13th SOUTHERN BLUESNIGHT HEERLEN 2009
website
FRIDAY MARCH 20 - THEATER HEERLEN
reporter: Anja
photo: Guido Luckermans
comments: mail
Het stadtheater te Heerlen was vrijdagavond het toneel voor alweer de 13 editie van de “Southern Bluesnight”. Drie verschillende podia waren er te vinden in dit in 2007 vernieuwde theatercomplex. Een concept dat bij onze noorderburen goed gesmaakt wordt maar voor onze Belgische” festivalmakkers misschien wel ietsjes te net is. Maar bon ’t voordeel is dat je niet kan geconfronteerd worden met onverwachte weersgrillen of andere ongemakken die je in een zomerse festival(eh… koeien)weide kan tegenkomen.
Drie podia wil zeggen keuzes maken, je kan er enkele uitpikken ofwel overal een beetje gaan proeven. Wij kozen voor het tweede.
my space
Om 20u werd de aftrap gegeven door onze landgenoten van Jimson Weed in het DSM theatercafé je zou het kunnen omschrijven als een gezellig clubpodium. Deze upcomming Waalse band pakte het publiek onmiddellijk bij hun nekvel met pure down home rootsblues.
Elmore James, Jimmy Reed, Little Walter, in de traditie van deze grootheden bracht de band nummers als You’re So Mean To Me, Gimme Back My Wig en Rock This House. Sterke slidegitaar fingerpicking van gitarist – zanger Pat stal de show en het gebruik van de maracas in enkele nummers door mondharmonica-man Guy creëerde een swing waar geen enkele Hollandse heup kon aan weerstaan. Dit was klasse en iedereen deelde die mening.
website
my space
no buts and no maybes
Mijn tocht door de gangen langs de cd en gitaar stand bracht me naar de Limburgzaal, een zaal met een heel groot en hoog podium waar ondertussen Bryan Lee en zijn Blues Power Band in no time iedereen inpakte met zijn geweldige zang en propere gitaartechniek.
Vorige week in de MOD vond ik ze beter overkomen. Misschien was dit manhoge podium iets te groot, misschien was de “Music Hall mix “ ietsje erover voor dit sympathieke kwartet, maar ze leverden uitstekend werk met nummers als The Things I Used To Do en Don’t Bite The Hand That Feeds You. Met Sick ’n Tired voorop brachten ze het echte New Orleans feestje op gang waarin de pianist de ruimte kreeg op zijn kunnen te demonsteren.
THE BIG FOUR feat. Roby 'Supersax' Edwards (B/NL)website
CD review
Ondertussen was in de Rabozaal een ander feestje danig uit de hand aan het lopen daar aangekomen lag Roby Supersax Edwards al enkele minuten tussen het publiek op zijn rug in de fluwelen zetels te soleren met zijn sax samen met de Nederlands/Belgische band Big Four waarin we ondermeer BJ Biesmans (Blues Lee) herkenden. We kregen een uurtje Jive, swing en Rock n’ Roll voorgeschoteld om van te smullen.
De zetels in de zaal blijven vrijwel onbezet omdat iedereen liever in de gangen bleef staan om daar mee te shaken op nummers zoals Who’s Got The Key en de medley Hot Barbecue – Soulfinger – Tequila. Ondertussen was het publiek op kookpunt en Mr Supersax genoot er met volle teugen van .
website
Terug naar het clubpodium, ondertussen had de Nederlandse Arthur Ebeling hier al zijn eigen Nightclub sfeertje gemaakt. Gewapend met zijn gitaar, microfoon aan de voet en bijgestaan door zijn vaste contrabasist loodste hij ons langs denkbeeldige rokerige kroegen Percy Mayfield ’s Sad And Lonely deed hier dienst voor alsook nummers uit zijn recente cd Your Handsome Devil (Basta 2009).
Deze man is van vele markten thuis, Jazz, Blues en Rock ’n Roll brengt hij deze kleine bezetting op zo’n overtuigende manier, dikke klassebak !!
Een erg leuke toegift was Sway, ondermeer bekend van Dean Martin.
website
Wild Specialties was gestart op hetzelfde tijdstip als het optreden van Chick Rodgers dus had ik al het één en ander gemist blijkbaar. De naam The Wild Specialties staat voor zes ervaren muzikanten die gedreven zijn om pure muziek te maken.De mengeling van roots, blues en talloze aanverwante stijlen zorgt voor een verrassend effect. Deze pittige mix van muziekstijlen mag door een groot publiek gehoord worden.
