MEENSEL BLUES 2008
SATURDAY MARCH 22 - ONTMOETINGSCENTRUM MEENSEL KIEZEGEM

Size Matters (B) @ 19.00 - 20.00
P.van Sant (B) @ 20.30 - 21.30
Kellie Rucker (US) supp Hoodoogang the (B) @ 22.00 - 23.00
Chilly Willy (B) @ 23.00 - 00.30


website organisation



reporter: witteMVS
photo: Freddy
ARTIST INFO
SIZE MATTERS (B)
my space

P. VAN SANT (B)
website artist
music samples
cd review

I'm A Believer (2004)

KELLIE RUCKER (US)
website artist
music samples
cd review

Church Of Texas (2007)



THE HOODOOGANG (B)
website artist

Hoodoo Deluxe (2006)


  
CHILLY WILLY  (B)
website artist
cd review

Thursday Night Live (2002)


    

CONCERT REVIEW

Alweer een jaar is voorbij gevlogen sinds ons laatste bezoek aan Meensel, ook ter ere van het festival toen, waarvoor kom je anders naar Meensel. Rudy, de bezieler en voorzitter van het festival,  die mij verwelkomde aan de ingang, wist ook niet zo meteen een andere goeie reden te verzinnen.

SIZE MATTERS (B)

Size Matters, een driemans bluesrock formatie uit Landen mocht onze verkleumde gewrichten opwarmen. Ze fristen eveneens het collectieve geheugen op door enkele bluesstandards, die tabsgewijze courant bij Hal Leonard Publishing voorhanden zijn, aan de revue te laten passeren. “Crossroads”, “Key to the Highway”, “Route 66” en “Stormy Monday” zijn een kleine greep uit hun aanbod. Niets opzienbarends maar zeker en vast goed genoeg om een festival te openen. Iemand moet het doen nietwaar ? En als dat dan een band als deze mag zijn, zet iedereen het niet meteen op een loopje. Zonder veel poespas zetten deze drie vrienden een goeie set neer en wisten het publiek te boeien. Naar het einde toe kregen we de, voor beginnende groepen, haast verplichte SRV-stijloefeningen ten gehore in de vorm van “Pride & Joy”, “Mary Had a Little Lamb” en “Texas Flood”. Een bandje gespeend van eigendunk maar met genoeg zelfvertrouwen om het op een podium voor blues afficionados aan te durven. Bravo voor de deugdelijke opening.

P VAN SANT & BAND (B)

Eindelijk heeft P. Van Sant zijn band (gevonden). Dat rijmelt. Tusk, want zo heet de band, heeft de sfeer die P. beoogde terdege opgesnoven. Dit klonk gewoon heel goed, rootsier kan haast niet, en steeds die alomtegenwoordige swampy feeling. We love it, don’t we ? Hij speelde voor ons een selectie uit drie van zijn CD’s, stuk voor stuk standards, klassiekers al reeds naar mijn gevoel. P. als steeds op zijn akoestische Larrivée. De electrische slide overlatend aan zijn maat Dirk Lekenne van Tusk. “I’m a Believer” de prachtige ballad met de folky bridge, laat P. zijn kwaliteiten als Dylaneske balladeer de vrije loop. Drie nieuwe songs ook, “I’m a Survivor”, “The Point of No Return”, “Stick with You” en “Out of Time”, stik, dat zijn er vier ! Het sterke “No One Can Forgive But My Baby” van Tom Waits krijgt een extended play. Geneviève Dartevelle vervoegt Tusk om het van haar bekende stevige bluesharp-werk toe te voegen. De kleine Gen staat zoals steeds haar mannetje. Met “Ship of Fools” ‘you hate that job on a monday-morning’ waarin de dynamiek tussen akoestische ingetogenheid en electrisch geweld tenvolle uitgebuit wordt, en nog steeds met Gen op bluesharp, wordt de set van P. spijtig genoeg afgesloten. Slow down….
P. Vansant met nieuwe band (Tusk) was zeker de revelatie van het festival en komend seizoen wellicht. Santé, Sante.

