THE PINE BOX BOYS (US) support. THE MOONSHINE PLAYBOY'S
De Kriekelaar Schaarbeek - august 21, 2007

Amper bekomen van Swing, en we zijn weer vertrokken. Naar Schaarbeek, onze hoofdstad van de Multi-culturele pluraliteit. Omdat in ’t café van de Kriekelaar de klank haast niet onder controle is te houden, werd de grote zaal uitgekozen om de evenementen van vandaag te organiseren. Maar ook hier kregen we af te rekenen met beperkingen vanwege de buren. Tot tien uur mag er muziek gespeeld worden, en dan nog met beperkt decibel-gehalte. Nu ben ik geen voorstander van loeihard, maar een bepaald geluidsniveau dat niet overstemd wordt door schuifelende voeten en een kuch her en der, is toch een minimum, dacht ik. Ze hebben het werkelijk niet getroffen op dit terrein in de Kriekelaar.
Daarom moesten The Moonshine Playboys op een klein uurtje hun ding doen. En op die manier halen ze hun vlieguren niet binnen natuurlijk. Want die hebben ze nodig. Ze stonden wat onwennig en schuchter op dat grote podium, met de backline van de PBB’s reeds achter hen. Het ontbrak hen aan het zelfvertrouwen, dat enkel verkregen wordt door veel giggen. Maar dit bandje heeft potentiëel. Dat mag gezegd worden. Hun repertorium bestaat uit bewerkingen van songs, gaande van tap-dance klassiekers als “Singing in the Rain” tot Seattle-grunge met “Come As You Are” van Nirvana. Onderweg nog zulks verscheiden materiaal meepikkend als Eddy Cochran’s “Summertime Blues” en The Police’s “Every Breath You Take”. Alles wordt in een keurig bluegrass of country-jasje gestoken, en je moet al een beetje aandachtig zijn om de originelen te achterhalen. Eindigen deden ze met “Help” van The Beatles met een mooie driestemmige dito kreet. Waarmee ze leken te willen zeggen: “Help ons aan optredens dat we kunnen groeien. “ Keep up the good work, boys !

The Moonshine Playboys are:
-Marvin Cuvelier: five-string banjo, mandolin, guitar, lead vocals
-Bronson Cuvelier: guitar, accordion, vocals
-Mitchum Cuvelier: stand-up bass, vocals

Na een zeer korte pauze gezien het nijpende tijdsgebrek, traden The Pine Box Boys aan. Deze jongens kan men minstens het predikaat “prettig gestoord” opspelden.
Onlangs gaven ze allen hun job op, om de wereld te kunnen rondreizen, geholpen door hun muziek. In hun songs hebben ze het over de de marginaalste medemensen ter wereld, gaande van de dorps-weirdo tot de serial killer. Psychobilly, hillbilly, murder-songs…misschien moet de exacte term nog worden uitgevonden. Ze ‘vermaakten ‘ ons met hun gruwel-songs tot tien uur. Jawel, want ondanks hun uiterlijk van ‘ik zal u nekeer gaan hebben’ zijn ze de docielste potentiêle ‘moordenaars’ van de beide halfronden. Na nog een korte pauze werd er nog een akoestische sessie, annex jamsession, gehouden op de binnenkoer, alwaar geen eerbare burgers konden lijden onder het onmenselijke lawaai. Maar dit leuke initiatief, met kampvuur en al, beste lezertjes, werd serieus gefnuikt door ons alom bekende Belgische weer. Maar geen nood, we kunnen The Pine Box Boys nog op vele andere plaatsen genieten in de omtrek, de eerstkomende weken. Zie ook onze waardevolle concertagenda in deze pagina’s.Vandaar dat ik mijn betoog hier nu reeds durf te beëindigen. Ik heb nog tijd genoeg om over deze jongens te schrijven.
Kriekelaarmannen, laat jullie niet wegdrommen door bekakte loftbewoners en tot de volgende gelegenheid !!