Pittig, sfeervol en niet te gepolijst, wat zorgt voor een geheel eigen sound. Sommige nummers swingend, anderen juist puur. Blijkbaar had de band net een nieuwe cd uit “Beautiful Today” waaruit ze enkele nummers putten: Let Me, Beautiful Today, Jesus ’s Gonna Be Here, I Can’t Stop Myself…
JOE LOUIS WALKER (US)website
my space
CD review
Op het grote podium was ondertussen alles in gereedheid gebracht voor Joe Louis Walker & Band. Hij schoot direct uit de startblokken met zijn rauwe Soul –Blues bijgestaan door een 2e en eveneens schitterende gitarist Lynwood Taylor en bracht gitaarblues van de bovenste plank. Met de solide ritmesectie brachten ze Rollin And Tumblin, Sugar Mama en Lovers Holliday.
Dit laatste nummer komt van zijn laatste cd Witness To The Blues waarop dit een duet met Shemekia Copeland is, jammer dat ze er niet kon bij zijn. Daarom nam hij de vocalen alleen voor zijn rekening en we hoorden een prachtstem gedrenkt in de pure soul van Otis Redding en Wilson Picket. De set werd afgesloten met Like It This Way van de early Fleetwood Mac de zaal stond op zijn kop bij het horen van scheurende gitaarduels waarbij Taylor zich liet afschrikken door master Walker. Het dak eraf?! nou moe….
website
Op naar de Limburgzaal waar Melvia Chick Rodgers het voortouw nam. Deze zangeres startte haar carriere als gospelzangeres in Memphis – Tennessee ongeveer 40 jaar geleden, later ging ze ook blues zingen in Chicago. Dat Chick geen klein bier is bewijst het feit dat ze in een musical over de Amerikaanse soul de rol van Aretha Franklin kreeg toebedeeld.
Ze werd hier bijgestaan door Robbert Fossen en The Southside Blues Revue de begeleidingsband van de Nederlandse bluestopper Magic Frankie.
Haar laatste cd “Essentially Yours” werd geproduced door niemand minder dan Koko Taylor. Op het podium bleek het tengere dametje goed haar mannetje te staan en dat deed ze met veel soul en verve in nummers zoals Natural Woman, Dr Feelgood en Messin With The Kid. Ik nam afscheid van deze zangeres want ondertussen was er alweer iets anders te beleven in het DSM theatercafé.
VOODOO BOOGIE (B)website
my space
CD review
Voodoo Boogie waren vervolgens aan de beurt op hetzelfde clubpodium. Jan Jaspers: zang, gitaar, Wouter Haest: piano, rhodes, hammond, Rob Vanspauwen: bas en Gert Servaes: drums Deze Belgische Devils gingen er duidelijk een feestje van maken en staken alvast de wierookstokjes aan.
Ik kon een mysterieus sfeertje waarnemen en zo ko.n ik ook op z’n minst de muziek noemen dat deze gasten maken. Bluesgeworteld met allerlei Psychedelische invloeden. Johnnie Lee Hooker en Howlin Wolf vielen te bespeuren. Who Will Be Next en The Voodoo Boogie waren enkele nummers uit hun repertoire. Voor de echte bluesliefhebbers misschien iets te ver gezocht maar ik kon dit optreden zeker appreciëren
SUGAR BLUE (US)website
my space
video
cd review
Als afsluiter van dit gave festival kregen we Sugar Blue op ons “talloor” Na zijn superprestatie woensdag ll. in de Belgische Bluesclub Borderline (ze zijn er daar nog altijd niet goed van) wou ik hem zeker niet missen.
Deze sublieme mondharmonicaspeler en zanger geboren in Harlem (USA) had binnen de kortste keren de zaal overtuigd. NOLA een nieuw nummer over de orkaan Katrina in New Orelans, Kristallene een swingende song over zijn ex-lief, Don’t Stop Me Tumblin… Dat ze in Diest niet gelogen hadden wist ik vrijwel onmiddellijk, het publiek danste lekker mee de sfeer zat er goed in.
Ondertussen vielen mijn 'blaffeturen' na een drukke week zo goed als dicht ’t was tijd om terug te keren naar ons landje van Friet met stoofvlees en Jupiler. (dat kennen ze hier blijkbaar nog niet). Nadat ik mijn gezelschap in de auto had geladen vertrokken we met een voldane grijns op ons gezicht terug naar het thuisfront. Mercie Heerlen ’t was keitof hier
