MATT SCHOFIELD TRIO (UK) Crossroad Olen - may 13, 2007

Na diverse optredens onder verschillende bezettingen gehoord te hebben verleden jaar, waren de verwachtingen hooggespannen om Matt Schofield met zijn eigen vaste band nog eens aan het werk te zien. De Olense Crossroad was zo goed als op voorhand uitverkocht en bomvol om 17 u.

Toen kort daarna het trio aan de gang schoot werd snel duidelijk dat de muzikanten in vorm waren. De meeswingende opener overtuigde de sceptici snel dat er zonder bassist ook wel een goed ritmische begeleiding kon zijn. Dit onderdeel werd er namelijk met enthousiast benenspel van de toetsenman Jonny Henderson bijgenomen, terwijl zijn handen gedreven beide orgelklaviers breed bestreken.

Meer funky nummers werden afgewisseld met rustige bluesballades waarbij Matt zijn virtuositeit kon demonstreren op zijn uitgebreid assortiment Fenders.  Het meermaals herhalen van snel gespeelde identieke notencombinaties was een regelmatig wederkerend gegeven doorheen het optreden en nogal typisch voor Matt z’n manier van spelen. Sommige andere van zijn experimentele akkoorden waren dan weer minder geslaagd.

Dat niet alleen typische bluesnummers als basis gebruikt werden bewezen ze met een uitstekende lange eigen interpretatie van het nummer “the letter”, origineel van de Box Tops begin jaren 70, waarbij hier ook op interactieve manier het publiek betrokken werd om mee te zingen.

Na een korte pauze begon de tweede helft merkelijk zwakker, en dat verbeterde er niet bij toen een kortsluiting in de micro van Matt hem een flinke elektrische schok bezorgde op de mond. Om hem wat te laten bekomen waren in het volgende nummer lange solopassages ingebouwd. Die op het orgel werden warm onthaald, en hoewel de drummer Evan Jenkins een goede ondersteuning gaf tijdens de nummers, stelde zijn solo teleur door gebrek aan inspiratie of afwisseling.

Het eindnummer was dan alweer zeer goed en het was dan ook niet moeilijk om enkele bisnummers uit te lokken. 

Het daaropvolgend geroep en geklop met alles wat los zat bracht het trio terug en bezorgde de uitbundige en enthousiaste menigte twee extra lange nummers van de bovenste plank. Zowel spelers als publiek genoten er duidelijk van en de hongerige bluesliefhebbers vertrok daarna met een goed gevoel lang voor de zon onder was, terwijl sommige onfortuinlijke bluesliefhebbers pas aankwamen en te horen kregen dat ze echt iets gemist hadden.

Bravo om zo’n kwaliteits musici in “het cafeetje op de hoek van de statie” geprogrammeerd te hebben.

Review: Bluessisters Anja & Laurence