KELLIE RUCKER (US) & THE GANG

Kellie Rucker & the Gang (The Hoodoogang zonder vocalist El Grande) is de volgende. Ik had me Kellie groter voorgesteld, maar eigenlijk is ze maar een Ruckertje. Ondanks haar geringe afmetingen in alle mogelijke richtingen, herbergt dit klein machientje een stevige rock-stem en genoeg longinhoud om de trillamelletjes van haar smoelschuiven danig te laten flapperen. The (Hoodoo)Gang toont zich van zijn beste kant en danst naar de wensen van Kellie. Deze heeft al heel wat kilometers op de teller, ik schat ze vanachter in de veertig, maar daar heeft haar show niet onder te lijden. Ze vliegt er nog altijd goed in en haar libido lijkt ook nog in orde. Geen menopauzes bij deze Texaanse katjes, onze medewerker Michel weet er alles van. Het scheelde niet veel of hij zat backstage de trouwpartij te regelen. Een nerveuze set van onze Kellie. Al was het nog maar het tweede live-podium van the Hoodoogang met Ruckertje, konden ze haar toch bijgebeend houden. “Rock Me Baby”, “Blues Is Blues”, “Divin’ Duck”, “Tied Up Tied Down”, al deze nummers laten je verstaan dat up-tempo overheerste. Eén devoot nummer,”Church of Texas” opgedragen aan haar moeder. En “Cook for You” opgedragen aan onze Michel. Hij kromp zowaar in mekaar, alsof zijn appendix gesprongen was. Stevige set van Kellie, en haar set bluesharpjes (Lee Oskar) heeft ze niet voor de show meegebracht…of juist wel natuurlijk. Ik bedoel dat ze er begot goed mee uit de voeten kan. Net een Texaanse Dartevelle. Acht op tien.

CHILLY WILLY (B)
feat. Cora Lee, Genevieve aka Little Gene & Kellie Rucker


 

 

 

 

 

Door den Huibbe en zijn Chilly Willy uit te nodigen om de zaak in schoonheid te beëindigen, speelden de organisatoren van Meensel Blues op veilig. En dat mag natuurlijk. Vanaf het begin zat de vlam al in de pijp. Na de eeuwige opener “Mike Morgan” kregen we directement de Bo-Diddley-medley, ambiance verzekerd, zere gevolgd door “Tinaneenaneenanuu”, meezingen en in de brij roeren met de reuzelepel. De vrouwtjes van The Borderline waren in hun nopjes. Chappie trok in zijn ijver zowaar een kabel van zijn bass over. Gelukkig kon hij een instrument lenen van Marc Pastis van Size Matters die nog aan ’t pinten pakken was in de zaal. De andere Chilly’s hebben niets naar de knoppen geholpen. De show groeide naar een climax. De polonaise was niet echt een groot succes, maar de sfeer zat er zo ook al genoeg in. En als den Huibbe dan nog eens drie gasten uitnodigde om zijn zeskoppige band te vervoegen, werd het podium ineens wat krap en waren de microfoons ontoereikend. Gene Dartevelle op harp, Kellie Rucker (waarom stel ik mij vanalles voor bij die naam ?) vocals en harp en Cora Lee vocals. Den Huibbe had van ’t slag niets meer te zeggen met drie vrouwen op de bühne. De finale werd een grandiose feest met een spetterende “New Orleans” en “Hip Shake”.
De bisser werd Little Walter’s “Mellow Down Easy”. Straf. Maar niet eindeloos, helaas.

Mijn eerste festival van het seizoen was een knaller van belang. Een prachtige affiche en de volle inzet van alle muzikanten maakten er een groot feest van. En niet te vergeten natuurlijk het goede werk van het voluntariaat van de medewerkers en de organisatoren. Uitgebreid bravo en merçi, tot volgend jaar !!

witteMVS

Une Pâques blues...
Meensel-Kiezegem, Hageland ,Vlaams-Brabant:1212 habitants... Dans le coin, chaque village a son blues-festival:Wespelaer (le Swing), Bierbeek, Binkom... et le Borderline de Diest est à quelques lieues...Tous les Flamands ne sont donc pas fans de Helmut Lotti ou Clouseau. Le Ontmoetingscentrum est une chouette petite salle à l'acoustique impeccable et le service bar est compétent..Veel volk, daar in Meensel: des indigènes ,mais aussi des afficionados venant d'outre-Moerdijk. Blues is alive! Pour 10€(8 prévente) tu as droit à 4 bands, qui dit mieux?

