| Pat
Savage Band (Can) Friday march 09. 2007 The Borderline Diest Pat opende zijn partij met Woke Up This Morning, een statement dat voor 99,9 % van de, in het begin althans, schaarse aanwezigen van toepassing was. Mijn vrees was dus een beetje dat we voor de rest van de avond niet veel meer dan opengetrapte deuren zouden binnenwandelen. En inderdaad, zo geschiedde. Zij het met zeer veel respect voor de originelen interpreteerde hij de standards anno eind ’60 begin ’70 met een arrangement naar zijn niveau. Waarmee hij ook meteen duidelijk maakte dat hij geenszins naar de kroon wou steken van de grote iconen van de rock en de blues. “Are there some bikers in the house ? Next song concerns you then !” Waarna hij een eigen pennevrucht Harleyman inzette, gevolgd door Teeny Weeny Bit… en, eerder ongewoon voor een bluesrockers-repertorium, een niet onaardige vertolking van Torture Never Stops van Frank Zappa. In zijn inleiding verkondigde hij het al:” We’re gonna have a good time here, let’s rock. Nothing fancy, just straight ahead good Music.” Daarmee vat hij het zelf goed samen. Het amusement komt op de eerste plaats. Zeer herkenbare covers van Jimi Hendrix,, in reggae-format, de obligate Robert Johnson, B.B. King, Deep Purple, Don Nix, Lynyrd Skynyrd met toch nog net genoeg eigen inbreng om niet in de reusachtig grote covergroependoos terecht te komen. Pat gaat ook zeer anecdotisch te werk. Zijn medleys worden aan mekaar geweven met flardjes Allman Brothers, Doors, TV Tunes, Woody Woodpecker, motorgeluiden….. |  |
|
 |
Pat
weet zijn publiek te bespelen. Hierbij wordt hij uitstekend geholpen
door zijn band. Zijn huidige backing band is van Amsterdamse komaf.
De bass wordt vakkundig gehanteerd door Petar
Bashir, van alle stijlen
en genres thuis. Regelmatig doet hij me denken aan de betreurde Phil
Lynott, zoals hij zijn instrument en zijn publiek bespeelt. Tussendoor
haalt hij ook nog de smoelschuif boven om bluesy accenten te leggen.
In elke telkeuken staat Baukje Westerlaken.
Ongelooflijke klasse ! Feilloos worden rhythme en pace neergezet door
deze dame en geen enkele stijl heeft geheimen voor haar. Onvermoeibaar
gaat ze door tot het einde om dan verwonderd te kijken dat het al
gedaan is. Zo’n vrouw wil je als muzikant in huis. De
Pat Savage Band mikt hoofdzakelijk op een bikerspubliek, zoveel
is zeker. En dat doen ze met verve. Ook hun website laat daar geen
twijfel over bestaan. Ze staan trouwens regelmatig op podia van HOG
gebeurens. Grote én kleine. Yep, Review: witteMVS Photo's: Freddy B |
|