En al voegt Billy niets aan ‘s man’s  muziek toe, hij mag de fiere titel van conservator van het genre dragen. Songs als “She’s About a Mover” en  “Mendocino” doorstaan moeiteloos de tand des tijds. Zelf heeft hij ook tijdelozen afgeleverd, zoals het eerder genoemde “Una Mas Cerveza” en “No Mas Tequila”. In Bonheiden schijnt de zon die namiddag als zaten we in een grensstadje aan de oevers van de Rio Grande, en dat maakt dergelijke muziek nog ‘mas’ ontvankelijker.
Afgesloten wordt met het eveneens niet kapot te krijgen “Wooly Bully” van Sam the Sham & the Pharaohs. Hierna is Billy zichtbaar vermoeid. Hij zit op de rand van het podium, in de schaduw van zijn eigen sombrero, met de kousophouders onder de korte broek, even uit te rusten. Daarna is het haastig opbreken en inladen geblazen. Na een helse rit naar Turnhout moeten ze aldaar ’s avonds weer een hoop volk overtuigen van de peis en vree in de bordertowns van Tejas en New Mexico.  Hasta Mañana Iguana.

Review: el blancoMVS
Photo's: Freddy B