OETSLOVENBLUES
Wellen - august 04, 2007

Website: Oetslovenblues

Dankzij strategisch geplaatste wegwijzertjes was het een makkie om het gehucht Oetsloven (5 huizen?) ter vinden. 

De Chili Wolf bluesband uit het Waalse La Louvière hadden het genoegen dit festival te mogen openen en dat deden ze dan ook met het temperament dat van Italianen mag verwacht worden. Deze 4/5 koppige band was zeker geen opwarmertje, maar bracht song na song goede stevige bluesnummers. Dat deze capabele muzikanten gedurende hun vijfjarig bestaan alleen ten zuiden van de taalgrens opgetreden hebben is zeer te betreuren en hopelijk komt daar snel verandering in. Het op dat moment aanwezige publiek reageerde positief op de afwisseling van nummers en stijlen, maar het was nog te warm in de tent om er lang te blijven, en alhoewel het al bijna 20u was, moest de helft nog binnenstromen (of waren ze nog opgehouden door de file aan het motocrossgebeuren?).

Tweede op de lijst was de nog jonge 5 o’clock Shadow Bluesband. Het is ongelooflijk hoe je die minder dan 2 jaar oude groep telkens ziet groeien. Na de eerste twee nummers begon de trein pas goed op dreef te komen en alhoewel ze slechts met drie zijn klinkt het allemaal goed gevuld en gearrangeerd. Hier geldt duidelijk dat kwaliteit dikwijls beter is dan kwantiteit, maar daarover verder meer. De lead guitarist zanger “Kirri” voelt zich even op zijn gemak in bluesy, jazzy, rocky als funky nummers (die hij trouwens allemaal zelf componeert). Dat deze groep bijna uitsluitend eigen werk brengt is een welkome afwisseling tussen die talrijke anderen die meestal wat (soms verwrongen) covers spelen. Bassist “Jakke” en drummer “Eums” zijn goed op elkaar afgestemd en ondersteunen de groep perfect zonder ooit te overdonderen. Voeg daarbij Kirri’s zeer goede bluesstem en je krijgt een cocktail om van te snoepen. Dit was te merken aan de tent die serieus aan het vollopen was, wat dan weer stimulerend werkte op de musici die het beste brachten van wat wij van hen al gehoord hebben. Die mannen zijn “goe bezig” en rijp voor het betere werk op (grotere) festivals.

Vervolgens, aangekondigd als een hoogtepunt, de reeds twintig jaar bestaande Hideaway. Deze groep die bekend staat in binnen en buitenland lijkt een beetje uit zijn voegen gegroeid. Met 6 man op het podium klinkt het wat rommelig en komen de op zichzelf uitstekende musici niet meer tot uiting. Hier overschaduwt de kwantiteit de kwaliteit, en dat is spijtig. Het bij voorbeeld in andere bezettingen uitstekende zang en toetsenwerk van Patrick gaat hier helemaal verloren in de andere decibels. Hun gevarieerd repertoire van meestal toch bekende nummers kon het publiek wel bekoren en kon op de steun van de ondertussen goed doorspoelde kelen tot achter in de tent rekenen om "Sally" actief mee te zingen. Het was een goed optreden, maar toch een beetje een anti-climax, of lagen onze verwachtingen misschien te hoog?

Als laatste geprogrammeerd waren de Rhythm’ n’ Bones. Deze Waalse groep kon het publiek niet bekoren want stilaan liep de tent leeg. Het was ook geen blues meer en deze jongens dachten dat je met decibels genoeg had om het gebrek aan harmonie tussen de musici te camoufleren. Even toen ze de intro van “shine on your crazy diamonds van de Pink Floyd” aanzetten waren de toen weinig nog aanwezige blikken terug naar het podium gericht, maar na een minuut werd overgegaan op iets anders wat de leegloop alleen maar bevorderde. Deze groep kon niet overtuigen en mag gerust nog wat onder de taalgrens blijven oefenen.

Tussen de verschillende groepen in, tijdens het op en afladen van de instrumenten op het hoofdpodium, hadden de organisatoren het uiterste hoekje van het podium gereserveerd voor Secondhand Store, een driekoppige band die wat meer traditionele en ongecompliceerde blues brengt zonder veel elektronica. Als achtergrondmuziekje klonk het alvast beter als dj muziek en hield de gezellige bluessfeer aan de gang in de tent. Voor het grote podiumwerk zijn ze niet van het goede hout gesneden, maar hier werkte hun programmatie uitstekend.

Ondertussen was het 3 uur geworden en stilaan koud waardoor de laatsten huiswaarts of naar de (gratis) camping vertrokken.  Oetsloven blues blijft anders wel een gezellig klein betaalbaar festivalletje en volgend jaar zullen de meeste liefhebbers er wel terug afzakken.