De doortocht  van Mike Morgan & the Crawl, met een schitterende Lee Mc Bee, was nog niet volledig verteerd of de netjes gerenoveerde Limburgse rocktempel "Muziekodroom" was opnieuw the place to be voor een bezoekje van niemand minder dan Lucinda Williams. (* 26 January 1953) "De vrouwelijke Keith Richards" of the "Courtney Love van de Country" wordt er wel eens geopperd, feit is dat de singer - songwriter uit Californie in het verleden nog wel eens provocerend uit de hoek durfde te komen en niet bepaald als een "gemakkelijke tante" beschouwd wordt.

Een optreden dat aanvankelijk gemengde gevoelens opriep want haar concert in de Handelsbeurs, Gent ('03, support act Admiral Freebee !) wordt door ondergetekende nog steeds beschouwd als één groot hoogtepunt dat nog steeds in onze hersenpan gegrift staat. Groot was dan ook onze teleurstelling toen haar optreden in de AB, Brussel ('06) volledig de mist inging en "madame" zelfs om onduidelijke redenen een tijdje van het podium verdween. Ook de collega's uit Nederland (KindaMuzik, Hanx) waren niet erg onder de indruk van haar prestatie op het voorbije Roots of Heaven festival , al wist Joanna Serraris (Musemix) ons te melden dat het concert in Keulen inmiddels geboekstaafd staat als één groot rockfeest! De onheilspellende berichten beletten niet dat de altijd vriendelijke (g)limburgers de rode loper uitrolden voor één van de coryfeën van het americana / alt. country gebeuren. Lucinda deed voor deze gelegenheid natuurlijk beroep deed op rechterhand en multi - instrumentalist Doug Pettibone en enkele nieuwe gezichten ( David Sutton on bass met een leuk 'Greg Trooper' hoedje, Chet Lester on rhythm & lead guitar, pedal steel en Butch Norton on drums met witte cowboyhoed) Vanaf de eerste tonen verdween ons doemdenken als sneeuw voor de zon want Lucinda had er duidelijk zin in en voelt zich blijkbaar erg goed in haar vel. Misschien dat de nieuwe liefde in haar leven (er zijn zelfs trouwplannen) daar wel iets voor tussen zit ... al leeft zij blijkbaar niet van de liefde alleen want er zijn duidelijk wat kilootjes bijgekomen. Het "Greatest Hits" festivalletje kon beginnen en ondermeer de titeltrack van haar album "Essence", "Fruits of My Labor", "I Lost It", " Learning How To Love", "Can't Let Go", "2 Cool 2 B 4 - Gotten", "Toy" , "Something About What Happens When We Talk" , "People Talkin" passeerden ongenadig de revue en wanneer het tempo wordt opgetrokken kan de prima band zich uitvoerig uitleven op "Toy", "Changed the Locks" ( gecoverd door om.Tom Petty)en de newcomer "Honeybee" . Het lijkt wel eventjes of Lucinda en band eventjes in de huid kruipen van Neil Young en Crazy Horse en grijpt deze gelegenheid nog maar eens aan om het grote arsenaal foute venten in haar leven een ferme veeg uit de pan te geven met  "Come On". Het vrij talrijk opgekomen publiek ( met behoorlijk wat Nederlanders) kan het allemaal appreciëren en dan zijn haar voortdurende blikken naar het songtekstenboek en het (gelukkig) maar eenmalige vergeten van de tekst maar pietluttigheden. De bisnummertjes zorgen met "Over Time" en "Mama's Don't Let Your Babies...." dat good old Willie Nelson ook nog eens in de belangstelling komt en het rockende gitaarduel in " Unsuffer Me" zorgt voor een perfecte afsluiter en het zalige après - concert gevoel .... wij waren er toch maar weer bij !  Inderdaad "People Will BeTalkin' " over dit klasse optreden !!!  (SWA)