CONCERT REVIEW

Haren. Enkele bezienswaardigheden: de St Elizabeth kerk (Romaanse oorsprong), het oud kasteel van Cortenbach ,ook the headquarters van de NATO, de witloofteelt en natuurlijk de Folkkroeg uit het Brusselse'" TOOGENBLIK".
Al jaren is Luc Gheldof bezig met een uitstekende programmatie in die kleine club,terwijl Master Willy wat met de mixtafel knutselt (in 1936 zorgde hij voor de perfekte sound van een Edith Piaf- optreden).
Gisteren was Michael Weston King te gast,voor amper 25 man ....
Wisten de afwezigen dat de verwarming uit Toogenblik aux abonnés absents was,(met een temperatuur onder het vriespunt, in de zaal),of hadden ze al hun centen verspild aan het optreden van Neil Young ? Who knows?
Les habitués waren wel op post, aan den toog nog wel....Dirk ,Bert (uit een heuvelachtige streek),hij had nog 15 Euro op zak na de show van de loner,de Cisse (Francis) en 21 andere connoisseurs.
Michael Weston King ,met akoestische gitaar,klom om 20 na negen het podium op,vergezeld door Alan Cook (Manchester),die plaats neemt achter zijn pedal-steel guitar.Die Mr Cook heeft als sessionman gewerkt met Jackie Leven maar ook met The Charlatans. He's not a crook,believe me. Michael ( 45 jaar,Birmingham)speelt al sinds 1999 solo maar hij begon met the band THE GOOD SONS (naam gekozen als erebetoon aan Nick Cave). Die hebben 5 albums opgenomen. Als solo artiest heeft the King al 7 platen gemaakt. Americana ,maar wel met Engelse folkroots.
Hij is een singer/songwriter die graag vertelt, a storyteller (hij doet ons ,met zijn verhaaltjes , aan Tom Russell denken ).
'I shall begin with a gloomy, sad song' zegt hij .Ja, dat past met de Antartica koude in de zaal.En we krijgen 'A song for' een Townes Van Zandt cover.Te vinden op de plaat' Love's a cover'. Prachtig nummer,warme stem en Alan,dat is klasse op de pedal steel! ''Never again shall I ramble...... " zingt Michael ,wat doet hij for God's sake in het verloren Haren? Dan volgt 'From out of the blue'. Op de plaat('A new kind of loneliness') speelt ene Ron Sexsmith mee, Michael heeft talrijke bekende vrienden. Zijn invloeden liggen aan de andere kant van't oceaan: The Jayhawks, Gram Parsons, Hank Williams, noem maar op...
'Tim Hardin 65', een harmonica komt er bij te pas, this song shows deep respect for Tim'Reason to Believe' Hardin. Het liedje opent met de lyrics uit 'Black Sheep Boy, van Mr Hardin. Dan krijgen wij een nieuwe titel voorgeschoteld  'She's still my weakness'  in country soul style. Het gaat over een meisje,dat hij liefhad voor hij zijn echtgenote leerde kennen, she's still in his dreams. Het leven had anders kunnen zijn...ja ,had Carla Bruni mij ontmoet, who knows...
Een jonge knaap (pas 20) klimt met zijn gitaar de bühne op, Paul Hesketh ! Hij ziet er als een jeugdige Paul Weller uit,en heeft zijn eigen band THE REVERES.
Met z'n drieën gaat het meer de rock toer op 'Thirty-five regrets' geschreven toen Michael 35 was. 'Let the waves break' a miserable song about drowning somebody. Er schuilt veel ironie in de bindingsteksten.
Michael herinnert zich een optreden in Gent met Peter Case en John Doe ,hij vindt onze Vlaamse steden prachtig.
Die Hesketh kan spelen: een korte en krachtig solo. Alan neemt nu een mandoline : 'My heart stopped today' een liedje dat tijdens een romantisch weekend (met vrouwlief) in de Lake District werd geschreven. 'I fucked it up, zegt hij, I was so moody I fucked it up'. Pas facile, la vie de couple...Het nummer werd opgenomen met Chris Hillman van The Byrds. Met 'Always the bridesmaid (never the bride)’ eindigt set 1 - a folksong over punkmusicians uit Liverpool, a footstomping nummer met nerveuze harmonica lijntjes.
Terwijl hij zijn CD's verkoopt bestellen wij de volgende toernee.

Hij komt alleen terug : this is a discosong 'Young hearts run free'van Candi Staton, zo weergegeven is het een protestliedje...Fantastisch.
Die tweede set zal nog beter worden. 'God shaped hole', hij staat nog alleen op het podium. 'A decent man'titel van een cd uit 2003, Alan en Paul zijn terug. De plaat werd door Jackie Leven geproduced. 'Nothing left to say' hij dacht aan een duet met Dolly Parton voor dit nummer. Het klinkt countryachtig,als je de ogen sluit dan kun je Dolly's bosom zien. Mooie pedalsteel solo. That one was almost happy, klinkt het. That man can tell a good joke...
'The last hurrah' . Hij schreef het nummer in Dortmund waar ze na hun optreden in een kamer boven de club sliepen (hijzelf,Alan en Terry Lee Hale). Zijn makkers lagen stomdronken te slapen ,door hun gesnork was het voor hem onmogelijk geworden en hij keek door het raam naar the sad streets of de Duitse stad .Hij merkte een oude man die heel traag de straat aan het oversteken was, die wou een koffie gaan drinken in a coffee shop aan de hoek, het tafereel heeft hem het liedje geïnspireerd. Mooi melancholisch nummer. Warm applaus.
'Here's the plan' meeslepend English folk met Amerikaanse pedal steel. 'The celestial city' about Birmingham, doet ons denken aan vroegere Dylan nummers door het werk op harmonica. This is the last one plus the encore, zegt hij. Het is onnozel de zaal te verlaten om in de gang (waar het kouder is dan in een diepvriezer) te gaan en na applaus terug te komen. We blijven lekker hier en spelen beide nummers.
Een fijne intro op gitaar voor de parel van de avond: 'It will end in tears' een gevoelig liedje met outstanding pedal steel, we krijgen buiktrillingen,  om van te huilen. Chapeau!
En de show eindigt met een request, 'No more songs' van Phil Ochs.
Is there a better way to end?
Une grande présence scénique ,een haast perfekte set.
Op 29 februari treedt Eugene Chadbourne( met Steven De Bruyn El Fish) in Toogenblik op!
Onze boodschap is duidelijk ,of niet?