Size Matters, un trio de Landen, ouvre le bal.
Hans Frison aux drums, un ket qui doit avoir 18 ans, biberonné au blues. Marc Vandevelde :basse. Polly Wemans: guitare, chant.
Groupe bluesrock idéal pour débuter un festival.Un répertoire 'covers' et un savoir-faire évident.Quelques titres :'Crossroads' 'Key to the highway' 'Route 66' 'Ghetto woman' impeccable,ce titre de BB King,'Stormy Monday' ,puis du Stevie Ray Vaughan 'Pride & Joy' 'Mary had a little lamb'....Polly sait jouer et son chant est adéquat.Ils terminent par 'It's my own business' . 13 titres joués, personne ne s'est emmerdé!

P Van Sant & Band, Mister Peter Van Santvoet n'est pas un novice. Membre des Boxcars avec Monsieur Pol (of Lange Pol) et Luk De Graaf, des mecs ayant joué dans le band de B J Scott, il sort un premier album sous son nom en 1996: 'This hounddog's still howling', suivi de 'Me and the guitarman' en 98. 'I'm a believer' sort en 2004. On lui doit également un CD avec 'Lazy Horse': quelques reprises de Tony Joe White, Steve Earle ou Tom Waits et des compos signées Sante. Des influences blues (Leadbelly),country rock (Johnny Cash) ou American Roots Music (les singer/songwriters:Townes Van Zandt,Bob Dylan,Lee Clayton...).
Peter (zittend op een stoel)chante et joue de l'acoustique,il est accompagné par un band fabuleux : 3 membres du roots combo de Leuven, TUSK.
Dirk Lekenne, guitares (de fameuses touches de slide...) Jo Vandenhaute :basse. Danny Hoedemaekers: drums.
Une première claque de cette riche soirée. Le public présent (en ikzelf) ne peut comprendre que cet artiste ne jouisse d'une renommée internationale. Il est du calibre John Hiatt, Steve Wynn, Chuck Prophet....
'I'm a survivor' ouvre le feu ,effectivement il a l'air d'un survivant. Déjà un shuffle d'enfer. 'On the edge of a razorblade' 'I'm a believer' ...you got a hungry heart ...chante-t-il ,après une intro à la guitare sèche.Country-roots at his best.
'The point of no return' une voix rauque (too much smoking ), une rythmique qui te fouette, southern guitar licks : l'alchimie parfaite , quoi! 'Too hot to handle' (sur' Me and the Guitarman') 'Stick with you' encore des riffs de slide magnifiques sur la Telecaster de Dirk et finalement 'Out of Time'. Tu es projeté dans une étuve : les swamps ou le bayou du Mississippi. La voix et le blues que tu entends ne sont pas ceux d'un pauvre nigger ... No ,man ,that's P Van Sant and Band.
Dames en Heren, je vous demande d'applaudir from Brussels, Miss Geneviève Dartevelle. Et l'harmonica de Big little Gene, entame un combat homérique avec les lignes de guitare de Dirk. Ce 'No-one can forgive me (but my baby)' est un blues d'anthologie .We're getting mad. Et le quintet clôture avec le masterpiece 'Ship of Fools'. All right, folks here's an invitation to the blues...Un truc de la veine des meilleurs Elliott Murphy.
De la roots music, made in Leuven, inspirée et crédible.

