CONCERT REVIEW

Kleptomania : SYMPTOMS - Recurrent failure to resist impulses to steal objects that are not needed for personal use or for their monetary value.

Qua opkomst was het evengoed ‘back in times’ hier in de Espace Delvaux op de Keymplaats te Watermaal. Net als in de seventies, toen Watermaal het trendy centrum was van het hippe volkje, wat Brussels South betrof tenminste, stonden de onfortuinlijken die geen ticket hadden weten te bemachtigen op de stoep te keuvelen en herinneringen op te halen. Ongeacht de temperaturen ook, want het was echt niks te warm, die nacht. Binnen wachtte er me een warme ontvangst, als de man die de Nederlandse promotietekst had geschreven. Charly Maker vond het ‘geniale’.
Zoals te verwachten viel, was de Brusselse rockscene goed vertegenwoordigd. Nog meer flash-back tussen de oudgedienden van Cos, Machiavel, Tush, Blaine L. Raininger, Downtrip, enzovoort….

Den Espace zat boesjevol, zowel boven als beneden. Dat doet plezier natuurlijk, aan zowel de organisatoren als de bands die spelen. Het is haast niet meer van deze tijden. Er is dus nog interesse voor de muziek van dik dertig  jaar geleden, al zal ik er meteen  even aan toevoegen dat goeie muziek nooit aan waarde inboet, natuurlijk.
De patron van l’Espace kondigde met wijdse gebaren en cabareteske grootspraak aan dat de grootste Belgische smoelschuifster van het moment het feest zou openblazen.

Geneviève Dartevelle aka Little Gen aka Harmogen kwam ten tonele met haar nieuwste formatie, Hobo Jungle. Splinternieuw, nog niet live gebruikt, vanavond, hier en nu een eerste try out. Het repertorium werd speciaal voor deze gelegenheid klaargestoomd in een recordtijd en bestaat hoofdzakelijk uit pre-war blues en early fifties Sun Studio blues-recordings. De klankkleur en de outfit van de bandleden was helemaal ‘d’époque’ ! Hobo Jungle is, naast Little Gen herself, die we kennen van The Excello’s, The Bluesdealers, Jos Steen, enz…, op bluesharp, samengesteld uit Lawen Stark, zang en gitaar, van de rockabilly-formatie The Slide Boppers; Buzzin’ Claude, double bass, eveneens van The Excello’s en tenslotte Chris Cadillac, gitaar en tevens lid van The Bluesdealers. Een greep uit de songs die we te horen kregen, als volgt: “Mopper’s Blues”, van Broonzy, “Worried ‘Out You, Baby” van Arthur Crudup, “That’s Allright, Mama” van de angry young Elvis uit de Sun Studio’s, “CC Rider” ook van Broonzy, “Mean Ol’ Train” van Papa Lightfoot, “Mistery Train”, “Corina, Corina”, “Canned Heat Blues” van Tommy Johnson, “This Is Hip” John Lee Hooker en een bis met “Key to the Highway”…..Little Gen op haar best. Lawen heeft echt de stem voor deze pre-war bussiness en Claude draait rondjes om zijn stand up bass. Deze nieuwe band heeft potentiëel. Voor een eerste live-presentatie..Superrrr……

Na een pauze van een half uurtje, kwam Wim Hombergen van Klepto op om de presentator aan te kondigen. Deze was spoorloos. Die patron’s toch. Uiteindelijk kwam hij toch voor de pinnen : “………………..tlemen, the incredible fantastique Kleptomania, specialement réuni pour vous ce soir, une seule fois, na dertig jaar, après trente ans, applaudissez en leg de handen op mekaar….Kleptomania…..

