BIG DAVE McLEAN (Can)
my space

Vrijdagavond 07 november en eerste officieel concert in de vernieuwde Borderline. De eer was weg gelegd voor het Canadese trio ‘The Perpetrators’. Velen onder jullie hebben deze gasten tijdens hun uitmuntend concert bezig gezien als de revelatie van BRBF Peer editie 2008. Wij van  ROOTSVILLE waren al van onze sokken geblazen toen  we Jason & Co in 2007 zagen optreden in Nekkersdal te Laken.  Ondertussen hebben er enkele veranderingen plaatsgevonden sinds 2007, Peer en nu. Na hun smaakmakend optreden op de Peerse weide ging de drummer weg van de band en moesten Jason ’Howik’ Nowicki en z’n partner Ryan Menard op zoek naar een vervanger voor de ‘baterie’. Lang hebben ze niet moeten zoeken want de drummer die op de vorige  cd’s van de partij was werd vlug bereid gevonden om zijn solo carrière even opzij te schuiven en met zijn voormalige buddies Europa te verkennen. Voor Scotty Hills was het dan niet nodig om een inwerkperiode in te lassen omdat hij de setlist reeds perfect onder de knie heeft.  Voor de huidige ‘Tour of Duty’ hebben ze hun nieuwste Cd mee die eigenlijk een ‘Live’ optreden is uit 2007 en die voor de fans weinig nieuws in petto heeft al zullen ze deze zeker in hun collectie willen hebben om thuis terug te kunnen genieten van een optreden van ‘The Perpetrators.

‘The Perpetrators’ zijn na Peer wel gelanceerd en dat merk je wanneer Wim en een gevolg van Peer alsook Walter De Paduwa (Dr. Boogie) hun opwachting maken in The Bordeline. Jason, Ryan en Scottie brengen garage Rock met Bluesinvloeden van grootmeesters als Howlin’ Wolf en Hound Dog Taylor en beuken er meteen van de eerste minuten stevig op los.

Tot één van de openers behoort ook werk van Neil Young, ‘Are You ready For The Country’ komt uit hun Cd van 2005 en van deze ‘The Gas and the Clutch’ brengen ze ook ‘Roller Coaster Love’, ‘The Woman I Love’ en wat surfsound met ‘Scratch The Surfisch’. Met ‘Baltimore’ en een oud Stones nummer ‘Off The Hook’ sluiten ze deze wervelende eerste set af. Afsluiter van deze set is tevens de opener van hun ‘Live at Time Change’ cd, pure Stones R ’n R  en daarmee was de jacht naar de bar geopend.

Even opdrogen in ‘The Green Room’ van The Borderline en Jason & co waren klaar om nog een versnelling hoger te schakelen tijdens de tweede set en begonnen met eentje uit ‘Tow Truck’ (2007), ‘Call Me’. Stevig slide werk is één van de ingrediënten van dit Canadees Trio en daar hoort natuurlijk werk van Elmore James bij met de ‘Sun Is Shining’. Ondertussen is de plaats voor het podium in een dansvloer omgetoverd en dit zou zo blijven tot het einde van het concert.  Op deze tour zijn ze vergezeld van Big Dave McLean waarvan je de cd recensie van m’n partner in crime ‘de witte’  kan terug vinden in onze cd rubriek. Met de inbreng van Big Dave, die Jason als zijn mentor naar voorschuift maakt de stevige garagerock plaats om de Blues een beetje meer op de voorgrond te brengen.

Terug naar de act van ‘The Perpetrators’ en dit zou een einde worden waarvan de aanwezigen nog lang zullen nagenieten. ‘Take Your Time’ wordt speciaal opgedragen aan Dr. Boogie en de party werd naar een hoogtepunt gebracht wanneer Jason , Ryan en Scottie aan hun obligate rollenspel beginnen.…
Scottie als gitarist en vocals met Hound Dog Tayor’s  ‘Give Me Back My Wig’ waarna Jason de basgitaar onder handen neemt en Ryan een ‘pubrock’ versie brengt van ‘Red River Rock’ en met ‘The Woman I Love’ komt het voorlopige einde in zicht. Onder toedoen van nu eens geen Duvel maar van enkele Karmelieten is het tijdens de eerste encore tijd voor boogie met o.a. ‘She Asked Me (So I Told Her) van T-Model Ford aka Taildragger.

De aanwezigen lieten het niet aan hun hart komen en het werd stilaan drummen om een plaatsje op de dansvloer te kunnen bemachtigen wat toch een handelsmerk is voor de optredens in The Borderline en wat iedereen stilletjes hoopte werd een feit en er werd een tweede ‘super encore’ ingelast met liefst drie nummers, ‘Send Me Back To Georgia', Rock Me Baby' en het definitieve einde van dit wervelend concert werd er eentje van Ray Charles. Onder de tonen van ‘What I’d Say’  en het oorverdovende applaus voor een derde ‘encore’ hielde Jason , Ryan en Scottie het dan toch voor bekeken na een setje van ruim 3 1/2 uur en werd het voor iedereen een herinnering die zou blijven nazinderen….

Tijdens m’n gesprekje met het trio werden er geen vragen gesteld die langer zouden zijn dan de antwoorden maar lieten we Jason ronduit vertellen over zij idool Magic Slim en de manier waarop hij vol bewondering over deze ‘verteraan’ kon vertellen sprak boekdelen waaruit je kon opmaken dat hij wel alles van diens repertoire kende waardoor ik hem bedankte met achteraf wel enkel nummertjes van Magic Slim te draaien en hij daarop wel spontaan begon te dansen. Scottie bezorgde me tevens de cd van zijn soloproject  en werd door de Borderliners toch bedankt voor zijn kunnen en er werd vermeld dat zijn zangkwaliteiten er best mochten zijn.

'The Perpetrators' mengden zich onder de aanwezigen en er werden nog enkele karmelieten soldaat gemaakt. Onder het toezicht van roadmanager Heather Shaw werd er verzameling geblazen en trok deze bende moe en voldaan naar hun hotel voor een welverdiende nacht (ochtend) rust en op naar het volgend concert....The Borderline,....daar duurde de 'after party' nog tot 's morgens met vele houten koppen tot gevolg...