Ergens zes maand geleden ontving ik een bericht dat in de Blueswereld rond Aarschot in zou slaan als een bom. Na zoveel jaren gelukkig samen te wonen zouden Bruno (gevarenwinkel) en zijn altijd goed gemutste Vivke dan toch de stap gaan wagen en zich als echtpaar laten registreren. Na zoveel jaar in zonde te leven zouden ze dan eindelijk als gehuwd koppel onder de mensen kunnen komen.
Was het een 'gossip' of de waarheid? Feit is dat iets later op 'Cognac Blues Passion' de Bruno hardnekkig bleef ontkennen al zagen we toch in zijn oogjes dat er iets van aan zou zijn. Een ganse week werd er in Frankrijk gegokt wat er van zou worden tot het nieuws stilaan op de achtergrond begon te raken, maar....
'I heard it Trough The Grapevine' (CCR) ...enkele weken geleden stak het nieuws terug de kop op en bleek het de harde realiteit te worden. Toch hing er nog een sluier van mystiek rond maar het huwelijk zou dan toch plaats vinden op het Aarschotse stadhuis op vrijdag 05 december 2008. Er werd wat rond gespeculeerd en afgesproken om toch aanwezig te zijn in 'Osschot' om deze gebeurtenis op de gevoelige plaat te komen vastleggen. Toch werd het weerom stil rond dit nieuws...
Vrijdag 28 november, 'What's Goin' On' (Marvin Gay)...een super concert in de Borderline met Alex Schultz en 'Hoor Wie Klopt Daar Kinderen' (Traditional) ...neeje niet de Sint maar den Bruno en hij kon het niet nalaten te vertellen dat er op 04 december iets te gebeuren zou staan. Wij lieten eerst blijken dat we het in Keulen horen donderen omdat je de pret niet mag bederven, maar eigenlijk wisten we dit al maanden, alleen de juiste datum was ons tot voor een paar weken nog onbekend... en de Bruno zag er zielsgelukkig uit...
Vrijdag 05 december, 15.30h we mogen niet te laat komen en ik trek gepakt met mijn kodakske richting 'Osschot'. Als je dacht dat het daar eenzaam zou zijn dacht je verkeerd. Nog nooit zoveel volk gezien aan een stadhuis om een huwelijksplechtigheid mee te maken. Bruno en Viv hebben al een tamelijk grote vriendenkring en het leek er op dat die allemaal getuigen wilden zijn. Bluesliefhebbers, medewerkers (Ge)Varenwinkel, medewerkers JC De Klinker, vrienden en... nee geen vijanden want voor zoveel ik weet hebben zij er geen. Via insiders vernam ik dan toch dat het eigenlijk al bijna een jaartje moet geleden zijn dat Bruno aan Viv de vraag had gesteld ergens op eenzame hoogte in een skilift als een echte 'Yodel Jongen' (Manke Nelis)...
De belangstellenden bleven maar toestromen en zo ook de 'Kirri' een van Bruno's jeugdvrienden die er kwam aansleuren met zijn gitaar. Allee jong...e lieke zingen? Nee alleen maar spelen, de Bruno heeft in het geniep een zangcursus gekregen (!?) en zou zijn Vivke de liefde verkondigen in een lied.... That's Amore (Dean Martin) !!!
Klokslag 16.00 reed er een 'Red Caddilac'(Johnny Rawls) de rijlaan voor het stadhuis op en begon het applaus spontaan los te barsten als zou het hier om 'sterren' gaan, wat ze eigenlijk ook zijn, want al meer dan 10 jaar zet dit koppel zich in om samen met tal van medewerkers het plaatselijk 'Bluesfestival' op de kaart te zetten, wat nog steeds met groeiend succes plaatvindt. Viv en Bruno werden als 'stars' onthaald in de inkomhal van het stadhuis en ze konden het nauwelijks geloven dat deze gebeurtenis zoveel deining zou teweegbrengen...
Onder de aanwezigen was er ook een supporter van 'FC Aarschot' :-). Deze brave man sleurde met een ouderwetse 'brandsirene', al werd hij er meteen op gewezen dat hij stil moest zijn want dat de ganse derde verdieping op dit stadhuis nog zou slapen. They're working 'Nine To Five' (Dolly Parton)....
Ready to 'Work That Stuff' (Paul Oscher) en onder deskundige leiding werd het toekomstig echtpaar de 'trouwzaal' ingeleid en de 'twee rechtvaardige rechters' die deze feestelijkheden in goede banen moesten leiden waren onder de indruk van zulk een opkomst...zou het hier dan toch om BV's gaan? De trouwzaal bleek ei zo na te klein te zijn maar gelukkig kon er aan de zijkant nog worden recht gestaan. Na 17 jaar in 'zonde' te hebben geleefd zaten ze hier dan. De meesten onder ons hebben dit al meegemaakt en weten ook dat, al gaat het hier om een heugelijk gebeurtenis die menig persoon zijn leven grondig overhoop haalt, dit in enkele minuten voorbij is...en daar moeten we dan nog voor betalen ook, maar ja de 'gemeentekas' moet regelmatig gespekt worden.
Na enkele 'wettelijke' 'geplogendheden was het dan ineens al zo ver, en dit moest dan bijna een gans jaar geheim blijven! De Bruno mocht eindelijk zijn 'bruidje' kussen onder het geluid van de sirene en het was zowaar 'The Look of Love' (Dusty Spingfield). En dan de verrassing voor Viv.. haar Bruno gaat e lieke zingen (!?). Orkestmeester van dienst, de Kirri, komt naar voor en gezamelijk vertolken ze een Vlaams blueske. Met 'Daget Wet' (Axl Peleman) verkondigt Bruno zijn liefde voor zijn 'Greatest Love' (Witney Houston) en 'ons' Vivke kan nu toch haar traantjes niet meer bedwingen en werd het 'Crying in the Chapel (Artie Glenn) 'cause they (finally) got Married....en konden zij hun 'Book Of Love' (The Monotones) in ontvangst nemen.
De gebeurtenis was op deze plaats ten einde maar iedereen werd door het kersverse echtpaar uitgenodigd om in de 'gasthuisschuur' er eentje te komen pakken en Bruno en Viv konden beginnen met het in ontvangst nemen van de gelukwensen. Buiten hadden enthousiastelingen er een dranktentje opgesteld en onder leiding van 'Sint' Jokke konden de dorstigen aldaar reeds hun dorst laven.
Ik ben dan nog eventjes naar de 'gasthuisschuur' getrokken waar de nu 'officiele' schoonbroer van Bruno de locatie had omgetoverd tot een waar 'Champagne & Reefer' (M. Morganfield) festijn. Het werd er in korte tijd te druk en ik had nog andere verplichtingen zodat ik afscheid nam van het 'kersverse' paar en hen alleen liet met de talrijke gelukkigen....Reet, Petite and Gone (Louis Jordan).
Gelukwensen kunnen nog gemaild worden naar bruno@rootstown.be maar haast je want het is winter en dan is het voor Bruno jodelen geblazen in de bergen...
ALLE GELUK TOEGEWENST AAN VIVKE & BRUNO