CONCERT REVIEW

Voorlopig gehuisvest in een industrieel pand, net buiten de dorpskern van Opwijk laat de organisatie binnen de bloeiende jeugdclub “De Nijdrop” geen enkele opportuniteit onbenut om tijdens de werken aan hun nieuwe optrek, zeker niet in de vergetelheid te geraken. Er hebben in de loop van de geschiedenis van Nijdrop al ettelijke klinkende namen de affiches gesierd en op het podium hebben de meest uiteenlopende, ook van internationale faam, acts hun ding gedaan. Altijd voor volle zalen. Zo ook vanavond. In de hall die uiterst professioneel is ingericht om dergelijke voorstellingen met verve aan te kunnen, treden eerst Smokestack Lightnin’ uit Duitsland aan. In weerwil tot wat hun groepsnaam zou kunnen laten vermoeden, spelen ze géén blues. Dit is een pure americana-band waarover je al meer hebt kunnen lezen in deze electronische pagina’s. Door omstandigheden heb ik echter enkel de laatste nummers van deze band kunnen meebeleven, en met name één hunner beste hommages aan één der groten ‘still alive and well’  Tony Joe White van “Polk Salad Annie”. Al te dikwijls wordt dit nummer gedoodverfd als zijnde een Elvis-nummer, maar deze rockheld heeft het simpelweg gecoverd. Veel meer kan ik dus niet vertellen over deze gig, tenzij dat ik er niet aan twijfel dat het dik in orde zal geweest zijn te oordelen aan de laatste songs die ik nog hoorde. Ook zij hadden een nieuwe CD te presenteren “Heads of Agreement”. Ik heb nog niet de gelegenheid gehad ze te horen, los van de twee samples op hun website, maar de artwork is alvast reeds een voltreffer. Voor de cd presentatie van Smokestack verwijzen we u naar de presentatie van zondag 27 april in de Borderline te Diest.

Na een korte pauze van vijfentwintig minuten kwamen The Seatsniffers opzetten. Fris gewassen en geschoren, dixit frontman Walter Broes, die beklemtoonde dat ook zij in bad gingen voor zulks een evenement als een CD-presentatie en daarmee de fans uitnodigend om wat dichter bij de bandstand te komen. Ha die Walter toch. De opener was het gekende “Red Hot Mama”, een klassieker van de Sniffers, onmiddellijk gevolgd door een nieuwe song “Git’r Done”. Alle elf de nummers van de nieuwe CD “Turbulence” kwamen aan bod, verspreid over de hele set. Het is haast niet voor mogelijk te houden hoe Broes, die alle nummers schreef, het volhoudt om tien puike nummers bij mekaar te boksen, die volledig beantwoorden aan die typische “Seatsniffer”sound, die net zogoed ska en reggae-elementen kan inhouden, maar toch blijft klinken als fifties rock and roll. Enkele highlighters of potentiële singles kan ik je alvast meegeven. “Bangkok” een surfnummer met vocals, reminding of Link Wray, “She’s Mine” met die Gene Vincent tongue in cheeck en “(You need a) Checkup from the Neck Up” een mogelijke opvolger voor “Assy” ?! Opgelet ladies en gentlemen, dit album is een groeiplaat en wordt met elke beluistering een stuk interessanter en beter. Net zoals de ware liefde. Bij god, was ik dat ? Voor de nieuwe song “Boat” werd de hulp ingeroepen van ‘motherfucker’ Bernie Batke, de zanger/bassist van Smokestack om de vocals te verzorgen. Dit nummer is het enige op de nieuwe CD dat gedeelde credits heeft met Bernd Batke. In het daarop volgende “Dark in My Heart” eveneens van de nieuwe, nam Piet De Houwer de vocalen waar en laat zijn drumstel aan de goede zorgen van Michael Kargel van Smokestack over. Backing vocals by Walter en Bernie en gitaarversterking met Frieder Graef, ook van S.L. Laat ik vooral niet vergeten dat eerder in de set de baritonsaxofonist Mark de Maeseneer werd geïntroduceerd. Vanaf “Rocket : Flip, Flop and Fly” kwam hij met regelmaat de band versterken met zijn edel getoeter.
Drieêntwintig songs kregen we in onze strot geramd in één doorlopende set, zonder één enkele keer te moeten kokhalzen. Dat is een prestatie die enkel de groten, zoals deze heren, kunnen hard maken. De set wordt nog groter met die elf nieuwe songs.”She’s a Fox” en “Assembly Line” waren als vanouds de bisnummers. Maar ze waren genoodzaakt om nog ‘off-setlist’ drie nummers méér te encoren “Sticks And Stones” gevolgd door een Hank Williams-song in de Jason & the Scorchers-uitvoering en het onvermijdelijke kippen-epos “Chicken Song” kot-kot-kot….

Een geslaagde CD-presentatie voor de provincie Vlaams-Brabant. De volgende dagen komen er nog meer. Check onze Rootsville-agenda !!!!!!!!!!

witteMVS