Toogenblik- la Sibérie...
Froid polaire ,chauffage déficient ce vendredi soir pour accueillir Michael Weston King. A peine 25 Eskimoos dans l'assistance, maybe les absents étaient au parfum, pour les températures exigeant anti-gel dans le radiateur.Les habitués (Bert,Dirk et le Cisse) se voyant condamner à écluser des liquides houbloneux titrant au minimum 8°. Qu'à cela ne tienne Carla Bruni en a vu d'autres (plus petites...) Michael WESTON KING ,45 ans Birmingham. 5 albums avec son groupe précédent THE GOOD SONs (titre d'un album de Nick Cave) et depuis 1999 en solo :7 CD's!
A 21h20,guitare en main,il grimpe sur la petite scène du folkclub de Haren,suivi de Alan Cook (Manchester), ce dernier prenant place derrière une pedal-steel guitar. Cook isn't a crook, le gars a joué au sessionman pour Jackie Leven et les Charlatans. We're ready for an Americana night aux relents British folk.
'A song for' de Townes Van Zandt .Mr King jouera pas mal de titres tristes ,this one is gloomy, prévient-il. Un timbre rempli de chaleur humaine et une pedal steel plaintive. Du bon boulot. 'From out of the blue' que l'on trouve sur son cd 'A new kind of loneliness';Ron Sexsmith est crédité sur l'album.Michael a quelques copains de renom outre-Atlantique. Il cite Gram Parsons,les Jayhawks ou Hank Williams comme influences,c'est mieux que Mireille Mathieu. 'Tim Hardin'65' ,un hommage, avec lignes à l'harmonica, au compositeur de 'Reason to Believe' décédé en 1980. Je vais vous interpréter un nouveau titre ,not recorded yet:'She's still my weakness' ,et comme tout storyteller qui se respecte ,il nous narre sa vie amoureuse prénuptiale.Une fille qu'il n'a pas épousée ,à laquelle il pense toujours.Men are weak creatures.... Un petit gars,à peine 20 ans,rejoint le duo:Paul Hesketh. Armé d'une acoustique ,il a le look Paul Weller ,époque the Jam.Il évolue au sein du band THE REVERES .En trio '35 regrets' ,chanson écrite à 35 ans. Pas con les solos de Paulo. 'Let the waves break' la chanson la plus sinistre que j'ai écrite,tout ça avec l'ironie voulue.... 'My heart stopped today' titre pour lequel Alan troque la pedal-steel pour une mandoline.Ce devait être une chanson d'amour,Michael et sa madame en amoureux dans le Lake District ,but I fucked it up ,nous raconte-t-il.Sur le Cd,Chris Hillman des Byrds collabore au titre.'Always the bridesmaid(never the bride)'met un terme au premier set.
Pause ,tournée au bar ,Michael vend ses CD's.

Il nous revient seul pour un titre disco,n°1 pour Candi Staton 'Young hearts run free' ,il en fait une protest song fantastique.'God shaped hole'un second morceau seul.
Ce deuxième set s'annonce encore meilleur.Alan et Paul ont vidé leur ladies beer (une Kriek) et le rejoignent pour 'A decent man' titre d'un cd ,sorti en 2003.Pour 'nothing left to say' il pensait à un' duet 'avec Dolly Parton,en fermant les yeux et aidés par la pedal -steel plaintive, on peut s'imaginer l'opulente poitrine de la country girl. 'The last Hurrah' qu'il a composée à Dortmund.Ses potes bourrés, ronflant et l'empêchant de dormir l'ont forcé à quitter son plumard .Il s'est mis à regarder les rues sordides de la ville allemande par la fenêtre de leur chambre ,au dessus de la salle de concert.Un vieillard traînaillant a attiré son regard,il traversait péniblement la rue pour aller boire un café chaud à l'échoppe du coin,Michael s' est inspiré du tableau pour écrire ce titre mélancolique. Le folky 'Here's the plan' ,suivi de ' The Celestial City' ,il s'agit de sa ville,Birmingham.Le jeu d'harmonica est réminiscent des vieux titres de Dylan. On va vous jouer la dernière et le rappel,dit-il.Pas question de retourner dans la glacière (le hall) pendant vos applaudissements,on reste ici and we play both songs. Une fine intro à la guitare pour le highlight de la soirée:'It will end in tears',Dirk pleure à mes côtés et je n'ai pas de Kleenex.Une perle avec une pedal-steel émouvante.Thank you,gentlemen. Ils enchaînent avec 'No more songs' de Phil Ochs,il ne pouvait y avoir titre plus approprié pour mettre fin à ce show.
Michael Weston King,une grande présence scénique et un gars sympa.....
Tell your friends...