CONCERT REVIEW

Eén van de eerste zomerzondagen van 2008 was natuurlijk een spelbreker voor de opkomst van dit optreden en tevens CD voorstelling van Smokestack Lightnin'. Mede door het vroege aanvangsuur en het prachtige weer was het natuurlijk voor velen onder ons nog echt terrasjesweer. Voor de Die Hard fans zou het evenwel een onvergetelijke zondagmiddag worden.

Volgens Bernie Batke (vocals/upright bass) zouden ze zonder verpinken hun job op het podium doen en omdat dit vooreerst professionals zijn zouden ze er zonder meer een lap op geven. Opener van de (vroege) avond was tevens de opener van hun nieuwste cd. 'In The Morning I'll Be Gone' is een a capella nummer en een steengoede opener om tevens de allerlaatse fans toch van het zonnige terras af te halen. Hun eerste set bevatte voor het merendeel oudere songs en zij volgden aan een sneltempo elkaar op. Don't Think Twice, Gimme More, Highway Petrol e.a....

Toch kregen we onder al het geweld van oude songs toch ook enkele van de nieuwe cd en op Country Girl begonnen enkele meegekomen Strolling Girls hun ding te doen. Strolling is iets wat we in de Borderline zelden of zeg maar nooit te zien krijgen en voor sommige Borderliners was het toch even wennen. Ook van de partij waren de mensen van Hoockrock en ik durf er al geld op te wedden dat op editie 2009 er zeker bands uit de stal van Twinstreet op de affiche zullen staan. Na ongeveer een klein uurtje eindigde de eerste set ook met een nummer van 'Heads of Agreement' en werd de surfsong Big Kahuna (Batke/Broes) onder het goedkeurend oog van Bart (Twinstreet) het laatste wapenfeit van de eerste set en haasten de Smokestackers zich naar buiten om ook nog een greintje zonneschijn mee te pikken.

Na een 20-tal minuutjes moesten de heren toch ook het terras weerom omruilen voor de Bühne wat ze ook zonder verpinken deden. Bernie, Frieder, Michael en Dirk beklommen terug het podium en de Twangsound kon terug zijn intrede doen. Opener van de 2de set werd het machtige Soulbeat, een nummer waarop vrijwel niemand kan blijven stilstaan en een opener om u tegen te zeggen. Deze set zou meer gekleurd worden met nieuwe songs. Na Babes & Bucks een verhaaltje over de truckerswereld werd er ook op vraag van...ééntje gespeeld voor de bikers en volgde Hell's Angels. Wat dan kwam was outstanding!!! Bij de eerste tonen van 'No Hoot' werden de meetsten onder de aanwezigen met verstomming geslagen. Zelfs de leden van 'The Black Cat Bone Squad' waren plots één en al oor voor deze toch uit de band springende song. Een nummer waarbij 'Kings of Leon' of zelfs de 'Kooks' zouden van watertanden. Dit nummer heeft een heel hoog potentieël aan hitgehalte. 7Years, Rise & Shine en het Bowie nummer Kooks ze volgden nu allemaal aan een tamelijk hoog tempo.

Stillaan ging het naar het einde toe maar niet zonder hun versie van Polk Salad Annie te brengen en de Borderline op z'n kop te zetten. De aanwezigen wilden meer en het geroep om de encore oversteeg alsof er enkele honderden aanwezig waren. De prachtige Rumba 'Down to Your Heart' was het resultaat dat velen begonnen te dansen en de Twangversie van Paredise City kende zelfs zoveel bijval dat om een derde encore gecandeerd werd.

Zoals vrijwel altijd hadden de afwezigen ongelijk en zouden de aanwezigen deze avond wel blijcen koesteren.