HAUTEKIET & DELEEUW (B/NL)

Dat de patron van de Borderline niet verlegen is om van tijd tot tijd uit te pakken met iets groots, iets anders dan we normaliter gewoon zijn, daar kijken we allang niet meer van op,
Maar een optreden van HAUTEKIET EN DE LEEUW, daar konden we alleen maar van dromen. Het was het derde optreden van bovengenoemde heren, nadat ze hun ding hadden gedaan in de AB te BRUSSEL, en in PARADISO te AMSTERDAM. Mag ik dan stellen dat de BORDERLINE te DIEST behoort tot de groten van de lage Landen? Ik denk het wel.
Deze optredens schotelen in een theater tournee waarin verhalen, gedichten en liedjes elkaar afwisselen.
En afwisseling is troef, van het tegen de achtergrond van Hautekiets sobere spel door de voormalige frontman van The Trockner Kecks gedeclameerde gedicht “Hart in de keel”, tot het weelderig gearrangeerde “Het leven is nog nooit zo mooi geweest”. Openen deden zij echter met “Waar gaan we heen?”, op piano en zang, en het was meteen genieten van dit ingetogen akoestische liedje. Mark Bonne (ex-Radios), en Wladimir Geels (ex Noordkaap) als Ritme-sectie, betraden bij het tweede nummer ook het podium, en “Thuis”, waar het er best wat ruiger aan toe ging, met regelmatig uitbundige gitaren en drums en dit fijne staaltje schrijverskunst :

Ik had wat eerder moeten bellen
het wordt wat later dan normaal
iets op het werk, iets met computers
het is een lang en saai verhaal

Set 1, die misschien iets langer had mogen duren volgens mij, maar volgens Mijnheer de Leeuw was dit het voorprogramma, en speelden ze dus hun eigen support, werd afgesloten met de alom bekende meezinger “Dag zo mooi” uit het rijke verleden van “The Trockner Kecks”.

Lang lieten ze ons niet wachten, en set 2 werd alweer akoestisch in gezet met nummers zoals “Niemand thuis”, “Mijn liefste” en “Wat telt is liefde”. 
You love it or you hate it, ik vond dit prachtige poezie.

Op hun CD “WAAR” staat ook een cover van Mister LOU REED’S “Caroline says”, hetgeen niet zomaar een cover is. Neen, de tekst werd omgezet naar het nederlands en het resultaat is adembenemend zoals elke aanwezige zal kunnen beamen. Genoeg trage nummers moeten de heren gedacht hebben en “Bar Tropical” werd gespeeld in de volledige bezetting en dat we hier te doen hadden met full-professional muzikanten werd al snel duidelijk. Het Beukte, ramde, kortom, het was super.
Als afsluiter werd geopteerd voor “Nu of Nooit” van de Kecks, door iedereen gekend en bemind. Dit smaakte naar meer en er moest een bis komen, en dat deden ze dan ook met twee nummers, “Dit is jouw Leven”, en, hoe kan het ook anders “Ooit zien we mekaar weer”.
The after-party, op de tonen van Good old DJ Freddy, ging nog door tot in de vroege uurtjes, waaruit zou moeten blijken dat dit weeral een geslaagde Border-Night moet zijn geweest.
Wim.