De formatie zoals ze veertig jaar geleden werd samengesteld door Charlie Deraedemaeker, beklom het podium. Charlie aan de bass, centraal opgesteld, zoals vroeger, links van hem Wim Hombergen, zanger en gitarist, rechts Dany Lademacher, lead-guitar en Roger Wollaert aan de drums achter hem. Na enkele technische akkefietjes met de onwaarschijnlijk kleine PA, versta me niet verkeerd, het was luid genoeg, waren de Kleptomanen al vanaf het tweede nummer op kruissnelheid. Het leek wel of ze eigenlijk nooit een onderbreking hadden gekend. Natuurlijk zijn ze stuk voor stuk aan de rock-weg blijven timmeren, elk met zijn eigen projecten of engagementen, maar om na dertig jaar bijna moeiteloos terug de draad op te nemen van hun vroegere gezamenlijke ouevre, vereist toch wel enige serieux. Eén na één vuurden ze hun hits van weleer op ons af, herkenbaar en toch enigszins aangepast aan de hedendaagse normen. Daarom zijn het rasmuzikanten, en nostalgie is niet noodzakelijkerwijs een klakkeloos samplen van oude sounds. Wel zat de sfeer van de seventies erin, flower power? beuhwahh pas tellement, eerder die van ‘alles kan en alles mag, zolang we niemand tekort doen’. En dat kon, geloof me. Tenminste toch een tiental jaartjes. Uiteindelijk werd het toch bittere ernst voor ieder van ons. Sommige van die songs werden op single uitgebracht. Eigenaardig genoeg kregen de jongens geen LP gesneden in die tijd. Eén platenfirma ging op de fles net nadat ze een contract hadden getekend. Uiteindelijk werd er een soort van halve bootleg-compilatie in elkaar geflanst, als ze al een aantal jaren ter ziele waren gegaan.
Wim maakte kenbaar dat ze de setlist zouden spelen die ze in 1975 in het Paul Emile Janson auditorium van de ULB/VUB hadden gespeeld. Drieëndertig jaar geleden ! Een messias-levensduur. Op twee na, alle eigen nummers. “Short Stories--Love Affair--Sunday Morning--No Way Out Of Here--Back To The Country—Funky—Question—Rock and Roll Star (The Byrds)—Hope—Birthday Party—Neuroses—Top Of The World” De modern gitaarsolo’s van Dany interacteerden fantastisch met de ‘akoestische’ gitaarsolo’s van Wim (hoewel op electrische gitaar gespeeld). Wim’s stem klinkt nog steeds zeer West Coast en roept beelden op van CSN&Y, The Byrds, Buffalo Springfield, Grateful Dead….en onze centrale rhythmsection, Charly en Roger staat nog steeds stevig op de benen. In een kleine toespraak van Wim en Charly werden de sponsors en organisatoren bedankt, die het mogelijk hadden gemaakt deze reünie te verwezenlijken. Because don’t forget, we are talking ‘bout professionals here. Marc Isaye van Classic 21 werd speciaal in de bloemen, euh fout…in de babelute géante gezet. Iedereen in de zaal wou méér horen, en we kregen het. “Rock and Roll” werd opgevolgd door hun mooiste nummer ooit “Mean Old Man”.
En voor de finale werd Little Gen op het podium geroepen. Time for blues dus. Het werd een gigantisch drankorgelpunt : “Wine Wine Wine” werd ingezet met flamboyante gitaarsoli van Dany en drumsolo van Roger. Onze kleine Gen liet zich niet onbetuigd en gebruikte haar geheim wapen. Zoals we dat nog hebben gezien van haar, trok ze zich op aan de grandeur van haar gasten en evenaarde hen in virtuositeit, wat resulteerde in het ultieme duel tussen de gitaar van lange Dani Lademacher en de bluesharp van Little Geneviève. Verbaasde gezichten, staande ovatie, balkon kwam haast naar beneden. Fantastisch, twee generaties, twee genres in een taal die iedereen verstaat die niet dom is. De taal van rock en blues.

Kleptomania zal nog éénmaal te zien zijn op vrijdag 14 maart 2008 in Spirit of 66 te Verviers. En dan terug dertig jaar wachten voor de volgende reunion.

witteMVS

L'Espace Delvaux ,place Keym à Watermael-Boitsfort ,affichait complet pour le grand retour de Kleptomania.
Du beau monde (moyenne d'âge élevée ,même si la progéniture de quelques vieux rockers donne un ton plus young à l'assistance).
Machiavel (Marc Classic 21 Ysaye et Thierry Plas) -Univers Zero (Guy Segers) -Cos ou Blaine L Reininger (Alain Goutier)-Tush (Dr Walter de Paduwa)-Spirit of the 70's (Alain Goutier ,bis et Loli) -Lagger Blues Machine/Downtrip (José Cuisset et Michel Maes) ...j'en oublie certainement ...on a également reconnu le pape des rock-critiques belges des seventies: Piero Kenroll....

Klepto fait plus recette en 2008 que lors de ses années de gloire.

HOBO JUNGLE a l'honneur d'ouvrir la messe.

