THE PERPETRATORS (CAN)
Roots Music Brussel - october 09, 2007

Website Org: Roots Music Brussel
Website Artist:Perpetrators (the) (Can)

Review: Witte MVS
Photo: Freddy B

THE PERPETRATORS

Blues ? Mja, maar dan op een manier, zoals ze het zelf zeggen, dat ook blueshaters  het kunnen aanhoren. Hoe het ook zij, ik ben een blueslover, maar ook de garage-rock, want dat is misschien een juistere benaming van hun muziek, van The Perpetrators kon er bij mij best in. Want hun roots zijn overduidelijk. Waar ze vooral eigen werk brengen,  zijn de schaarse covers van Hound Dog Taylor. En van deze bluesboy zou je kunnen zeggen dat hij een garagerocker avant-la-lettre was. En letterlijk dan, want werkte hij niet in een garage annex carwash ? Of was dat J.B. Hutto ?

Het intro-nummer, het instrumentale “The Z-Rays Cured My Hangover”, een surf maar dan à la Flamin’ Groovies, vermorzelde dan ook meteen alle twijfels. Die andere invloeden halen ze bij de pre-punk garage-en pubrockers zoals eerder genoemden en Dr Feelgood, The Inmates, The Iron City Houserockers, Brinsley Schwarz  en noem ze maar op. Dat heeft ook te maken met de vaak ironische en zelfs cynische lyrics van zanger/gitarist Jason’ Howik’ Nowicki (cfr. Nick Lowe bij Brinsley Schwarz). “Happy Friday”, of vandaag toepasselijk omgevormd tot “Happy Tuesday” is dan weer punk tot op de graat. Sex Pistols en early Clash. “Carly Song” doet ons dan weer denken aan Mungo Jerry. Weer eens iets heel anders. Wie kent deze snaken nog trouwens ? Het klinkt wel iets bluesier, iets minder gelikt dan M. Jerry. “R. Cowboy” brengt ons dan weer in de buurt van  Jason & The Scorchers, de cow-punkers van het eerste uur. En “Too Stub” is way far out man. Psychedelica. En “Baltimore” zou R.L.Burnside samen met zijn Sound Machine maar wat graag opnemen. Diezelfde, haast monotone maar gedreven trance van Burnside’s “Goin’ Down South” vindt je hier in terug. Het werk van Chris ”Mama” Bauer, de drummer. Regelmatig wordt er ook van instrumenten gewisseld, zoals voor het ironisch-romantische “Honeypie” waar bassist Ryan ‘ODL’ Menard zijn precision verwisselt voor de telecaster van Jason en ook de vocals voor zijn rekening neemt. En hij doet het nog goed ook. Hij gaat zijn licks zo diep halen, dat tegen het einde van het nummer zijn gitaar haast op de vloer ligt. “ The Sun Is Shining, but It’s Raining In My Heart” gelijkt wel zeer sterk op “The Sky Is Crying” van Elmore James, met slide en al. Bij “The Woman I Love” hoor ik dan weer The Free bezig. “Red River Rock” en “Allright Assholes” of zoiets, worden door de drummer op gitaar gespeeld, en Jason, jawel, op de drums en als je op dat moment binnen komt zou je niet gewaar worden dat dit niet de eigenlijke line-up is.
Dat het ook in Winnipeg, Manitoba, Canada niet zo veilig is dan we hier wel eens durven denken, wordt verhaald in het nummer “ Sixpack”, waarin gevochten wordt tot der dood voor zes flesjes bier.

Dat brengt ons tot de slotsom dat The Perpetrators een veelzijdige band pleegt te zijn. En het werkwoord ‘plegen’ is nu net de vertaling van ‘to perpetrate’ ,bruikbaar zoals in ‘to perpetrate a crime’, hoewel minder gangbaar dan ‘to commit a crime’, … maar waar ben ik nu weer mee bezig ?
Toffe avond, daar in Nekkersdal, zelfs de oudgedienden klapten mee in de handen.
Toffe gasten ook. Heb hun CD gekocht en kreeg meteen een tweede bovenop van hun manager Heather. Omdat ik van Rootsville ben ? Of om mijn heldere blauwe ogen en bijhorende charmes ? Ik denk het laatste. Jullie denken erover wat jullie willen.

Clap your head and bang your hands, I should say so.