Kellie Rucker, five foot tall, née à Oklohama city. Une carrière de plus de 20 ans à arpenter les scènes US. Une chaude throaty voice (à la Bonnie Raitt ) et un jeu d'harmonica groovy. La gente dame, aussi grande que Prince, n'a pas été longue à conquérir le public présent. Les mecs ont aimé sa tenue de scène sexy, dévoilant nombril et haut des fesses. Les nanas sa capacité à se foutre des hommes les plus coriaces. Comme c'est malheureusement souvent le cas (lack of money, you know), elle a laissé son band aux States et se fait accompagner par un band local. In Belgium, The Gang, soit le HoodooGang. Un bluesband de Louvain, déjà 3 CD's à son actif. No shouter (El Grande) this time, la vedette est mini Kellie...mais Geert Zonderman à la basse, Raf Devlieghere aux drums et pour pallier à l'absence du guitariste (Fernando Neris), soignant un cancer, Herman Peters aux guitares.
Let's go: 'Ain't I the right one' un Texas blues, pur souche. Une voix nasale, tasty harmonica, t'en fais pas Kellie, tu es the right one. 'Rock me baby' B B King à l'honneur ce soir. 'Blues is Blues' une profession de foi. Le titre de son CD de 2006 'Ain't hit bottom' la nana a un boîtier, contenant pas moins de 15 harmonicas. Un shuffle de tous les diables pour ce titre, dans lequel elle nous confie son penchant pour l'alcool et les bars. Je lui payerais bien une Budweiser..'Rollin in clover' à 4 feuilles? 'Divin Duck' son mec s'appelle Donald? 'Church of Texas' : les Texans picolent comme des zombies, mais le dimanche, la messe! 'Never goin home' ,elle nous ressemble dans ce cas. 'Cook for you' for the sweet man in front of me. Dammit, c'est moi... I'm married, je lui réponds. It's a detail...Ma conjugale, un detail ? 'Tied up, tied down and twisted' une magnifique love song, downtempo. La môme sait manier le public. She seduces the male listeners de sa voix chaude et sensuelle et grâce à son soulful blues rythmé. 'Nothin to lose 'et pour terminer, le classique de Fats Domino 'I'm walkin'.
Kellie ,je te rejoins aux States ,dès que le divorce est proclamé...


Chilly Willy, non pas le pingouin des cartoons, le bluesband de Diest. Chilly Willy Loony Goony and the Free American Indian Hippy Blues Street Fruits; L'annonceur est parvenu à dire tout ça sans bafouiller,à près de minuit avec une sérieuse cure de houblon. Les 6 Diestois sont des bêtes de scène. Une carrière de 15 ans, tous les festivals blues du pays, mais pas de reconnaissance internationale: injustice flagrante! Wim (kleine baard) Huybrechts: vocals- Alain Counye :guitar, fabuleux à la slide-Yvan Duchêne : harmonica- Kris Lambert : basse-Dirk Cuyvers: second lead et papa Walter Cuyvers : drums..voilà les monstres. Pendant 2 heures , ces malades nous ont fait danser à toutes les sauces, au son de leur blues , tantôt jump ou boogie , tantôt Chicago , ensuite Delta ou Swamp . Un infirme, en les entendant, jette ses béquilles et devient Travolta... Un medley 'Mike Morgan /Bo Didley' c'est parti, les amis. 'You got me wrong' 'Tinaneenanuu' repris en choeur par la salle. 'Got love if you want ' 'Little Girl' 'Pocket full of wishes' tous ces classiques joués de maîtresse façon.Les guitaristes entament une joute infernale, Yvan blows like a hurricane,Papy Cuyvers a à nouveau 20 ans.Le Kris casse une corde de sa basse archaïque...Pis de panaque ,un musicien lui en refile une flambant neuve et la machine de guerre est relancée. Huibbe est au sommet de son art, il nous incite à chanter avec lui ou à faire des moulinets pour montrer que la sauce prend. Le Ontmoetingscentrum devient Ballroom. 'Born Blind' 'Checking up...' 'Help me ', c'est nous qui devons être aidés : we're becoming blues addicts...                                     Huibbe invite quelques ladies sur scène: Geneviève,Kelly et la chanteuse Cora Lee.Ils sont 9 on stage,3 blues harp players (pas des cons)... 'T- Bone shuffle': la folie,salle en ébullition.
Thank you ladies. 'Can't get even' 'New Orleans' et le 'Hip Shake' toutes des versions haut de gamme.
Fin! Vous en voulez encore? Ja, Ja...'I got my mojo working'Muddy Waters à Meensel Kiezegem. Wat gebeurt er? Huibbe s'en va, doit-il rendre visite à Madame Pipi? Non; Cora Lee, de sa voix puissante, prend le relais et le Huibbe danse un rock endiablé avec 2 madames. Om zot van te worden.
Il est 2h30, il gèle à pierre fendre but it was fucking hot in Meensel!
Michel Preumont