Gaslights the (US) 

Kick-off European Tour  - February 23 - 2007 - De Kriekelaar Schaarbeek
Het Europese tournée van The Gaslights begon in De Kriekelaar te Schaarbeek. Dit vlaamse centrum in multicultureel
Schaarbeek vindt zijn onderdak in een prachtig herenhuis van ergens begin 1900. Van de 3 gelijkvloerse woonkamers heeft men de concertzaal geïmproviseerd en dat maakt dat het een hel is voor zelfs de meest geroutineerde geluidstechnicus van dit halfrond. Om hier een aanvaardbaar geluid neer te zetten, moet men een paar uur uittrekken. En dat impliceert medewerking van de band. Kejje nagaan. Maar telkens wordt er wat van gemaakt en daarvoor een goedkeurend knikje in de richting van de geluidsman.De stuk voor stuk sympathieke leden van de band kwamen zowat iedereen in het zaaltje groeten alvorens het podium op te klimmen. Dat geeft hen al een zekere pole position, hoewel ze dat hoegenaamd niet nodig hebben.

 

The Gaslights worden gecatalogiseerd onder de noemer country of zeg maar alt. country. Nu weet iedereen dat dit genre niet meer de exclusieve homebase is van zeemzoeterige cowboys die hun liefje smeken niet met die andere weg te lopen, of van gestoorde rednecks die de loftrompet steken van de american way of life. De jongere generatie countryrockers neemt duidelijk afstand van de huidige politieke situatie in hun land. Zo ook The Gaslights. De algemene teneur van de songs, bijna allemaal van de hand van de zangeres Abigail, is er een van ongenoegen, desillusie en protest. Het groene gras van thuis is verdord. Deze band komt uit de agrarische staat Arkansas, waar de pikdorsers en tractoren staan te roesten in het landschap. De farmers gaan failliet na een lang leven zwoegen en de familiale drama’s die hieruit voortspruiten komen uitgebreid aan bod in de songs.
Abigail Henderson, Lead vocals, accoustic & electric guitars
God bless America is temps passé voor deze jongens (en meisje). Toch komen de songs verteerbaar en aanstekelijk over. Abigail zingt zonder aarzeling, krachtig en lijkt soms op Bonnie Raitt, dan weer op Janis Joplin in de tragere nummers. De rhythme-sectie houdt het geheel strak in de voegen. Glen de drummer is lid van het eerste uur maar Bill de bassist ‘depanneert’ voor de Europese tour vanwege het vertrek van 2 bandleden eind vorig jaar. Toch lijkt het of ze al jaren samenspelen. Chris de gitarist en ook founding member is een man naar mijn hart. En niet alleen omdat hij mijn geprefereerd wapen (de telecaster) bespeelt. Hij speelt strak, de solo’s zijn precies zo lang als nodig en zijn fraseringen klinken country maar rocken genoeg om toch alweer niet te klassiek country over te komen.
 
Glen Hockemeier : drums
Chris Meck : lead telecaster guitar
In God, Guns and Glory krijgt onze vriend Bush nog een serieuze veeg uit de pan. Al wordt hij niet met zo veel woorden vernoemd, is het meteen duidelijk wie die president is die zijn ‘zonen’ de dood injaagt op het slagveld en aldus zijn potentiêle tegenstanders uitschakelt. Driewerf applaus voor deze moedige band. Pure klasse. Ik kan mij voorstellen dat ze het back home niet overal even gemakkellijk zullen hebben met een dergelijk controversieel repertorium, en de Grand Ole Opry zal nog niet voor morgen zijn. Maar bij ons mogen ze altijd terugkomen. Nog op verschillende plaatsen te genieten, zie elders op deze site onder concerts. Zeker gaan. Ook al ben je geen country liefhebber.
Bill “Roach” Sundahl : bass
 
CU
Review: witteMVS
Photo's: Freddy B