Le groupe compte en son sein ,l'immense (1m 57...) boitsfortoise Geneviève Dartevelle, the queen of the mouth harp players!
Aux vocals, Gretsch guitar, acoustic guitar, washboard : Lawen (nice hat) Stark.
Double bass : Buzzin (rockabilly) Claude et à la seconde guitare : Chris Cadillac (il n'est pas vraiment brand new...) De l'excellent Blues Roots.
'Mopper's blues' un clasique ,Big Bill Broonzy .
'Worried about you baby' de Monsieur Arthur Crudup ,remember 'That's Allright Mama du King!
'Someday' La voix de Lawen est parfaite ,le jeu de Little Gene sublime et la rythmique assure.
Et dire que c'est leur first gig...
Une version downtempo de 'C C Rider' .
Sifflets ... ,the train 's coming: 'Mean Ol Train' ,Boitsfort déplacé dans le Mississippi.
Allez, on attaque une seconde train song 'Mistery Train' .
Le traditionnel 'Corina,Corina' .
Hobo Jungle ne se cantonne pas dans un seul style .On a droit à du Chicago blues,du Zydeco et pour suivre du boogie: 'Canned Heat Blues' :alcool en boîte, chauffé à blanc,.
Il n'y a pas que la gnôle à être hot, la salle est conquise par Magic Gene and her band!
A last one 'This is Hip' ,John Lee Hooker.
Triomphe...
Un mec (60 ans tapés) s'amène face à Geneviève pour lui balancer 'Eh,t'es pas la fille de Sonny Boy Williamson?'. Elle accepte le compliment avec le sourire.

Un rappel sous les vivas :'Key to the Highway'.
....I got the key to the highway,
and I'm billed out and bound to go....

Chaud show ,foule au bar.

21:45
Retour en salle.
L'annonceur maison (style bourgmestre de Jemelle/rock 1971) se faisant attendre,Wim Hombergen ,l'instigateur de ce retour, joue les ouvreuses ...
'Voilà ,Kleptomania is back'

Dani Lademacher (guitares,vocals)-Charlie Deraedemaeker(basse) -Roger Wollaert (drums) et Wim (lead vocals,second guitar) ont à peine vieilli (tout comme leurs nombreuses groupies....)

...On va vous interpréter un set similaire à celui qu'on a joué à l'ULB(encore ULB/VUB toen...) à l'auditoire Paul Emile Janson en 1975....

Epoque bénie:un plein d'essence pour 150 francs.
A 2h du mat.,tes potes ont un petit creux ,on saute dans la coccinelle,direction le Coucou à Ostende pour manger un poulet frit....pas besoin de GPS, nobody on the motorway,pilotage automatique...Nostalgie!
'Short Stories'
Le son n'est pas optimal...basse /drums trop en avant ,que font-ils à la table?
'Love Affair ' problèmes techniques... le micro de Dany ne fonctionne pas,Wim ne peut jouer de l'acoustique.
Remarque sarcastique du Dan :'c'est comme avant la guerre, rien n' a changé en Belgique,la galère...'
Tout s'arrange.. 'Sunday Morning' :Wim a toujours ce timbre West Coast,Dani's mike is working et il peut assurer les backings,son jeu de guitare est toujours aussi incisif,le Charel et Roger assurant la base rythmique parfaite.
Klepto est sur les rails.
'No way out of here ' les duos à la gratte entre Wim ,le posé, et Dani ,le flamboyant, font mouche.
They still love American music,de longues envolées guitaristiques post -hippie à la Doobie Brothers.
Ils se souviennent du temps où ils cohabitaient rue des Touristes à Boitsfort ,de leurs concerts aux Gémeaux à Audergem ... des flashes de notre passé ressurgissent à leurs anecdotes.
Pas évident la vie de rock musician début 70!
'Back to the country' c'était dans l'air du temps après Woodstock.
Crosby,Stills,Nash ne sont pas loin.
Dani reste une bête de scène,the BELGIAN GUITAR- HERO!
C'est pas pour rien que Mark Knopfler l'avait sollicité pour remplacer son frangin au sein de Dire Straits.
'Funky' le titre est clair.
'Questions' Dani, au chant, se pose des questions à propos du way of life et du statut d'une rock star.
Suite logique'So you want to be a rock&roll star'(les Byrds,le chef d'oeuvre de Roger McGuinn et Chris Hillman).
Un morceau de bravoure du Klepto.On a, à nouveau , tous 18 ans!
La magie Klepto est là :'Hope' un long morceau épique dans lequel les duels Dani/Wim font mouche.
It's so beautiful I could cry...
'Birthday party' 'Neuroses' 'Top of the world' Dani est époustouflant.

Voilà c'est fini.
We know it's not true....

En rappel:
l'hymne de notre génération 'Rock'n Roll'.
Suivi de leur single 'Mean old man' repris en coeur par une bonne partie du public.
Une honte que ce titre n'ait pas été n°1 au Billboard.
Wim rappelle Geneviève et on aura droit à l'apothéose 'Wine Wine Wine' 1952 Floyd Dixon.
Quelle claque cette interaction harmonica/guitare!

....If you take it a little bit slower ,there's no more rock&roll'...chantaient-ils pour entamer leurs rappels , but believe me Kleptomania still fucking rocks!

Des copains ont l'intention de louer un bus pour aller assister à leur show, lors du festival de la guitare de Verviers( au Spirit of 66 en mars)- Ils devront peut-être en affréter une dizaine.....

Michel Preumont