Vrijdagavond, 03 oktober en op de concert kalender van ROOTSVILLE belooft het een zeer drukke avond te worden. In Nekkersdal gaan de moedige pogingen van Phillipe verder met het promoten van Belgische bands. Al is dit één van onze vaste stekken, vandaag moeten we ons helaas doormidden knippen omdat al sinds lange tijd beloofd was om eens naar Brug(h)e af te zakken om er de roots van Billy Bop op te zoeken. Nu is vrijdagavond niet precies de avond dat Roots Music Brussels optreden op het programma heeft staan dus werd het zo wie zo moeilijk.

Het verdict luidde dus, onze witte naar Nekkersdal en ikzelf zou de ellenlange files op een vrijdagavond naar Oostkamp trotseren. Regen, avondspits en het daarbij horende bumper aan bumper rijden, het zag er hoegenaamd niet prettig uit. Bijna drie uur deed ik erover om de afstand van een kleine 150km te overbruggen….

Aangekomen in zaal ‘De Gilde’ in de Kortrijkstraat werd ik al onmiddellijk naar het zaaltje door verwezen achterin het gebouw alwaar de ‘coral’ van The Country Eagles zich bevond. Buiten geen enkel paard te bespeuren maar binnen des te meer Cowboys en Cowgirls. Dadelijk de Guy van Big Bayou Bandits ontdekt tussen de menigte en met een eerste Jupiler in de hand voelde ik me toch al onmiddellijk thuis.  Enige tijd later kwam er een ander iemand bij ons staan en dit bleek dan Mr. Blue Boogie te zijn. Patrick aka Mr. Blue Boogie die ook in de vzw Billy Bop zetelt was één van de redenen om naar Oostkamp af te reizen. De deskundige reviews in het Engels op onze site zijn immers van de hand van Patrick en ik had nog nooit het genoegen om deze drukke duizendpoot in levende lijve te ontmoeten. Patrick zetelt ook in het RAZOR REEL FANTASTIC FILM FESTIVAL dat jaarlijks in Brugge wordt gehouden en daar dit ongeveer de periode is dat dit in volle voorbereiding is, ligt het sociale leven van Patrick nu wel eventjes op een hoopje.

Tijdens zijn rondreis in Texas van juli dit jaar (waarvan de bevindingen zijn te lezen op onze concert reviews) verzeilden Patrick en z’n vrouwtje in de ‘Gruene Hall’ in Gruene-Texas. Deze legendarisch Country tempel is tevens ook de ‘hometown’ van Two Tons Of Steel en omdat dit viertal een tour hadden gepland in Europa werd er maar onmiddellijk een ‘gig’ aan toegevoegd door Billy Bop.  Two Tons Of Steel zijn reeds meer dan dertien jaar de huisattractie van de Gruene Hall en nu dit viertal buiten de States op ronde is, konden we natuurlijk een concert van deze ban uit San Antonio niet aan onze neus laten voorbijgaan.

Kevin Geil (guitar & vocals), Chris Dodds (drums), Chris Rhoades (up-right bass) en Dennis Fallon (Telecaster) brengen een mix van country, rockabilly  en rock ’n roll en een optreden van dit viertal mondt gegarandeerd uit in een heuse party. Na zich tegoed te hebben gedaan aan onze nationale friet voelden Dennis & Co zich onmiddellijk thuis in deze Honky Tonk Bar. Two Tons Of Steel, wiens naam is afgeleid van een ’56 Chevy,  begonnen al dadelijk in overdrive  in volgens hun ‘this place hotter than Hell’ met nummers als ‘Hold Over Me’ en ‘Ice Cream Man’. Swingende country en onvervalste rock ’n roll loodsten al onmiddellijk enkele Elvis-look-a-like naar de dansvloer. Eerst had ik zo iets van …oef, geen line dance maar in de zijbeuk van dit etablissement waren de leden van The Country Eagles er wel degelijk aan begonnen en nog steeds begrijp ik niet hoe de verschillende danspasjes bij desbetreffende songs horen.
Met ‘Alcohol & Pills’ werd het tempo er voor eventjes uitgehaald en dit nummer bracht Dennis M op z’n Telecaster met heel veel Twang gevoel. Eén van de lijfliedjes van TToS is natuurlijk Two Tons of Steel waarbij de bijhorende ‘Yell’ Two Tons thuis hoort….comprendo!!! Dennis F brengt met zijn akoestische Ephifone een showtje dat swingt en het lijkt wel of deze gasten zijn onvermoeibaar. Het eerste deel van het concert werd aangekondigd maar voor het tijd was voor de commerciële inlassing werd er nog een sing-a-long verzorgd met ‘I wanna be Sedated’…I I I I I wanna be  Sedated.. Einde, no way, niet alvorens nog een R’nR medley uit de mouw te schudden van Big Joe Turner met ‘Shake, rattle & roll’ en ‘Flip Flop & Fly ‘…

Onder de pauze kreeg ik contact met enkele ‘locals’ en toen ze van me vernamen dat ik uit de streek van Diest kwam begonnen de ‘Para’ verhalen zo los van de tong te komen. Natuurlijk zijn we hier voor TTOS en een praatje met Dennis F leerde me dat het uiteindelijke doel van de trip een festival was in Nantes (F). Vervolgens terug naar Duitsland en Zwitserland alvorens een pitstop te houden bij onze noorderburen. Eenzaamheid kennen deze gasten niet want ergens zijn ze al hun ganse carrière de hort op. Op woensdag hadden ze nog een ‘gig’ afgewerkt in de Spirit in Verviers en gisteren avond waren ze met Guy en Patrick eens stevig gaan stappen met de nodige ‘shots’. Texaanse stevigheid want van de losbandige avond was niets meer te bespeuren of oefening baart kunst….

De tweede set begon zoals de eerste was beëindigd …. Hot Steamin’Rockabilly. Met ‘My Gal is red Hot’  werd de dansvloer al onmiddellijk terug bevolkt en kon de tap terug open. Na ‘Diddly Daddy’ met een Tequila-riff werd de ‘Guy’ op het podium geroepen en mocht deze zijn kunstjes op de Up-right bass tonen. Zonder aarzelen werd ‘Blue Moon of Kentucky’ ingezet en het leek of Guy mee op tour was. ‘That’s Allright Mama’, 'Red Headed Women', ambiance in overvloed wat zelfs leidde tot een onvervalste Cajun Two Step.

Once in a while we play a love song…werd het startschot voor Guy en Patrick om de verloren tijd in te halen met hun Ega’s en met ‘You Know’ konden ze tijdens een slowdans terug hun puntenaantal uit de rode zone brengen. Ondertussen was het bijna middernacht en de file nog in mijn achterhoofd begon ik afscheid te nemen en was het voor mij…

T for Texas,
T for Tennesee,
T for Two Tons en G for Goin’ Home….

Op de radio speelde Prince Buster en de Skatalites en zo kon ik de 150km lange terugweg naar één van mijn favoriete groepen luisteren en was ook die tijd zo voorbijgevlogen….

NEXT BILLY BOP EVENT

and don't forget...