CONCERT REVIEW

We gingen eens kijken over de taalgrens wat onze Waalse confrères doen voor de blues en/of rootsmusic in het algemeen. En een eerste conclusie was al snel getrokken. Wat betreft de openbare zender RTBF alleszins méér dan dan onze VRT. Dat is niet moeilijk, hoor ik U zeggen. Inderdaad, met één zo'n initiatief als Bluescafé Live heeft Wallonië al genoeg om ons te overklassen. En dat is redelijk bedroevend, niet ?

Een geslaagd opzetje die maandelijkse bluescafé's van Classic 21 te Mons. Elke derde maandagavond van de maand van tien tot één is het van dat. Ik was er gisterenavond bij en ik moet zeggen dat alles opperbest verliep. Prima onthaal, alles tip top voorbereid. Het lokaal waar de opnamen plaatsvinden is ook werkelijk als café geconcipiëerd, met comptoir en alle mogelijke dranken, tegen betaling, zoals in elk café. Francis Delvaux is de producer en bezieler van het concept en de toewijding is groot zichtbaar. Hij verzorgt tevens de presentatie op weliswaar klassieke, maar informatieve manier. Klanktechnisch was er niets over het hoofd gezien en vanaf de eerste noot was de sound perfect. Ook de timing verliep vlekkeloos en de sfeer die er heerste was die van je eigen vertrouwde kroeg. Geen hectische toestanden, geen drukdoenerij, kortom geen stress.

Drie groepen stonden er op het programma, twee vlaamse en één waalse, dus van discriminatie is ook al helemaal geen sprake. Wel integendeel. Jan van Voodoo Boogie stelde het al klaar en duidelijk in het interview. Blues is een universele taal en struikelt niet over taalgrenzen. Les Generals Jack mochten na het nieuws van tien uur beginnen met hun setje van vier nummers, reggae met "My Show", "Matongé Square" onmiddellijk gevolgd door "Hey Mama" en daarmee meteen een multicultureel pamflet aanbrengend vanaf het begin van de uitzending. Met hun Canned Heat renditie "Human Condition" stoomden ze vervolgens regelrecht boogie-wereld in als om de deur te openen voor hun collega's van Voodoo Boogie. Deze laatsten deden hun naam alle eer aan en brachten onder andere het instrumentale "Voodo Boogie" met verwijzingen naar jazz en de hippie tegencultuur van de sixties. Met "The Whale Has Swallowed Me" van J.B.Lenoir zaten we weer volop in de blues en "Losin' My Cool" is het titelnummer van hun eerste CD en is een volbloed meezinger. Wie meer wil te weten komen over de nieuwe CD's van Les Generals Jack en Voodoo Boogie volge de links in de rand van dit verhaal.

Na een tweede interviewtje met Voodoo deze keer mochten we een jamsession van Les Voodoo Jack General Boogie met “Mama, Talk to Your Daughter”, straight blues.

De derde groep is afkomstig van Acosse en ze repeteert in 'Le P'tit Tonneau', café-concert met Theo aan het roer en organisator van het Acosse-bluesfestival. Een zanger-gitarist, een blues-harpist, een bassist en een drummer vormen de line-up van Jimson Weed. Aardige kerels, die niets gemeen hebben met het stinkende en uiterst dodelijke alkaloïde hallucinogene kruid (in Europa in de negentiende eeuw belladonna genaamd) waarnaar ze zich genoemd hebben. Ze voeren ons bluesstandards zoals Little Walter’s ”I Hate to See You Go”, “Rock This House” van rocker J.lane, “Long Haired Doney” van R.L. Burnside en Slim Harpo’s “Do the Hip Shake”. Lekker vettig en down to earth. Straight from Theo’s juke joint.

Het live Bluescafé werd afgerond met een super-jam met op hun respectieve instrumenten Jan, Bart en Wouter Voodoo, Toon Derison en Marc Bodart van Les General Jack en Jean Bodart bass en smoelschuiver Guy ‘Barbiche’ van Jimson Weed.
Zeven man op het kleine podium om met de nodige verve “Low Down Dirty” de ether in te blazen via het zendmateriaal van RTBF radio 21…waarvoor dank van de ganse Belgische bluessociety. Merçi les gars et surtout, continuez à nous programmer ce bon vieux Blues.

CUnexttime
witteMVS