FRIED BOURBON (B)
website

Voor het eerst is er vanavond een club-optreden in J.C. Metteko. En ze komen niet zomaar met de eersten de besten op de proppen. Fried Bourbon mogen dan wel de local heroes zijn, sinds een paar jaar hebben ze een landelijke status opgebouwd, waar men stilaan U kan tegen zeggen. Ook in het internationale bluesgebeuren mogen ze van allengs een woordje meeklappen. Dat hebben ze niet in het minst te danken aan hun samenwerking met Roland en Gene Taylor. Maar begrijp me niet verkeerd, dat deze grote meneren van de blues hen weten te vinden, hebben ze dan weer te danken aan hun eigen talent. Roland staat bekend voor zijn goede neus, waar het betreft heuse blues-zielsgenoten op te sporen en Gene Taylor, met een palmares  waar o.a. Canned Heat, The Fabulous Thunderbirds, The Blasters en Kim Wilson op prijken, vindt zich niet te beroerd om met hen op te trekken. Moet ik er nog een tekeningske bij maken ?

Steven, Tim, Patrick en Jürgen beginnen de twee sets met een bloemlezing uit eigen werk. Gnarf…dat komt vooral uit hun laatste CD “Boogie Blend Blues”. Ik mag veronderstellen dat iedereen dit kleinood reeds in zijn bezit heeft !? Degene die ze nog niet heeft is waarschijnlijk pas toegetreden tot de blues-liga, of hij is doof voor goeie muziek van eigen bodem. Hij kan nog alles goedmaken door ze nu snel te kopen, want de nieuwe staat reeds op stapel. Deze wordt te water gelaten begin 2009.
Fried Bourbon geeft ons een voorsmaakje van de toekomstige nieuwe, middels “River Styx” een up tempo nummer over de rivier die naar het hiernamaals leidt en “Angelina” een real lowdown delta-ding met Tim op zijn vettigst mogelijke gitaar. Het wordt weer een goeie, I feel it in my bones.
James “Boskabouter” Harman, heeft nog een paar dagen aan zijn tournée gebreid om deze voorlopig éénmalige gig met Fried Bourbon te doen. Of is het misschien een try-out voor zijn volgende Europese tournée, met onze jongens als backing ? Dat zal de toekomst uitwijzen. Dit is een gissing mijnentwege. Men heeft me niets verteld.

Waar James Harman op het eerste gehoor een swingende west-coast man is, met een hoog gehalte aan virtuositeit op de bluesharp, wordt bij nadere beluistering betrapt op overspel met lyrics. Het zal de geheide republicanos niet zinnen wat deze man allemaal durft te zingen. Hij neemt het zogenaamd voorbeeldige Amerikaanse sjabloon van samenleving stevig op de korrel in nummers zoals “Lowdown Grown-up Jive” en “Double Hogback Growler”. De politiekers/carpet-beggars krijgen nog een extra complimentje in “Piecework Politicians”. Het doet altijd plezier te horen dat niet de volle 100 % van de Amerikaanse burgers, verknocht is aan de “goede” zaak.

Waar Harman in de eerste set eerder laidback uit de hoek komt, steekt hij in de tweede helft een tandje bij, om maar eens wielerjargon te gebruiken. Wat Steven in het begin van de set in gang gestoken heeft, moet hij afmaken. Hij vuurt voortdurend Tim aan, die de rauwste bluesklanken uit zijn gepeigerde Harmony perst. Het komt tot prachtige duels tussen die twee. Naar het einde toe roept James nog zijn harmonica-collega’s op de bandstand. Big Dave en Steven Troch blazen en zuigen samen met Harman de finale van dit geslaagde concert.
Eén minpuntje, de klank was aan de doffe kant.
Het zaaltje zat goed vol. Tenminste vijftig procent van de aanwezigen waren muzikanten van de Belgische bluesscene. En zelfs onze vrienden Californiens waren komen opzetten. The Mississippi Mudsharks waren voltallig en in vorm voor hun komende tournée al wat lokale sfeer komen opsnuiven.
Prachtige thuismatch was dit voor Fried Bourbon. Houwen zo.
witteMVS