TOM PRINCIPATO & POWERHOUSE (US)
The Borderline Diest - november 02, 2007

Website Artrist: Tom Principato (US)

Review: Laurence & Anja
Photo: Anja

Na in het begin van het seizoen Tom Principato als zanger/gitarist op het festival in Bierbeek gehoord te hebben wou ik wel eens een volledig optreden in een club horen en dat was toch helemaal anders.
Toen de eerste snaren aangeslagen werden werd het snel duidelijk dat dit een hele leuke avond ging worden.  Amai, ik trok grote ogen en voelde me  bijna door de hand gods geslagen; we werden hier waarlijk overspoeld met hemelse strato– en telecaster klanken.  If Love is blind werd gevolgd door Louisiana, nummers van hun sublieme laatste Cd Guitar Gombo, beslist een aanrader voor wie nog twijfelt aan het talent van deze vroegere Powerhouse frontman. Dit werd gevolgd door JJ Cale’s Lies.
Vanaf toen kwamen deze drie bluesmannen pas echt goed op dreef en kregen we een eerste Jimmy Hendrix nummertje voorgeschoteld: The Wind cries Mary. De zang kwam nu door de excellente bassist John Perry waardoor Tom zich helemaal kon concentreren op het betere gitaarwerk. Na Return of the Voodoo reageerde het dungezaaid publiek zo enthousiast dat Tom een ouderwetse “curtsy” uitvoerde, met de nodige hilariteit tot gevolg. Daarna gingen we on the Bayou met meezinger Jambalaya. Blue number was dan weer een zeer traag eigen nummer dat ie schreef “dedicated to BB King”(vertelde hij me tijdens de pauze). Met Standing up the crossroad werd de eerste set afgerond en waren de musici heel bereikbaar voor een babbel of handtekening op cd of dvd.

De pauze had de heren uit Virginia blijkbaar goed gedaan want de tweede set was nog beter als de eerste, met ook meer publiek dat al dichter bij het podium kwam zodat de interactie goede vibes voor iedereen gaf. Begonnen werd met het bekend nummertje van Jimmy Smith, I hear you knocking. Vervolgens nog eentje van de andere Jimmy: Crosstown traffic. Daarna werd wat meer eigen werk opgevoerd met swingende en hemelse gitaarklanken van de maestro. We kregen Return of the Voodoo Thing en Tipsy . Ze gunden mekaar daar wel de aandacht en op het volgende trage nummer was het de beurt aan bassist John Perry om een geslaagde solo passage te demonstreren. Laatste song was het bekende Stormy Monday en vergis je niet, al deze songs waren mooie interpretaties rond het basisthema en duurden merkelijk langer als wat we gewoon zijn, maar niemand die daarom treurde want met de virtuositeit opgebouwd na decennia lang live optredens met andere bekende blueslegendes, was dit gewoon een streling voor de oren. Als bisnummer werd gekozen voor een Santana-achtig stukje waarin behalve Tom Principato ook drummer Joe Wells zich goed kon uitleven. Achteraf waren deze sympathieke gasten uit Falls Church, Virginia niet gehaast om terug naar het hotel te gaan werd er nog gezellig nagekeuveld tussen pot en pint aan de toog.